Τα αδέλφια γίνονται φίλοι όσα χρόνια διαφορά κι αν έχουν

Οι φίλοι, λένε, είναι τα αδέρφια που διαλέγουμε. Τα αδέρφια όμως είναι οι φίλοι που επιλέγουμε να έχουμε εφ’όρου ζωής; Θα δεις οικογένειες σκληρά δεμένες μεταξύ τους, θα δεις οικογένειες που η αγάπη τους τρέφεται από εκείνη την αδελφική αγάπη, θα δεις κι άλλες οικογένειες λίγο πιο αδιάφορες.

Η σχέση των αδελφών, όταν δεν είσαι μοναχοπαίδι φυσικά, παίζει μεγάλο ρόλο μέσα στο πλαίσιο της οικογένειας κι είναι ένας παράγοντας καταλυτικός για το δέσιμό της.

Υπάρχουν αδέλφια που δε χωρίζονται παρά μόνο από λίγους μήνες ή χρόνια. Σε αυτή την περίπτωση, ίσως τα αδέλφια αυτά να είναι καλοί φίλοι. Λόγω ηλικίας, λόγω κοινού περίγυρου, λόγω κοινής παρέας καμιά φορά, είναι σχεδόν δεδομένα πως τα παιδιά με το ίδιο αίμα, όταν βρίσκονται σε ηλικίες κοντινές, θα έχουν έναν αξιαγάπητο φιλικό δεσμό.

Υπάρχουν κι αδέλφια που χωρίζονται από πολλά παραπάνω χρόνια, που υπάρχουν σχεδόν δεκαετίες ανάμεσά τους και το χάσμα είναι μεγάλο. Σε κάτι τέτοιες καταστάσεις, όλοι λίγο ή πολύ, ξέρουμε πώς πάει. Ο μικρός ζηλεύει και θέλει να μοιάσει στο μεγάλο κι ο μεγάλος θέλει να βγάλει απ’ τα πόδια του τις ανώριμες συμπεριφορές του μικρού.

Όσο βρίσκονται κάτω απ’ την ίδια στέγη, η κατάσταση είναι εκρηκτική. Καβγάδες, τσακωμοί, φωνές και γονείς απελπισμένοι που δεν ξέρουν τι να κάνουν για να αντιμετωπίσουν τις εφηβικές ορμόνες του ενός και την παιδική αφέλεια του άλλου. Τα πράγματα όμως αλλάζουν ραγδαία όταν και τα δυο παιδιά μεγαλώνουν.

Ίσως εκ πρώτης όψεως να μοιάζει φύσει αδύνατον να μπορέσουν δυο παιδιά απ’ την ίδια οικογένεια και με μεγάλη διαφορά ηλικίας να αναπτύξουν την ισχυρή φιλική σχέση. Κι όμως, όσο τα χρόνια περνάνε κι οι δυο ωριμάζουν, τα πράγματα μόνο βελτιώνονται.

Ανακαλύπτουν πως πέρα απ’ τα οικογενειακά ζητήματα, υπάρχουν κι άλλα θέματα που είναι ικανά να τους ενώσουν. Ξαφνικά, αρχίζουν και μιλάνε για τα προσωπικά τους, κουβέντα που μπορεί να φέρει κοντά τον οποιοδήποτε άνθρωπο. Βγαίνουν μαζί και περνάνε καλύτερα από οποιοδήποτε παρέα, οι φίλοι του ενός έχουν γίνει και φίλοι του άλλου κι αντίστροφα.

Γίνεται κατανοητό κι απ’ τις δυο πλευρές πόσο σημαντικό είναι να έχουν ο ένας τον άλλο. Γιατί κακά τα ψέματα, όταν τα χρόνια περάσουν πολύ κι οι γονείς φύγουν απ’ το προσκήνιο, θα μείνουν μόνοι. Το μόνο που θα έχουν απ’ την οικογενειακή θαλπωρή, πέρα απ’ τις αναμνήσεις, θα είναι η αγάπη που έχουν μεταξύ τους.

Μπορεί να είναι κι ο φόβος της απώλειας δυο κοινών αγαπημένων προσώπων που ενώνει τα αδέλφια με μεγάλη διαφορά στην πορεία. Αλλά σίγουρα, μπορούν να γίνουν δυο καλοί φίλοι, χωρίς αυτός να είναι ο μοναδικός παράγοντας. Τα ενδιαφέροντα γίνονται όλο και πιο ίδια, οι ανησυχίες της ενήλικης ζωής επίσης, οι στεναχώριες κι οι χαρές ενώνονται και γίνονται όμοιες.

Μπορεί στο πρώιμο στάδιο οι σχέσεις αδελφών με μεγάλη διαφορά ηλικίας να έχουν σαθρά θεμέλια, αλλά η προοπτική μιας ισχυρής ένωσης με την πάροδο του χρόνου ποτέ δε σβήνει. Γιατί με τον αδελφό σου θα αράξεις άνετα μια μέρα στο πατρικό να κουβεντιάσεις. Γιατί τη μικρή σου αδελφή πάντα θα την προστατεύεις από τυχόν κινδύνους. Γιατί η φιλική αγάπη δε γίνεται πάντα αδελφική, αλλά η αδελφική αγάπη σίγουρα μπορεί να προσωποποιηθεί σε χιλιάδες άλλες μορφές.

Συντάκτης: Έλλη Β. Ζάχου

Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη