Πονάει να είσαι δεύτερη επιλογή

Δεύτερη επιλογή. Βαριά κουβέντα. Για μένα συνώνυμο της καβάτζας. Γιατί είσαι κάτι που χρησιμοποιείται σε ώρα ανάγκης. Για στιγμές που δεν υπάρχει άλλη παρέα για καφέ, για τις φορές που δεν υπάρχει αυτός που θέλει να μιλήσει, για τις νύχτες που ο άλλος απουσιάζει από το κρεβάτι του και δεν έχει με τι να το γεμίσει. Μη τολμήσεις και κάνεις το λάθος να πιστέψεις πώς είσαι για κάτι περισσότερο. Μη λες τέτοια ψέματα στον εαυτό σου.

Όταν είσαι δεύτερη επιλογή για κάποιον, είσαι το περιθώριο, η κούκλα που θα βγάλει από το κουτί και θα την ξαναβάλει όποτε αυτός βαρεθεί. Είσαι η εκκρεμότητα, η εύκολη λύση. Λες και είμαστε λεφτά που κάποιος κρατάει στη άκρη ή παιχνίδια που κοιτάνε πάντα από το ράφι γιατί δεν είμαστε τ’ αγαπημένα και μας θυμούνται μια στο τόσο. Λες και δεν είμαστε άνθρωποι. Πονάει για πολλούς λόγους να έρχεσαι δεύτερος στη ζωή κάποιου.

Πονάει γιατί σε κάνει να πιστεύεις πως δεν ήσουν αρκετός, πως ήσουν λίγος για το κάτι παραπάνω που ζητούσες, ακόμα κι αν είχες δώσει ό,τι καλύτερο είχες μέσα σου.

Πονάει, όπως πονάει καθετί που δεν είναι αμοιβαίο. Γιατί στις ανθρώπινες σχέσεις δεν μπορεί να δίνει και να δίνεται μόνο ο ένας. Όταν δίνεις συνέχεια χωρίς να πάρεις στο τέλος αδειάζεις κι εσύ. Κι αυτό είναι άδικο. Αλλά πιο πολύ απ’ όλα πονάει, όταν είσαι η δεύτερη επιλογή και το ξέρεις. Και όχι απλά το ξέρεις αλλά το δέχεσαι κιόλας, το επιτρέπεις.

Γιατί πιστεύεις πως κάτι θα γίνει και θ’ αλλάξουν τα πράγματα. Πως θα γίνει κάτι και θα πάρεις προαγωγή στην καρδιά του άλλου.

Τέτοιοι ηλίθιοι είμαστε και σε τέτοια παραμύθια πιστεύουμε. Η ευθύνη σου είναι ανάλογη του απέναντι, μη σου πω και μεγαλύτερη.

Θες να το δεις; Αντέχεις να το δεις; Αγάπη μου, αν ήρθες μια φορά δεύτερος, πάντα δεύτερος θα ‘ρχεσαι. Κακό πράγμα η δεύτερη επιλογή. Δε σ’ αφήνει να ηρεμήσεις.

Κι όσο και να λυσσάς για κάποιους θα είσαι πάντα μόνο αυτό. Έχω γίνει η δεύτερη επιλογή σου. Σ’ έχω δει να γίνεσαι κι εσύ δική μου. Μη νομίζεις πως εγώ είμαι καμιά απ’ αυτές που τα κάνουν όλα σωστά. Με ‘κανες δεύτερη επιλογή χωρίς να το καταλάβεις. Σου κράτησα τη δεύτερη θέση συνειδητά. Εσύ γιατί έτσι έμαθες, εγώ γιατί φοβήθηκα.

Δεν έχει σημασία. Όλοι έχουμε έρθει δεύτεροι στη ζωή κάποιου. Και κυρίως δεύτεροι για κάποιους που για εμάς ήταν η επιλογή η πρώτη. Όλοι κάποια στιγμή γίναμε από πρωταγωνιστές κομπάρσοι για χάρη κάποιων ανθρώπων που αγαπήσαμε πολύ και βάλαμε ψηλά. Αυτό που έχει σημασία και δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι οτι οφείλουμε να δεχόμαστε να είμαστε μόνο προτεραιότητες.

Για να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που δε μας χορταίνουν. Ανθρώπους για τους οποίους δεν αποτελούμε εναλλακτικές, αλλά θέλουν να μας γνωρίσουν εις βάθος, να μας απολαύσουν και να επενδύσουν στο μεταξύ μας. Άλλωστε μια καλή επένδυση κρίνεται πάντοτε εκ του αποτελέσματος. Ελευθερίας Ηλιοπούλου Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Ηλιοπούλου: Κατερίνα Κεχαγιά.