Οι γυναίκες πάντα θα χαμογελούν με μια σοκολάτα κι ένα λούτρινο αρκούδο

Οι γυναίκες είναι περίεργα όντα. Περίεργα πλάσματα. Τουλάχιστον για εμάς. Άλλοτε είναι ζόρικες, άλλοτε είναι ανεξήγητες. Παρ’ όλα αυτά είναι αξιαγάπητες. Στο κάτω-κάτω αν δεν υπήρχαν αυτές, εμείς για ποιον θα αγωνιζόμασταν; Πώς θα κύλαγε η ζωή μας αλλιώτικα; Είναι η ομορφιά, η γλυκάδα, η φρεσκάδα, η στοργή. Χαρακτηριστικά που τις κάνουν μοναδικές. Αυτά και τόσα ακόμη.

Μια γυναίκα είναι ένα πολυδιάστατο ον. Έχει πολλές όψεις, παίρνει ένα σωρό μορφές. Σύνθετη. Δεν μπορείς, δηλαδή, να την προβλέψεις, να καταλάβεις ακριβώς τι σκέφτεται. Ευχόμαστε, τουλάχιστον, να συνεννοούνται μεταξύ τους.

Κάποιες φορές εμφανίζονται μπροστά μας τόσο δυναμικές. Με μια αυτοπεποίθηση, άλλο πράγμα. Με μια αποφασιστικότητα που ρίχνει κάτω και το τελευταίο εμπόδιο. Ανεξάρτητες που δε χρειάζονται κανέναν να της νταντέψει. Προχωρούν και προχωρούν πάντα εμπρός και με ορθή σκέψη. Και πετυχαίνουν τα αδύνατα δρώντας αυτόνομα.

Άλλες γυναίκες εμφανίζονται ως πολύ σκληρές. Δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Αυστηρές, ψυχρές με προτεραιότητες. Έχοντας καλά οργανωμένο και πλήρως σχεδιασμένο το μέλλον. Αυστηρώς καθορισμένα τα επόμενα βήματα.

Είναι όμως και οι νοικοκυρές. Προσηλωμένες στην οικογένειά τους και στα παιδιά τους. Να τα φροντίσουν, να τα περιποιηθούν. Είναι βασίλισσες στο χώρο τους. Κυρίαρχοι του σπιτικού τους. Όλα περνούν απ’ το χέρι τους. Έχουν για όλα λόγο και την τελική έγκριση. Δύσκολη δουλειά, αλλά τα καταφέρνουν άψογα. Κι είναι περήφανες γι’ αυτό.

Κι είναι κι ο συνδυασμός όλων των παραπάνω κι όχι μόνο. Πολυδιάστατο ον η γυναίκα. Πολυπράγμων. Αν το θελήσει κι όταν το θελήσει είναι δυναμική. Αν γουστάρει είναι ψυχρή. Ταυτόχρονα, είναι άψογη στο σπίτι, εξαίρετη νοικοκυρά. Δουλειά, σπίτι, κοσμική ζωή. Τα κάνει όλα τέλεια.

Το πιο σημαντικό είναι πως τα προλαβαίνει κιόλας. Λες, δε γίνεται. Τι πλάσμα, επιτέλους, είναι του λόγου της; Κι όμως. Σε ενθουσιάζει ξανά και ξανά. Σε εκπλήσσει. Σε ξαφνιάζει. Την ερωτεύεσαι. Την επιζητάς. Είναι σχεδόν αδύνατο να ζήσουμε δίχως της. Είναι μάνα, αδελφή, κόρη, σύντροφος.

Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που την κάνει άκρως γοητευτική είναι η παιδικότητά της. Αυτό, ίσως, ορίζει και την αυθεντικότητά της. Μια γυναίκα υψώνει τοίχους και τους χαλά όποτε θέλει. Δημιουργεί ζώνες ασφαλείας. Ζει κι αντέχει πολλά. Υπομένει άλλα τόσα. Φέρνει βόλτα ένα σωρό πράγματα διαφορετικά μεταξύ τους. Δε χάνει ποτέ όμως την παιδικότητά της.

Κουβαλά μέσα της ένα κοριτσάκι. Χαμογελαστό, ανασφαλές που το μόνο που χρειάζεται είναι μια αγκαλιά. Μια αγκαλιά τόσο δυνατή που να της προσφέρει ασφάλεια και ζεστασιά. Αναζητά το χάδι, το φιλί, τη συντροφικότητα. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο θα τη δεις να ενθουσιάζεται με πράγματα που δεν κουμπώνουν με τις χιλιάδες όψεις της.

Σαν ένα κοριτσάκι κι αυτή. Σαν ένα τόσο δα παιδί που περπατά άσκοπα μέσα στο σπίτι. Που κόβει βόλτες κρατώντας ένα λούτρινο αρκούδο στο ένα χέρι και στο άλλο μια σοκολάτα που, παρεμπιπτόντως, έχει λερώσει το μπλουζάκι της.

Το κοριτσάκι αυτό θα κάνει πολλά πράγματα μέσα στη μέρα. Θα τρέξει, θα φωνάξει αν χρειαστεί. Θα πάει κόντρα στα αγοράκια, θα βγει πρώτη. Το βράδυ όμως πριν κοιμηθεί θα ζητήσει τον αρκούδο της και τη γλυκάδα μιας σοκολάτας.

Παρατήρησε τις γυναίκες γύρω σου. Ακόμη κι η πιο σκληρή, η λιγότερο ανεχτική κι η φαινομενικά απροσέγγιστη θα λυγίσει. Θα λυγίσει μπροστά σ’ έναν αρκούδο και μια σοκολάτα. Θα μείνει να χαμογελάει βλέποντάς τα στην τηλεόραση, βλέποντας κάποιο κοριτσάκι να τα κρατά. Κι ακόμη όταν δει τον αρκούδο που έχει ακόμη και σήμερα σε κάποιο ράφι του σπιτιού ή στο κρεβάτι του υπνοδωματίου της.

Τις αγαπάμε τις γυναίκες. Μας καθορίζουν. Λατρεύουμε να τις ανταγωνιζόμαστε και να τις έχουμε δίπλα μας. Δε θα μπορούσαμε άλλωστε να κάνουμε διαφορετικά. Μας συμπληρώνουν, μας ορίζουν, μας ανεβάζουν.

Κι αν μας ζορίζουν κάποιες φορές δεν έγινε και τίποτα. Τις έχουμε ανάγκη. Και θα είναι δικές μας και σωστές απέναντί μας όταν είμαστε κι εμείς. Κι αν δεν ξέρεις πώς να τις καλοπιάσεις τι θα έλεγες για έναν τεράστιο λούτρινο αρκούδο, σοκολατάκια και μια κάρτα που γράφει «Σ’ αγαπώ»; Σκέψου το!

Συντάκτης: Παύλος Πήττας

Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη