Όλοι περαστικοί είναι

Οι μέρες περνούν, αλλάζουν και χάνονται, μαζί τους κι οι άνθρωποι. Εσύ αγχώνεσαι και στεναχωριέσαι για πράγματα που δεν είναι στο χέρι σου να τα φτιάξεις όπως θες. Φυσικό επακόλουθο της ζωής σου.

Υπήρξαν κάποιοι που δε σου έδωσαν τη σημασία που ίσως επιδίωκες, που δεν ήταν σε φάση ή απλά δε βρέθηκαν στην ίδια ακριβώς φάση με σένα.

Μη μεγαλοποιείς τα πράγματα σε τέτοιο βαθμό ώστε να χαλάς λίτρα φαιάς ουσίας απ’ το υπέροχο μυαλουδάκι σου για κάποιον άλλο. Δε χρειάζεται να χαλιέσαι για κανένα.

Αν κάποιος νοιάζεται πραγματικά για σένα, αν οι επιθυμίες σας ταιριάξουν ή όχι, αυτό μπορεί να στο δείξει μονάχα ο χρόνος ή, καλύτερα, το πέρασμά του. Αν βρεθεί εκείνος που έχει έρθει στη ζωή σου για να μείνει, αυτό θα φανεί στην πορεία. Μέχρι τότε, λοιπόν, να επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου πως όλοι όσοι συναντήσεις στο διάβα σου είναι απλά περαστικοί. Και να θυμάσαι πως ουδείς αναντικατάστατος.

Μη μένεις στο να αναλύεις αν μπορείς να κάνεις κάποιον ευτυχισμένο ή αν δεν του φτάνει αυτό που του προσφέρεις και χαθεί. Γιατί είσαι αρκετός. Πίστεψέ το. Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να είναι χαρούμενος κι ευτυχής, πριν από όλους. Εσύ είσαι εκείνος που έχει σημασία, κανένας άλλος.

Γιατί μέχρι να βρεθούν οι άνθρωποι που θα μείνουν στη ζωή σου για πάντα ή ειλικρινέστερα για πολύ καιρό, όλοι οι άλλοι θα βρίσκονται προσωρινά εκεί. Μην κρέμεσαι στα λόγια που σου φάνηκαν θελκτικά ούτε φυσικά στα σχέδια που έπλασε το μυαλό σου για να ζήσει την κατάσταση. Για όλα φταίει η φαντασία σου. Τα λόγια που δεν έγιναν τελικά πράξεις, χάθηκαν στον αέρα και κανείς δεν τα θυμήθηκε ξανά. Ο εαυτός σου είναι πάνω από όλα, να το θυμάσαι. Πάνω από οποιοδήποτε άλλο γύρω σου, η δική σου προσωπική ηρεμία δεν πρέπει να θυσιάζεται για κανέναν και τίποτα αναλώσιμο.

Γι’ αυτό μη δίνεις τόση αξία σε όποιον σου προσφέρει σύντομες στιγμές ευτυχίας. Μην εξαρτάς την καλοπέρασή σου από κανέναν που μπορεί αύριο να μη βρίσκεται εκεί. Μη χαλιέσαι και φοβάσαι πως θα χάσεις κάποιον, γιατί κανένας δεν ανήκει σε κανένα. Εσύ, όμως, ανήκεις στον εαυτό σου και με εκείνον θα πορεύεσαι μέχρι το τέλος.

Τι κάνει τόσο σπουδαίο εκείνον που μονοπωλεί τις σκέψεις σου, αλήθεια; Όποιος θελήσει θα μείνει κοντά σου, όπως και να έχουν τα πράγματα. Ακόμα κι αν του βγάλεις την πίστη. Ακόμα κι αν τον τρελαίνεις και τον ταλαιπωρήσεις, θα παλέψει για να γίνει εκείνο το μόνιμο κομμάτι σου που θα σπάσει κάθε προσωρινό. Οι υπόλοιποι θα είναι απλά ένας ακόμα πρόσκαιρος σταθμός στο ταξίδι σου, μα για κανένα έκτακτο δεν αξίζει να χάσεις τον προορισμό σου.

Έναν προορισμό που θα κάνει εσένα καλύτερο. Που θα σου δώσει τα εφόδια που χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος, όποια κι αν είναι τα δεδομένα στη ζωή σου. Που θα σου προσφέρει την προσωπική ολοκλήρωση και την πληρότητα για να μπορέσεις να κρίνεις τελικά τα ουσιώδη.

Μόλις, λοιπόν, συνειδητοποιήσεις κι αποδεχτείς πως όλα σε αυτά τη ζωή είναι ζητούμενα και πως δεν πρέπει να βασίζεις την ευτυχία σου σε ανθρώπους που αύριο ίσως να μην υπάρχουν δίπλα σου, τότε θα νιώσεις πραγματική ελευθερία.

Συντάκτης: Κωνσταντίνα Αποστολάκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη