Όταν ένας άνδρας αγαπά δε λιγοψυχά, δε μειώνει, δε συγκρίνει.

“Γεράσαμε και συνηθίσαμε ο ένας τον άλλον. Σκεφτόμαστε το ίδιο. Διαβάζουμε το μυαλό ο ένας του άλλου. Ξέρουμε τι θέλει ο άλλος, χωρίς να το ζητήσει. Μερικές φορές, εκνευρίζουμε ο ένας τον άλλον. Μπορεί και καμία φορά, να παίρνουμε ο ένας τον άλλο ως δεδομένο. Αλλά κάθε τόσο, όπως σήμερα, το σκέφτομαι και συνειδητοποιώ, πόσο τυχερός είμαι, που μοιράζομαι τη ζωή μου με τη σπουδαιότερη γυναίκα, που γνώρισα ποτέ. Ακόμα με εντυπωσιάζεις και με εμπνέεις. Με επηρεάζεις να γίνω καλύτερος. Είσαι το αντικείμενο του πόθου μου και ο νούμερο ένα λόγος για την ύπαρξή μου στη γη. Σε αγαπάω πάρα πολύ.”

Με αυτά τα απλά και τόσο ουσιαστικά λόγια ευχήθηκε ο Johnny Cash στη σύζυγό του June Carter για τα γενέθλια της, μετά από 25 χρόνια κοινού βίου.

Μέσα σε λίγες γραμμές περιγράφεται το μεγαλείο της αγάπης ενός άνδρα προς τη γυναίκα του.
Ενός άνδρα που η ομορφιά της ψυχής του ζωγραφίζεται μέσα από τις λέξεις και η δική του ομορφιά καθρεφτίζει την απαράμιλλη ομορφιά της Γυναίκας που αγαπά. Την ανυψώνει και σχεδόν την θεοποιεί. Την τοποθετεί σε κόσμους ονειρικούς , διατηρώντας τη γοητεία της απλότητας και του ρεαλισμού.

Όταν ένας άνδρας αγαπά ομορφαίνει. Τα χαρακτηριστικά του γλυκαίνουν, η σκληράδα των αμυνών του λειαίνεται, οι εκφράσεις του κρύβουν πάντα στην άκρη τους την υπόνοια του χαμόγελου, τα μάτια υγραίνουν στη θέα της γυναίκας της ζωής του και το σώμα ψηλώνει για να φτάσει εκεί που το συναίσθημά του πετά.

Όταν ένας άνδρας αγαπά, η καρδιά του μεγαλώνει. Θέλει να δώσει χώρο για να φιλοξενήσει την πολυπλοκότητα της ψυχής Της. Το άγνωστο όχι μόνο δεν τον τρομάζει πια, αλλά το καλλωπίζει για να φτιάξει εκεί το σπιτικό του.
Σε αυτό το σπιτικό ξέρει πια ότι ανήκει . Ξέρει ότι εκεί θα συναντήσει το παιδί, τον έφηβο και τον άνδρα που ξέχασε κάπου στην πορεία της ζωής του. Νιώθει ότι αυτός ήταν ο προορισμός του κι ας χάθηκε στις περιπλανήσεις του. Στο σπιτικό αυτό ευχαρίστησε κι όλα αυτά που τον παίδεψαν και τον χαράκωσαν, γιατί αυτά τον οδήγησαν στο να κοιτάξει με άλλα μάτια το δικό του χάρτη και να οδηγήσει την ψυχή του εκεί που πάντα ανήκε.

Όταν ένας άνδρας αγαπά, παλεύει με τους δράκους του και όσους δεν τους νικά τους λέει καλημέρα αγκαλιά με τη γυναίκα της ζωής του.

Όταν ένας άνδρας αγαπά, ποτίζει το λουλούδι που φυτρώνει δειλά δειλά στον κήπο του, χωρίς να ξεχνά ότι τα αγκάθια είναι κομμάτι της ομορφιάς του. Του μιλά, του χαμογελά και του τραγουδά γλυκές μελωδίες για να ανθίσει και να βρει τον Ήλιο του.

Κι αν καμιά φορά τα αγκάθια τον τσιμπίσουν, ο πόνος είναι μικρός και ξεχνιέται γρήγορα μπροστά στην μοσχοβολιά του και στην μοναδική ομορφιά του.

Όταν ένας άνδρας αγαπά, δυναμώνει και ορθώνεται ενάντια σε κάθε απειλή και κάθε κίνδυνο. Γίνεται στήριγμα όταν η Γυναίκα του λυγίσει, γίνεται σκαλί για να πατήσει και να ανέβει ψηλά, βράχος για να ξεκουραστεί, όαση για να ξεδιψάσει.

Όταν ένας άνδρας αγαπά, δεν λιγοψυχά , δεν σκλαβώνει, δεν μειώνει και δεν συγκρίνει. Έχει συστηθεί με τη δική του μοναδικότητα, την έχει αποδεχτεί και αφήνει τη Γυναίκα του να είναι και να υπάρχει στη δική Της.

Όταν ένας άνδρας αγαπά, βλέπει λύσεις αντί για εμπόδια και το λίγο το κάνει να φαίνεται για πολύ. Δεν πνίγει, δεν αλυσοδένει, δεν ωραιοποιεί την αλήθεια για να θρέψει την ματαιοδοξία του, δεν εξαρτάται, δεν αφομοιώνεται και δεν αποφεύγει την αλήθεια του. Γνωρίζει τη δύναμη του, καθώς και την αδυναμία του. Δεν είναι υπεράνθρωπος, είναι μόνο Άνθρωπος…

Όταν ένας άνδρας αγαπά, πιάνει το χέρι Της και της λέει «Έλα και μη φοβάσαι για τίποτα». Τη συνοδεύει μέχρι εκείνο το ψηλό σημείο με την απέραντη θέα και τους δυνατούς αγέρες να φυσούν τους φόβους τους μακριά.

Όταν ένας άνδρας αγαπά, ξυπνά κάθε μέρα στην αγκαλιά της γυναίκας Εκείνης που αγαπά αληθινά και ευχαριστεί τη ζωή που του χαρίζει μια ακόμα μέρα της για να αξιωθεί την αγάπη της μοναδικά υπέροχης ύπαρξης που κοιμάται γαλήνια δίπλα του…

Καλημέρα ζωή μου…

Της Αλεξάνδρας Λάμπρου.