Ένα ποίημα που αξίζει να διαβάσουν όλοι οι γονείς

Το να έχεις παιδιά είναι η μεγαλύτερη ευλογία και σίγουρα η πιο ιερή ευτυχία. Όμως, σίγουρα επίσης, δεν έρχεται δίχως μεγάλες ευθύνες και αλλαγές στη ζωή ενός ενήλικα, που πρέπει πλέον να βάλει πάνω κι από τον εαυτό του το παιδί που έφερε στον κόσμο.

Η ελευθερία δίνει τόπο στις ευθύνες και την κούραση κι ύστερα έρχεται μια μέρα που το ίδιο το παιδί μας θα μας ζητήσει την ανεξαρτησία του.

Kάθε γονιός πρέπει να διαβάσει αυτό το ποίημα μιας μητέρας, αναγνωρίζοντας σε αυτό τις σκέψεις που κάνει, τώρα που η βαρύτητα μετατοπίστηκε από την αγάπη του για τον εαυτό του στην αγάπη του για μια καρδιά που χτυπάει έξω από το σώμα του, σε ένα καινούριο άνθρωπο, που φέρει ένα κομμάτι από τον ίδιο, χωρίς να είναι όμως ο ίδιος. Κι αν το καλοσκεφτούμε δεν υπάρχει τίποτα πιο ανθρώπινο από αυτό…

Η τελευταία φορά

Από την ώρα που θα κρατήσεις το παιδί σου στην αγκαλιά σου,

Δεν θα είσαι ίδιος ποτέ.

Ίσως θα νοσταλγείς τον άνθρωπο που κάποτε ήσουν,

Τότε που είχες ελευθερία και χρόνο.

Και τίποτα συγκεκριμένο να ανησυχείς.

Θα γνωρίσεις την κούραση όπως δεν την γνώρισες ποτέ.

Και οι μέρες θα περνάνε, ίδιες και απαράλλαχτες.

Γεμάτες από κλάματα και τάισμα,

Γκρίνια και τσακωμούς και πάνες και φόβους…

Θα μοιάζει ίσως με έναν ατέρμονο κύκλο.

Αλλά μην ξεχνάς:

Υπάρχει σε όλα μια τελευταία φορά.

Θα υπάρξει εκείνη η φορά που θα ταΐσεις το μωρό σου για τελευταία φορά.

Θα αποκοιμηθεί πάνω σου μετά από μια κοπιαστική μέρα.

Και θα είναι η τελευταία φορά που θα κρατάς στην αγκαλιά σου το αποκοιμισμένο σου παιδί.

Μια μέρα θα το κουβαλάς στην αγκαλιά σου και θα το αφήσεις κάτω για λίγο.

Και δεν θα το ξαναπιάσεις με τον ίδιο τρόπο ποτέ ξανά.

Θα λούζεις τα μαλλιά του ένα βράδυ στο μπάνιο

κι από εκείνη την ημέρα θα θέλει να λούζεται μόνο του.

Θα κρατάει το χέρι σου για να περάσει το δρόμο

και μια μέρα δεν θα στο ξαναζητήσει.

Θα σε ψάξει τα μεσάνυχτα στο δωμάτιό σου για να το αγκαλιάσεις

και θα είναι η τελευταία φορά που ξύπνησες για να το πάρεις αγκαλιά.

Θα του τραγουδήσεις το αγαπημένο του τραγούδι ένα απόγευμα

και θα παριστάνεις όσα λένε οι στίχοι για να γελάτε μαζί

κι ύστερα δεν θα του το ξανατραγουδήσεις ποτέ.

Θα σε αποχαιρετήσει στην είσοδο του σχολείου,

μα μια μέρα θα θέλει να πάει μέχρι την είσοδο μόνο του.

Θα του διαβάσεις ένα παραμύθι πριν κοιμηθεί

και μια μέρα δεν θα θέλει παραμύθια για να το πάρει ο ύπνος.

Μια μέρα θα τρέχει με ανοιχτά τα χέρια στην αγκαλιά σου

και θα είναι η τελευταία φορά.

Το θέμα είναι, ότι δεν θα ξέρεις καν πότε θα είναι η τελευταία φορά για όλα αυτά

μέχρι να μην υπάρξουν άλλες φορές, μα ακόμα και τότε,

θα σου πάρει λίγο καιρό για να το καταλάβεις.

Γι’αυτό, όσο ζεις αυτές τις στιγμές,

θυμήσου ότι είναι μόνο τόσες πολλές και

όταν φύγουν

θα παρακαλάς να κρατούσαν μια μέρα έστω ακόμα.

Για μια τελευταία φορά.