Όταν υιοθέτησε τρία «έγχρωμα» μωρά, ο άντρας της είχε την καλύτερη αντίδραση.

Τι είναι αυτό που μας κάνει οικογένεια; Μια μαμά, ένας μπαμπάς και δυο παιδάκια; Μήπως είναι δύο μαμάδες, δύο μπαμπάδες και παιδιά που κουβαλάνε τα ίδια γονίδια με τους γονείς τους; Ο όρος της οικογένειας έχει αλλάξει αποφασιστικά τα τελευταία χρόνια.

Ούτε η ίδια κουλτούρα, ούτε το φύλο ή η εθνικότητα είναι τα στοιχεία που κρατάνε τους ανθρώπους μαζί. Δεν χρειάζεται καν να έχεις κυοφορήσει το παιδί σου για να μπορείς να το νιώθεις σαν παιδί σου. Κι ίσως να μην είναι καν ανάγκη να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με εμάς, γιατί το αγαπάμε και το φροντίζουμε έτσι κι αλλιώς.

Όταν ο Aaron Halbert και η σύζυγός του Rachel ξεκίνησαν να βγαίνουν πριν 12 χρόνια, είχαν συμφωνήσει πως μόλις θα ήθελαν να γίνουν γονείς, θα υιοθετούσαν ένα παιδάκι. Ήθελαν με αυτό τον τρόπο να προσφέρουν την αγάπη τους σε ένα παιδί που το είχε πραγματικά ανάγκη.

Ο Aaron μεγάλωσε στην Honduras όπου οι γονείς του ζούσαν σαν ευαγγελιστές ιεραπόστολοι της Κεντρικής Αμερικής.

“Ήμουν ένα λευκό αγόρι με γαλάζια μάτια και ξανθά μαλλιά που ξεχώριζε για το παρουσιαστικό του ανάμεσα στους ντόπιους, κι όμως ένιωθα πολύ συνδεδεμένος μαζί τους, αν και δείχναμε διαφορετικοί”, εξηγεί ο Aaron.

Η Rachel μεγάλωσε στον Μισισιπή  χωρίς να έχει έρθει ποτέ ιδιαίτερα σε επαφή με ρατσιστικά φαινόμενα.

Μετά από μερικά ταξίδια στην Haiti, άρχισε να αντιλαμβάνεται τον αγώνα και τις προκαταλήψεις που είχαν να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι με διαφορετικό χρώμα δέρματος ή διαφορετικής φυλής καθημερινά.

Έτσι το ζευγάρι αποφάσισε πως αν ποτέ αποκτούσαν παιδί θα ήθελαν να είναι με υιοθεσία.

Επισκέφθηκαν ένα ίδρυμα στο Μισισιπή και δήλωσαν στον υπεύθυνο ότι θα ήθελαν να υιοθετήσουν ένα οποιοδήποτε παιδί κι ότι θα ήταν πρόθυμοι να κάνουν δικό τους «ένα οποιοδήποτε παιδί που δεν θα ήταν εντελώς της λευκής φυλής». Ήταν πεπεισμένοι πως αν ο Θεός ήθελε ένα λευκό παιδί για αυτούς, τότε η γυναίκα του θα συλλάμβανε κανονικά.

Ο Aaron υιοθέτησε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι και δεν έκρυβε τη χαρά του, χωρίς να τον νοιάζουν καν τα περίεργα βλέμματα των ξένων.

“Δεν βλέπουμε την προστασία των παιδιών σαν φιλανθρωπία, αλλά σαν κάτι που είναι κοντά στην καρδιά του Θεού,” εξηγεί ο Aaron. “Κάθε ανθρώπινη ζωή έχει την αξιοπρέπεια και την αξία της ανεξάρτητα από τη φυλή, την ηλικία ή τι έχει περάσει”.

Οι Aaron και Rachel δεν ανέχονται το ρατσισμό.

“Υπάρχει διαφορετικότητα, δεν αντιτασσόμαστε σε αυτό, ίσα ίσα που το αγκαλιάζουμε”, λέει ο Aaron.

Το ζευγάρι ήταν πραγματικά υπέρμαχοι της ανθρώπινης ζωής και για αυτό απευθύνθηκαν στο Διεθνές Κέντρο Δωρεάς Εμβρύου, μια χριστιανική τράπεζα εμβρύων όπου αποφάσισαν να επεκτείνουν την οικογένειά τους.

Οι γονείς ήθελαν τα νέα μωρά να έχουν κάποια σχέση με τον αδερφό και της αδερφή τους κι έτσι ζήτησαν από το κέντρο να τα ταιριάξει με Αφροαμερικάνικα έμβρυα. Τα δυο έμβρυα εμφυτεύθηκαν και η εμφύτευση ήταν επιτυχής.

Σαν ιεραπόστολοι στην Honduras, συνάντησαν κάποιες δυσκολίες κατά την κύηση αλλά οι γιατροί τους εξήγησαν ότι τα έμβρυα τελικά δεν θα ήταν δίδυμα, αλλά τρίδυμα.

“Στο μυαλό μας ζούμε ήδη το όνειρο. Μπορεί να μην είναι το όνειρο που θα είχε μια παραδοσιακή οικογένεια, αλλά ένα για το οποίο εμείς σίγουρα είμαστε περήφανοι.”

Ο Aaron παραδέχεται ότι στην αρχή δεν είχε φανταστεί ότι τα πράγματα θα έπαιρναν τέτοια τροπή.

Κι όμως δεν θα άλλαζε τίποτα από αυτά.

Ο Aaron απολαμβάνει να παίρνει το γιο του για κούρεμα ή να ζητάει με τη γυναίκα του συμβουλές για τα σγουρά μαλλιά της κόρης τους.

Άλλωστε όλο αυτό τους φέρνει πιο κοντά στους ανθρώπους γύρω τους.

“Θυμάμαι ένα φίλο που μου είχε πει ότι θα ήθελε υιοθετώντας να φτιάξει μια οικογένεια που να μοιάζει με τα Ηνωμένα Έθνη. Παρατηρώντας την οικογένειά μου, προτιμώ να το πάω ένα βήμα παρακάτω λέγοντας ότι η εικόνα των αγαπημένων μου έχει κάτι από τον Παράδεισο,” λέει ο Aaron.