Όπου βρίσκεσαι υπάρχω…

Της Στεύης Τσούτση.

Όπου βρίσκεσαι υπάρχω… Εκεί αναπνέω, εκεί έχω λόγο ύπαρξης. Και δεν είναι λόγια του αέρα, τα πιστεύω.

Κάθε μου κύτταρο δένεται με το αντίστοιχο δικό σου. Κάθε μου ανάσα συγχρονίζεται με τη δική σου.

Κάθε μου κίνηση ακολουθεί τη δική σου. Σα stalker ακούγομαι, μόνο που δεν είμαι. Μη γελάς με τον παραλληλισμό. Για κάποιον έξω από μας, έξω από το δικό μας μικρόκοσμο, όλα αυτά που λέω φαντάζουν περίεργα. Και είναι. Αυτό το δέσιμο πάντα μου φαινόταν περίεργο. Δεν το περίμενα. Δεν το περίμενες, το ξέρω.

Συνηθισμένοι και οι δυο σε εκείνες τις εφήμερες αγάπες, που δεν τις ζητήσαμε έτσι αλλά έτσι βαφτίστηκαν, δεν είχαμε να περιμένουμε κάτι.

Φοβόμασταν να τολμήσουμε να περιμένουμε αυτό το κάτι. Και κάπως έτσι, στην απάθεια και τη μη αναμονή, έπεσε ο ένας πάνω στον άλλο.

Και κάτι έγινε.Δεν ήσουν η πρώτη μου αγάπη. Σίγουρα δεν ήμουν κι εγώ. Κάτι όμως μέσα μου, μου λέει ότι θα είσαι η τελευταία. Η πιο όμορφη, η πιο ολοκληρωμένη. Κι αν απεχθάνομαι κάτι γαμώτο είναι να γίνομαι μελό. Αλλά δε γίνεται αλλιώς. Πώς να μιλήσω για σένα και για μένα δίχως στίχους, δίχως μυρωδιές, δίχως μελωδίες;

Τρυφερορομαντική, λοιπόν, κι όσο με αντέξεις. Γιατί για κανέναν άλλον παρά μόνο για τα δικά σου μάτια προορίζονται τούτες οι αράδες. Κάθε άλλη ματιά θα είναι κλεμμένη. Να ήξερα μόνο τι σκέφτεσαι όταν με κοιτάς και χαμογελάς. Να μπορούσα να χαθώ σε εκείνο το βλέμμα που χάνεται πάνω μου. Να γίνω ένα με αυτό και να μην ξεμυτίσω ποτέ ξανά.

Να το έχω να με ζεσταίνει, να το έχω να με συντροφεύει… Να μπορούσες κι εσύ να δεις όσα δε δείχνω από φόβο μη σε τρομάξει η αγάπη μου. Να μπορούσες να ακούσεις όσα δε λέω από φόβο μη σου ακουστούν υπερβολικά. Μα εσύ φταις. Εσύ ξυπνάς μέσα μου την κάθε υπερβολή. Εσύ φτάνεις τους χτύπους της καρδιάς μου στα όρια.

Κι αν σου πω ότι με ενοχλεί όλο αυτό, θα σου έχω πει ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που ειπώθηκαν ποτέ από άνθρωπο ερωτευμένο. Όπου βρίσκεσαι υπάρχω.

Εκεί έχω λόγο ύπαρξης, εκεί μπορώ να ανασάνω ελεύθερα, εκεί νιώθω ασφάλεια και πληρότητα. Δε θέλω να είμαι η σκιά σου. Θέλω απλά να είμαι πάνω σου κολλητά. Κι όταν θα κάνω πίσω να βλέπω δυο ίσκιους ενωμένους. Το δικό σου και το δικό μου. Το δικό μας…