Σε κανέναν δεν αξίζει να είναι η καβάτζα κάποιου

Πολλές φορές θα δοθείς σε ανθρώπους που δεν έπρεπε. Θα επιμείνεις, θα ελπίζεις, θα προσπαθείς, ακόμη κι αν ο άλλος με χίλιους τρόπους σου δείχνει πως εσείς οι δυο δεν πάτε πουθενά. Μπορεί να βλέπεις θολά λόγω της καψούρας σου, μπορεί επίσης και να εθελοτυφλείς εξαιτίας της.

Όπως και να ‘χει, το νόημα είναι ότι θα συνεχίσεις να δίνεις το παρόν σε κάποιον που στη ζωή σου είναι κάτι λιγότερο κι από απών. Λογική εξήγηση εδώ δεν υπάρχει. Γουστάρεις να το κάνεις και μαγκιά σου.

Αυτό που μπορεί επίσης να συμβεί είναι να μην είσαι στη μεριά του πομπού, αλλά στη μεριά του δέκτη. Να έχεις δηλαδή κάποιον που δεν έχεις φάει το τρελό κόλλημα μαζί του, δε σου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη και να μη μιλήσετε και για μία μέρα δε χάθηκε ο κόσμος κι αυτός να είναι το άλλο άκρο. Να σου στέλνει συνεχώς, να μην πτοείται όσο κι αν τον απορρίπτεις, να σου συγχωρεί το παραμικρό κι έστω και με ένα σου χαμόγελο να του φτιάχνεις τη διάθεση.

Ποιο είναι το σωστό, τι κάνεις σε αυτήν την περίπτωση; Δεν εκμεταλλεύεσαι σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο την αδυναμία που σου έχει ο άλλος.

Μπορεί να σε κολακεύει όλο αυτό, να είχες ξεχάσει πώς είναι να τρέχει κάποιος κυριολεκτικά από πίσω σου –καθώς τελευταία όλο εσύ έτρεχες πίσω από τους άλλους–, να σου τονώνει το ηθικό και να ικανοποιεί σε υπέρογκα ποσά τον εγωισμό σου όλη αυτή η κατάσταση. Αν, όμως, δεν έχεις σκοπό να κάνεις κάτι σοβαρό με έναν άνθρωπο που μόνο σοβαρά σε βλέπει, διώξε τον. Μην τον έχεις μία κρύο-μία ζέστη ούτε να τον «δοκιμάσεις». Δεν υπάρχει λόγος να γίνονται πειράματα πάνω σε ανθρώπους ξεκάθαρους, με ξεκάθαρα κίνητρα απέναντί σου. Επίσης, μην αναρωτιέσαι αν τον θες: αν τον ήθελες πραγματικά, δε θα αναρωτιόσουν.

Μα κυρίως, θερμή παράκληση, μην κάνεις καβάτζα σου έναν τέτοιο άνθρωπο και γενικότερα τον οποιοδήποτε. Σε κανέναν δεν αξίζει να είναι καβάτζα κανενός. Κι ας δίνουν παραπάνω πράγματα, κι ας μη ζητάνε ανταλλάγματα, κι ας τα θέλει ο kώλος τους, που λέμε. Το γεγονός ότι κάποιος νιώθει για εσένα πράγματα ενώ εσύ για εκείνον όχι, δε σου δίνει το δικαίωμα να είναι το σιγουράκι σου, το μήνυμα που θα στείλεις όταν θα έχεις ξεμείνει από αλλού. Εφόσον δεν είναι η προτεραιότητά σου, δεν έχει θέση στη ζωή σου.

Είναι άτιμη η χημεία, δεν ελέγχεις με ποιον θα την έχεις. Έτσι, δεν είναι απίθανο ενώ αυτός ο άνθρωπος πληροί όλες τις προϋποθέσεις, με πρώτη και καλύτερη την υπέροχη στάση του απέναντί σου, εσένα να μη σου κάνει κούκου. Αυτό που έχεις να κάνεις, λοιπόν, είναι μία ξηγημένη κουβέντα μαζί του. Ούτε εσύ φταις, αλλά ούτε κι εκείνος κι αυτό να του το τονίσεις στην κουβέντα σας. Προσπάθησε να είσαι όσο το δυνατόν πιο ελαστικός, καθώς επρόκειτο για ένα αρκετά λεπτό θέμα. Ουσιαστικά, καλείσαι να αποκαλύψεις σε κάποιον που έχει δυνατά αισθήματα για εσένα ότι εσύ δε νιώθεις το ίδιο -για να είμαστε πιο ωμοί, ότι εσύ δε νιώθεις τίποτα. Δεν είναι κι εύκολο.

Μπορεί στην αρχή να μην το δέχεται και να ξανακάνει την εμφάνισή του, καταλήγοντας να σε πιέζει και να σε ζορίζει. Εσύ αυτό που ήταν να κάνεις το έκανες, οπότε τώρα σου μένουν δύο επιλογές: ή τον αγνοείς μέχρι να σταματήσει, ή του μιλάς λίγο πιο σκληρά για να συμμορφωθεί και να το κόψει εδώ. Να θυμάσαι πάντοτε το εξής: όσο έχεις εσύ δίκιο με το να υπερασπιστείς τον εαυτό σου όταν νιώθεις καταπίεση, όταν κάποιος δε σέβεται αυτό που του ζήτησες, έτσι κι ο άλλος έχει ίδια δικαιώματα.

Μην ξεχνάς, είναι καψούρης μαζί σου. Εσύ δε βρέθηκες ποτέ στη θέση του; Δεν επέμενες, δεν παρακάλεσες στο παρελθόν κάποιον που απλώς δε σε γούσταρε και δεν μπορούσες να το χωνέψεις; Αν όχι, είσαι η εξαίρεση, σε ζηλεύω, κάνε ό,τι θες. Σηκώνω τα χέρια μου ψηλά, ειλικρινά.

Φυσικά, το τι θα κάνεις και πώς θα το διαχειριστείς είναι καθαρά δικό σου θέμα. Φαντάσου όμως, πόσο ιδανικός θα ήταν ένας κόσμος χωρίς καβάτζες; Άνθρωποι όπου αντί να εκμεταλλεύονται το πώς νιώθεις για εκείνους, να σου έλεγαν εξ αρχής ότι δε νιώθουν το ίδιο, ώστε να προχωρήσεις κι εσύ παρακάτω και να βρεις επιτέλους αυτό που σου αξίζει.

Να έχουμε στη ζωή μας ανθρώπους μόνο ως προτεραιότητα κι όχι ως δεύτερες ή τρίτες επιλογές. Να λέγαμε ένα «σου αξίζουν τα καλύτερα, απλώς δε σε γουστάρω» αντί να συζητάμε επί μία ώρα με τους κολλητούς μας τι θα γράψουμε στο μήνυμα, πού θα βάλουμε το κόμμα και την τελεία και τα σχετικά.

Για όλα αυτά κι ακόμη επειδή η ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές, φέρσου όσο καλύτερα μπορείς στους ανθρώπους γύρω σου και δε θα χάσεις. Έτσι, αν δε θες εσύ ο ίδιος να γίνεις η καβάτζα της μελλοντικής, μεγάλης σου καψούρας, τότε μην κολλήσεις σε κανέναν άνθρωπο αυτήν την ταμπέλα.

Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη