«Τα 25 είναι η καλύτερη ηλικία!»

Κι ενώ γίνονται μαραθώνιοι συζητήσεων για την εφηβεία και την ανυπομονησία της ενηλικίωσης ή γράφονται τόμοι για την περιβόητη κρίση των τριάντα κανείς ποτέ δεν αναρωτήθηκε για όλα αυτά τα θαυμαστά και παράλληλα  ενοχλητικά που συμβαίνουν κάπου στη μέση. Όταν, ας πούμε, είσαι εικοσιπέντε.

Ηλικία σταθμός και σημείο αναφοράς. Έπαψες να είσαι «το παιδί». Κι όμως, ακόμα δεν είσαι άνδρας ή γυναίκα. Μια σου μιλάνε στον πληθυντικό, μια στον ενικό. Στο δε οικογενειακό τραπέζι σου είναι δύσκολο να αποφασίσεις αν θέλεις να καθίσεις με τους μικρούς ή τους μεγάλους. Για τις ανιψιές σου είσαι μαθουσάλας, για τη γιαγιά σου τώρα ξεκίνησες να μπουσουλάς.

Το καμπανάκι χτυπά. Το «καλή πρόοδο» τράπηκε σε «να βρεις ένα καλό παιδί». Ανάθεμα σε αυτούς τους συμμαθητές σου που ξεκίνησαν να παντρεύονται. Μόλις ο πρώτος σου κολλητός εγκαταλείψει την εργένικη ζωή και δεν μπορεί να κάνει join σε ό,τι σου κατεβαίνει στο μυαλό τότε μπορείς να αποχαιρετήσεις για πάντα τη νιότη σου.

Το χαρτζιλίκωμα τέλεψε και πλέον μοιάζει με επαιτεία. Πολύ μεγάλος  από τη μια, για να μένεις με γονείς, πολύ μικρός δε, για να πάρεις αύξηση ή προαγωγή στη δουλειά.

Φίλους όσους έκανες, έκανες. Δυνατό, δε λέω, το παρεάκι από την καινούργια σου δουλειά. Αρκέσου όμως τους καινούργιους ανθρώπους να τους αντιμετωπίζεις ως γνωριμίες. Ειδάλλως, θα φας τα μούτρα σου. Έχει περάσει προ πολλού η περίοδος της αγαθοεργίας.

Τα οικονομικά σου στα είκοσι ενδεχομένως να σε σταματούσαν στο δεύτερο ποτό. Κοίτα όμως που τώρα δεν αντέχεις και παραπάνω. Τέρμα τα ξεφτιλίκια μέχρι πρωίας αφού για κάθε βραδινή έξοδο χρειάζεσαι τουλάχιστον μια δεκάωρη σιέστα για να συνέλθεις. Και να φανταστείς κάποτε το έπαιρνες σερί και για δουλειά. Αλήθεια, υπάρχει ακόμα κόσμος που βγαίνει Σάββατο βράδυ;

Αν κάτι έχει την τιμητική του περισσότερο απ’ ότι σε οποιαδήποτε άλλη φάση της ηλικιακής πλατφόρμας, τούτο είναι το σeξ. Ω, ναι. Κατάφερες να αποχαιρετήσεις κάθε ταμπού κι αναστολή. Πολύ μεγάλος για να εξερευνείς, πολύ μικρός για να συμβιβαστείς. Σeξ όπως ακριβώς το θέλεις. Ετοιμάσου για τους πιο θορυβώδεις οργασμούς της ζωής σου.

Αναφορικά με τα αισθηματικά σου τα πράματα γίνονται ολοένα και δυσκολότερα. Δύσκολα ενθουσιάζεσαι, εύκολα ξενερώνεις. Πέρασε η διδακτική περίοδος και δεν κάνεις πλέον κακές εκτιμήσεις. Τα ευχάριστα ή δυσάρεστα νέα είναι πως το δέρμα σου δεν έχει ζαρώσει ακόμα. Ως εκ τούτου, τα διαβόητα βέλη εξακολουθούν να σε διαπερνάνε. Εpωτευμένος κι εpωτεύσιμος, και ναι. Ο έpωτας μπορεί ακόμα να σε θερίσει σαν το στάχυ.

Δεν μπορείς να αφήσεις άλλα χρόνια να περάσουν χαζοφέρνοντας. Aρκετά με την ανεμελιά και το άλλοθι του «νεαρού της ηλικίας». Δικαιολογίες τέλος, θα πούνε κάποιοι.

Από την άλλη δε, έχεις μια πενταετία στο νερό για να παραμείνεις συλλέκτης εμπειριών. Τι στο διάολο θα ‘χουμε να λέμε όταν δεν θα ‘χουμε που να αφήσουμε το παιδί;

Eίναι ίσως η πρώτη φορά στη ζωή σου που δεν ξέρεις τι θέλεις.

Eξάλλου, μπορείς ακόμα να τα βροντήξεις και να φύγεις. Όπου θελήσεις κι όποτε το θελήσεις. Και τούτο είναι ένα νεανικό σημάδι.

Μήπως τελικά τα εικοσιπέντε είναι η πιο συναρπαστική ηλικία;