Μετά τον πόνο, δεν θα είσαι ποτέ πια ίδιος

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Υπάρχει μια αλήθεια πίσω από κάθε στιγμή που ραγίζει η καρδιά σου.

Μια αλήθεια που όσο κι αν προσπαθήσεις να αποφύγεις, θα χρειαστεί να την αντιμετωπίσεις.

Θα έρθεις σε μετωπική μαζί της και δεν θα γλυτώσεις.

Όλοι θα σου μιλήσουν για το χρόνο που θα επουλώσει τις πληγές σου.

Για το χρόνο σα γιατρό. Για το χρόνο που θα σε κάνει να το ξεπεράσεις.

Η αλήθεια όμως είναι πως το σημάδι που σου αφήνει το τραύμα σου, μπορεί να επουλώνεται, όμως ο πόνος που έχεις νιώσει από το τραύμα, σε αλλάζει ολοκληρωτικά, απόλυτα και δεν υπάρχει επιστροφή σε αυτό που ήσουν κάποτε.

Μετά το τραύμα, μετά τη στιγμή του πόνου, δεν είσαι ποτέ πια ίδιος.

Κι αυτό, είναι αναμφισβήτητο.

Μέσα από τις μέρες που θα μεσολαβήσουν μέχρι να ξαναπατήσεις γερά στα πόδια σου, θα ανακαλύψεις μέσα σου πράγματα που δεν ήξερες για τον εαυτό σου, πράγματα που μπορεί να είχες ξεχάσει.

Θα ανακαλύψεις την δύναμή σου αλλά και τις αδυναμίες σου.

Θα ξεκαθαρίσεις τα θέλω σου και τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις για να τα ζήσεις.

Πάνω από όλα, θα επιλέξεις τους ανθρώπους που θα θελήσεις να πορευτούν μαζί σου όταν πια κι εσύ θα ξαναπατήσεις στα πόδια σου.

Στην παλιά σου ζωή, δεν θα ξαναγυρίσεις ποτέ.

Μπορεί να κρατήσεις κάποιες συνήθειες, αλλά ολόιδιο δεν θα είναι ποτέ τίποτα.

Κι αυτό, γιατί θα έχεις αλλάξει εσύ.

Και δεν είναι κακό να αλλάζεις.

Ο πόνος, είναι ευεργετικός γιατί σε ξανά-συστήνει με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Κι όταν η έντασή του περάσει, όταν πια δεν χαρακώνει αλλά γρατζουνάει γλυκά.. τότε θα μπορείς να σε ξανακοιτάξεις στον καθρέφτη της ψυχής σου και να αρχίσεις να ζεις από την αρχή.

Μια καινούρια ζωή, με όλα τα παλιά της σημάδια κι ένα ακόμα.. το καινούριο.

Μόνο που τώρα πια θα ξέρεις, πως έχει σκληρύνει η ψυχή σου, λίγο ακόμα.. γιατί κάθε κομμάτι της που πονά, πετρώνει.