Ποιος ο λόγος να είσαι σε σχέση αν δεν πιστεύεις ότι θα κρατήσει για πάντα;

Άνθρωποι ανόμοιοι, κόσμοι διαφορετικοί, συνήθειες που πιθανόν να μην έχουν τίποτα κοινό, ενδιαφέροντα, επιθυμίες και φόβοι αναγκάστηκαν κατόπιν δικής τους επιθυμίας να συνυπάρξουν αρμονικά, κι όλα αυτά για χάρη μιας σχέσης.

Η επιλογή δική σου, το τι βρίσκεις στα μάτια του είναι υπόθεση που δεν αφορά κανέναν παρά μόνο εσένα, το πώς καταφέρνετε και κοιμάστε χωρίς ο ένας να καταλαμβάνει βίαια τον χώρο του άλλου, το αν λύνετε τις διαφωνίες σας με διάλογο ή με καβγά, το ποσό σε γοητεύει με τις λέξεις και τις πράξεις του.

Με συνθήκες ιδανικές ή περνώντας από χίλια κύματα, με μόχθο κι επιμονή ή τυχαία, μπλέξατε και βαφτίσατε τη μεταξύ σας κατάσταση σχέση, κατόπιν επιθυμίας και άτυπης συμφωνίας και των δύο.

Ούτε ημίμετρα, ούτε σχεδόν σχέσεις, ούτε περίπλοκα κι αντίξοες συνθήκες εμπόδισαν το να συσχετιστείτε. Τα παραβλέψατε, τα αγνοήσατε, μιας και το μαζί ήταν πιο δυνατό από κάθε δύναμη που σας ήθελε χώρια.

Και η ερώτηση που αν δεν έρχεται αυθόρμητα στα χείλη, ώστε να εκφραστεί, περνάει σίγουρα από το μυαλό, είναι μια: Τώρα τι; Τώρα που όλα ξεκίνησαν η σχέση θα κρατήσει; Κι αν ναι, για πόσο;

Ακούω γύρω μου ανθρώπους να πιστεύουν πως όλα έχουν ένα τέλος. Λένε τάχα πως πρέπει να είσαι ουτοπιστής και λίγο ρομαντικός παραπάνω για να πιστεύεις ότι αυτό που έχεις θα κρατήσει για πάντα. Ότι μάλλον από μικρός έβλεπες πολλά λαβ στόρι που επηρέασαν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τις σχέσεις σου. Θαρρούν, λοιπόν, τούτοι ότι κάποια στιγμή το φινάλε αναπόφευκτα θα γραφτεί, χωρίς να ξέρουν αν αυτό θα συμβεί σε κάποιους μήνες ή σε μερικά χρόνια. Η στάση τους αυτή τους βοηθάει να κρατάνε αποστάσεις, κάτι σαν μια μορφή άμυνας που τους αποτρέπει να δεθούν και να αφιερώσουν όλο τους το είναι στη συγκεκριμένη σχέση. Στο μυαλό τους όλα μοιάζουν εφήμερα κι ο εαυτός τους είναι –και θα είναι– ο μόνος σύμμαχος που δε θα τους εγκαταλείψει ποτέ.

Ποιος ο λόγος να είσαι σε σχέση αν δεν πιστεύεις ότι θα κρατήσει για πάντα; Αν δεν το εύχεσαι, αν δεν ελπίζεις ότι τίποτα δε θα ανατρέψει αυτή σας την επιθυμία, αν δεν μπορείς να σας φανταστείς χώρια;

Ποιος ο λόγος να είστε μαζί αν έχεις ήδη στο μυαλό σου ότι είναι ο άνθρωπος της ζωής σου, ο ένας και μοναδικός; Αν μπορείς να σε φανταστείς μακριά του το ίδιο καλά ή ακόμα και καλύτερα;

Για την εμπειρία θα πούνε πολλοί, μα θα ‘ναι οι ίδιοι πολλοί που χρόνια μετά θα μετράνε τα χρόνια που έφυγαν σε δήθεν έpωτες, σε απολαύσεις της στιγμής, σε σχέσεις με προκαθορισμένη ημερομηνία λήξης. Θα τα μετράνε και θα τους βγαίνουν χαμένα, μιας και σοφότεροι πλέον, με πλήθος από στιγμές και εμπειρίες στη λίστα της ζωής τους, έχουν βρεθεί στην ίδια κατάσταση: μόνοι.

Γιατί να μπεις σε μια σχέση αν δεν πιστεύεις, έστω και ενδόμυχα, ότι θα είναι ο έpωτας της ζωής σου; Ότι αξίζει να τον αφήσεις να σε μάθει μέρα με τη μέρα, ότι μπορείς να τον εμπιστευτείς και να του πεις ακόμα και τις πιο απόκρυφες σκέψεις σου; Και παράλληλα ότι όλα αυτά θα είναι το κοινό σας μυστικό, μυστικό για μια ζωή, θα τον κοιτάς και θα ξέρεις ότι ξέρει. Ότι δε θα τα πάρει μαζί του φεύγοντας, σαν να μην τα άκουσε ποτέ.

Οτιδήποτε απέχει απ’ το να βλέπεις στα μάτια του το σύντροφο της ζωής σου, καλύτερα να μην παίρνει την ταμπέλα της σχέσης. Ας το πείτε αμοιβαία ικανοποίηση ή κοινό χρόνο, ας συμφωνήσετε ότι έχετε κάτι χαλαρό, χωρίς δεσμεύσεις και για όσο.

Όλα αυτά θεμιτά, δικαίωμά σας και επιλογή σας.

Ο άνθρωπος, όμως, τον οποίο θες να έχεις δίπλα σου σήμερα, αξίζει τουλάχιστον να πιστεύεις ότι θα μείνει εκεί για πάντα.

Κι ακόμα κι αν δε γίνει, γιατί ρεαλιστές είμαστε κι εμείς και όχι εκτός πραγματικότητας, εσύ θα ξέρεις ότι το προσπάθησες, το ευχήθηκες, το ήλπιζες, το ήθελες, το πίστεψες. Αυτό και μόνο, στην περίπτωση που δεν κρατήσει, φτάνει…