Οι στιγμές που χάνεις, είναι η ζωή σου που περνάει χωρίς επιστροφή

Της Μαρίνας Κρητικού

Ευτυχία, δυστυχία, στεναχώρια, λύπη, χαρά, θυμός συναισθήματα και καταστάσεις που εναλλάσσονται στη ζωή μας. Άλλες φορές μπορεί ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα η διάθεση μας να αλλάζει πρόσωπα, ενώ κάποιες άλλες περιόδους της ζωής μας οι εναλλαγές αυτές να είναι πιο σταδιακές.

Τι ζητάμε όμως από τη ζωή μας; Ψάχνουμε διακαώς την ευτυχία, την επιτυχία, την αναγνώριση. Αν για κάποιο λόγο νιώσουμε ότι δεν τα καταφέρνουμε, ίσως και να φτάνουμε στο σημείο να νιώθουμε ανάξιοι, άχρηστοι και να φορτώνουμε τον εαυτό μας  με πολλές ταμπέλες.Το αποτέλεσμα είναι ότι χάνουμε τη στιγμή! Δεν τη βιώνουμε ως μοναδική και ανεπανάληπτη, αλλά αναλωνόμαστε σε θέματα που πολλές φορές δεν έχουν νόημα και ουσία πραγματική.

Εσύ που διαβάζεις τώρα το άρθρο αυτό, ζεις στο εδώ και τώρα ή το μυαλό σου τριγυρνάει σε χιλιάδες σκέψεις ταυτόχρονα που αφορούν το παρελθόν ή το μέλλον;Ίσως αν έκανες μια παύση και παρατηρούσες λίγο τον εαυτό σου να διαπίστωνες ότι οι λέξεις περνάνε σχεδόν αυτόματα μπροστά από τα μάτια σου. Διαβάζεις μεν αυτές τις γραμμές, ουσιαστικά όμως ένα κομμάτι σου σε κρίνει για τα λάθη που τυχόν έκανες μέσα στην ίδια ή την προηγούμενη μέρα, ενώ το μυαλό σου ταυτόχρονα προσπαθεί να οργανώσει την αυριανή μέρα. Δεν εστιάζεις στις λέξεις, δεν εμβαθύνεις στο κείμενο, ώστε να δεις τι σκέψεις και συναισθήματα σου ξυπνάει ή αν σε αφήνει αδιάφορο.Ζεις αυτοματοποιημένα και προγραμματισμένα σαν ένα καλοκουρδισμένο ρομπότ.

Δεν φταίμε εμείς για όσα μας συμβαίνουν μέχρι να μας γίνουν συνειδητά. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι κάτι γίνεται, τότε μόνο μπορούμε να παρέμβουμε και να το αλλάξουμε. Όσο απλά αναπαράγουμε τον φαύλο κύκλο της οικογενειακής μας ιστορίας, τόσο θα γινόμαστε έρμαιο των επιλογών που έκαναν οι άλλοι για εμάς και η αλλαγή ποτέ δεν θα έρθει. Η παρατήρηση του εαυτού μας θα είναι πολύτιμος αρωγός για όποιες αλλαγές θέλουμε να κάνουμε. Μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι η στιγμή και το εδώ και τώρα, γίνεται θυσία στον βωμό του χτες και του αύριο, θα αρχίσουμε να ζούμε και πιο συνειδητά και πιο ουσιαστικά.

Αλήθεια…ποιος απολαμβάνει τον πρωινό του καφέ, μια κουβέντα με έναν φίλο, ένα ηλιοβασίλεμα ή ένα πουλί που κελαηδάει; Μήπως ήρθε η στιγμή να στρέψουμε την προσοχή μας σε πιο απλές και καθημερινές συνήθειες και να νιώσουμε τυχεροί που τις ζούμε;