Με τον κατάλληλο άνθρωπο δε σε τρομάζει η ιδέα να γίνεις γονιός

Και, ξαφνικά, η ζωή μετά από τα απανωτά χαστούκια που ίσως και να σου ‘ριξε και τα στυμμένα της ξινά λεμόνια, σκέφτεται να σου κάνει ένα μεγάλο δώρο και να σ’ αφήσει για λίγο να ξαποστάσεις.

Φέρνει στην καθημερινότητά σου έναν άνθρωπο που ξέρεις εξαρχής πως είναι ο ιδανικός.

Δε χρειάζεται υπερανάλυση για το πόσο καιρό γνωρίζεστε, αν είναι μήνες ή χρόνια, αρκούν το συναισθηματικό δέσιμο κι η χημεία που υπάρχει μεταξύ σας. Δεν έχει σημασία, λοιπόν, πόσο καιρό είσαι με κάποιον αλλά μόνο το πόσο δυνατό και κυρίως αμοιβαίο είναι αυτό που ζείτε. Κάποιοι είναι χρόνια μαζί και δεν κατάφεραν ποτέ να νιώσουν όσα πρόλαβαν άλλοι σε λίγους μήνες. Δε βγαίνει με όλους, ούτε σε όλους. Όταν όμως βγει, είναι υπέροχο.

Κι εσύ ήσουν τυχερός! Μ’ αυτόν τον άνθρωπο, λοιπόν, νιώθεις πως έδεσες. Νιώθεις πως είναι το λιμάνι σου κι ο κάθε προορισμός σου. Ο τελευταίος σου σταθμός και το ταξίδι σου από εδώ και πέρα. Και πώς το ξέρεις αυτό; Το συνειδητοποιείς όταν σου γεννά ανάγκες και συναισθήματα που κανείς άλλος δεν κατάφερε να σου ξυπνήσει παλιότερα, σου βγάζει ένστικτα διαφορετικά, χωρίς να φοβάσαι πια.

Μέσα σ’ όλα αυτά ανήκουν κι οι σκέψεις που κάνεις περί οικογένειας μ’ αυτόν τον άνθρωπο. Ξαφνικά, η ιδέα του να γίνεις γονιός δε σε τρομάζει, ενώ πριν μπορεί να μην περνούσε ούτε καν απ’ το μυαλό σου. Εσένα σε έπνιγαν σκέψεις τόσο μεγάλες κι ένιωθες πως δεν ήταν ακόμα η ώρα σου ή πως, γενικά, δεν κάνεις εσύ για όλα αυτά. Κι όταν σου έλεγαν «Θα ’ρθει ο κατάλληλος άνθρωπος και θα αναθεωρήσεις», εσύ χασκογελούσες, μην πιστεύοντας λέξη, απαντώντας ένα σκέτο «Καλά-καλά» ή την κλασική ατάκα «Εγώ ποτέ». Μα τώρα η ζωή σου αποκτά διαφορετικό νόημα κι είναι η πρώτη φορά που ξέρεις πού θες να πατήσεις και με ποιον να προχωρήσεις.

Ξεκινάτε, λοιπόν, κοινά όνειρα και κοινή ζωή, πράγμα που σε κάνει να νιώθεις πως πρωταγωνιστείς στη δική σου κομεντί. Με συμπρωταγωνιστή τον άνθρωπό σου, ανακαλύπτεις πως κάθε φοβία σου μαζί του εξαφανίζεται και πλέον στο πρόσωπό του βλέπεις μια ζωή πιο ώριμη. Στα μάτια του δε συναντάς μονάχα τον σύντροφό σου, βλέπεις τον πατέρα ή αντίστοιχα τη μητέρα των παιδιών σου κι ονειρεύεσαι τη στιγμή που ένα μικρό σποράκι θα κοιμάται ανάμεσά σας στο κρεβάτι, κάνοντάς σας οικογένεια.

Ακόμα κι αν φοβάσαι το να σου βγάλει η νέα σου σχέση τέτοιου είδους συναισθήματα κι ένστικτα που ίσως και να ‘χες κλειδώσει, να ξέρεις πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να καταπιέσεις αυτό που αισθάνεσαι. Όλα αυτά, εξάλλου, έρχονται από μόνα τους. Κι αν η επιθυμία, τελικά, δεν είναι αμοιβαία, τότε δεν ήταν αυτός ο άνθρωπός σου, μπορεί να έμοιαζε, μπορεί να ήθελες να ‘ναι, μα δεν ήταν. Γιατί όταν τον βρεις, οι ανάγκες σου θα ‘ναι ανάγκες του κι αντίστροφα.

Κι αν πάλι είναι αμοιβαία η ανάγκη αυτή, τότε η σχέση σας ωρίμασε και πέρασε πια σε άλλο στάδιο. Δε σημαίνει πως ο έpωτας θα χαθεί, αλλά θα πρέπει κι οι δύο να σιγουρευτείτε για όσα θέλετε κι όσα αντέχετε, να μην πατήσει κανείς τα όρια του άλλου, να μην επιβάλλει κανείς τα όνειρά του. Ένα παιδί θα πρέπει να συνεχίσει να σας κάνει ένα και θα πρέπει να ‘στε απόλυτα σίγουροι για τα νέα εδάφη και τις ευθύνες που πάτε να αγγίξετε. Αν η απόφαση είναι κοινή και συνειδητή, οδηγεί μονάχα σε ένα δρόμο, σ’ αυτόν της πληρότητας και της ευτυχίας.

Μη φοβηθείς αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα. Ζωή σημαίνει αλλαγή. Ένα μωρό είναι το αποτέλεσμα της αγάπης δύο ανθρώπων. Όταν, όμως, προέρχεται από δυνατό έpωτα μαζί με αγάπη, είναι το τέλειο αποτέλεσμα δύο ψυχών που μεγαλούργησαν.

Κι αν το «μαζί» σας, χαράξει καινούρια πορεία, μη δειλιάσεις. Το μόνο που θ’ αλλάξει θα ‘ναι το σπίτι. Θα χρειαστείτε μεγαλύτερο, γιατί πια θα είστε τρεις μαζί ή και –πού ξέρεις;– περισσότεροι.

Συντάκτης: Θέλγια Γρύλλη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη