Δεν με τρομάζει η απουσία σου όσο με τρομάζει η παρουσία σου ξανά.

Γράφει η Θέμιδα Κυριακάκη

Η ειρωνεία είναι ότι την αγάπησα την μοναξιά που μου χάρισες, όμως τρομάζω πια να ξέρεις..
Τρομάζω γιατί δεν ξέρω τι θα αισθανθώ..
Τρομάζω με αυτά που θα σου πω..
Τρομάζω με αυτά που θα μου πεις..
Τρομάζω στο άγγιγμα σου, στο φιλί σου..

Τρομάζω να σε κοιτάξω στα μάτια ξανά..
Μα πιο πολύ τρομάζω μαζί μου!
Δεν τρομάζω αν θα με πληγώσεις ξανά, γιατί αυτή τη φορά ξέρω πως θα σε πληγώσω εγώ.

Τρομάζω γιατί ενώ θα θέλω να σου πω φύγε, εγώ θα σε κρατήσω .
Τρομάζω γιατί δεν με τρομάζει πλέον η φυγή σου!
Τρομάζω γιατί αντέχω τον πόνο σου όσες φόρες κι αν είναι αυτός!
Τρομάζω με την δύναμη μου.
Τρομάζω για μένα για σένα για εμάς!
Τρομάζω για αυτά που δεν είπαμε και δεν θα πούμε ποτέ..
Τρομάζω για το “σ’ αγαπώ” που θα πούμε..
Δεν με τρομάζει η απουσία σου όσο με τρομάζει η παρουσία σου ξανά στην ζωή μου .