Ο Έρωτας βρίσκεται στα άκρα

Βαριέμαι μωρό μου, βαριέμαι. Με τους περισσότερους νομίζω πως δεν έχω να συζητήσω τίποτα. Είναι αυτός ο μέσος όρος που μου γαμάει το μυαλό.

Αυτές οι σκέψεις οι οποίες είναι τόσο καλουπωμένες, τόσο φιλτραρισμένες. Είναι γαλουχημένοι μέσα σε μια ζωή τόσο συμβιβασμένη η οποία το μόνο που κάμει είναι απλά να σε διατηρεί ζωντανό-νεκρό μέσα στην καθημερινότητα σου.

Σήκω, πλύσου, ντύσου, πήγαινε για δουλειά, φάε, γάμα, χέσε, κοιμήσου, πιες.

Γάμα την κυρά σου την Τρίτη, την Τετάρτη πιες ένα ποτό με έναν φίλο, ξανά και ξανά η ίδια επανάληψη λες και έχουμε ξεχάσει το πραγματικό νόημα της ζωής.. το οποίο ενώ μοιάζει τόσο περίπλοκα ιδεατό, στην ουσία είναι απλό. Είναι μπροστά μας και δεν μπορούμε να το δούμε.

Για εμένα το νόημα της ζωής είναι οι σκέψεις σου αφιλτράριστες να γίνονται τα «θέλω» σου, πάντα με σεβασμό στους άλλους μα πάνω από όλα στον ίδιο σου τον εαυτό. Θα πρέπει να μάθεις στην ζωή σου να σέβεσαι, να σέβεσαι πως ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, είναι διαφορετικός, πως δεν υπάρχουν καλούπια, δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και ηλίθιοι, έχοντες και μη έχοντες, αριστοκράτες και άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια. Δεν υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι, δεν έχουν οι άντρες περισσότερα προνόμια από τις γυναίκες, το χρώμα δεν προσδιορίζει τον άνθρωπο, όπως και η καταγωγή. Θα πρέπει να καταλάβουμε πως εκείνος που είναι στα φανάρια και ζητιανεύει για να πάρει την δόση του, δεν είναι κάποιος που μας κάμει να αισθανόμαστε καλύτερα και απλά του κλείνουμε το τζάμι αδιαφορώντας, όπως το έχουμε κάνει όλοι.. ίσως κάποτε ήταν ένας άνθρωπος σαν όλους εμάς. Έκανε όνειρα, ήθελε και αυτός ο,τι όλοι εμείς. Θα πρέπει να καταλάβουμε πως τα ναρκωτικά είναι αρρώστια, πως τα ναρκωτικά είναι ένας κόσμος μέσα στον κόσμο που ζούμε λίγο πιο όμορφος μα ψεύτικος δικέ μου.

Τα ναρκωτικά μας πηγαίνουν εκεί που δεν μπορεί να μας πάει η πραγματικότητα. Είναι τα καράβια που μπαίνουμε και κάνουμε ταξίδια, άλλες φορές μικρά και άλλες μεγάλα.. έξω σε θάλασσες που δημιουργήθηκαν μέσα στο δικό μας μυαλό. Κάποιες φορές ανταριασμένες, πολύχρωμες, πανέμορφες και άλλες φορές σκοτεινές, σαν τέρατα οι φόβοι μας σηκώνονται μέσα απ΄τα κύματα και μας κατασπαράζουν. Κάποιες φορές ταξίδια όμορφα και άλλες φορές ταξίδια τρόμου, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον πραγματικό μας εαυτό, με το υποσυνείδητο, με όσα κρύβουμε μέσα στην ψυχή μας και φοβούμαστε να βγάλουμε μέσα απ΄τα καλούπια μας. Τα ναρκωτικά είναι μια διαφυγή. Μια διαφυγή απ΄την γαμημένη συνήθεια που μας περιβάλλει, απ΄τον γαμημένο πόνο τον οποίον βιώνουμε άλλες φορές ουρλιάζοντας και φωνάζοντας και άλλες φορές σιωπηλοί. Τα ναρκωτικά μας δείχνουν μια πραγματικότητα τόσο ψεύτικη όσο και εκείνοι οι πολύχρωμοι κόσμοι που διαπραγματεύονται.

Στην ζωή μου τα έχω κάνει όλα. Τα έχω δοκιμάσει όλα. Ξανά και ξανά. Άλλες φορές γιατί το γούσταρα και άλλες γιατί δεν μπορούσα να κάμω διαφορετικά.. είχα ανάγκη να φεύγω, να ταξιδεύω, είχα ανάγκη να μην μπορώ να κάτσω ούτε μια ώρα στην πραγματικότητα ετούτη ώσπου κάποτε κατάλαβα πως η ζωή είναι από μόνη της ένα γαμημένο ναρκωτικό. Μία δόση που σου βάζουν μέσα στο αίμα, ένα placebo είναι η ζωή μέσα στην εικονική πραγματικότητα που ζεις. Το ναρκωτικό δικέ μου είναι η ίδια η ζωή, δεν είναι οι χημικές ουσίες, δεν είναι το χόρτο. Το ναρκωτικό είναι η ΙΔΙΑ η γαμημένη η ζωή. Είναι τα γέλια, οι φωνές, οι βόλτες με τους φίλους, τα καινούργια ταξίδια, είναι η κάθε ώρα που είσαι ζωντανός και αναπνέεις, το ναρκωτικό είναι η ίδια σου η ζωή.. είναι η περιπλοκότητα της, είναι ΑΥΤΗ. Στην περνούν για μια φορά μέσα στο γαμημένο σου το αίμα, θα πρέπει να την ζήσεις και όχι να την σπαταλήσεις. Την ζωή σου να την ζήσεις ΟΧΙ να την σπαταλήσεις. Όση και αν είναι αυτή.

Ναρκωτικά, αλκοόλ, τσιγάρα, γαμήσια, έρωτες που ξύπνησαν και θέριεψαν μέσα σε ένα βράδυ. Σώματα που έκοβες την σάρκα από πάνω τους γιατί δεν μπορούσες να κάμεις αλλιώς. Η τρέλα του έρωτα που γινόταν φλόγα και σας έκαιγε και τους δύο πάνω σε ένα κρεβάτι.

Τι είναι ο έρωτας;

Να σου πω εγώ τι είναι ο έρωτας αν δεν τον έχεις νιώσει.

Έρωτας μωρό μου είναι να μην μπορείς να κάμεις αλλιώς, να ξυπνάς και να υπάρχει μόνο εκείνη. Αν ξυπνάς και υπάρχει το οτιδήποτε άλλο εκτός από εκείνη να σου πω εγώ μωρό μου πως αυτό ΔΕΝ είναι έρωτας.

Έρωτας καψούρα και καύλα και απόλυτο και τρέλα είναι να είσαστε μαζί και να μην ξεχωρίζουν δυο σώματα…

Το νιώθεις; Το καταλαβαίνεις;

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΟ ΣΩΜΑΤΑ.

Για αυτό το «ΕΝΑ» που έχουν γράψει λόγιοι και σπουδαίοι ποιητές, για αυτό το «ένα» σε εισαγωγικά ή χωρίς όπως θες πες το το γαμημένο, αυτό είναι ο έρωτας.. το να γίνεστε ΕΝΑ.

Αν το έχω ζήσει στην ζωή μου θα σου πω ελάχιστες φορές και ήταν από ανάγκη. Απ΄την δικιά μου ανάγκη να δημιουργήσω μοναδικές καταστάσεις μέσα από πουτάνες οι οποίες δεν άξιζαν ούτε στο ελάχιστο, όχι να της φιλήσω στο στόμα.. αλλά και ούτε να τους ακουμπήσω τα όμορφα και μακριά μου δάχτυλα πάνω στο γυμνό και βρώμικο κορμί τους. Ένιωσα τον έρωτα και το απόλυτο πάνω σε κορμιά βρώμικα, κορμιά δανεικά, κορμιά που ποτέ δεν ήταν δικά μου, κορμιά που τα έπαιρνα έστω για λίγο.. για να καλύψω και εγώ ενδεχομένως τις δικές τους ανάγκες, την μοναξιά τους και την ανασφάλεια τους ΑΛΛΑ εγώ να μην είμαι το «ένα» για αυτές.

Εγώ να είμαι αυτό που θα ήθελαν να έχουν αλλά ποτέ δεν μπορούσαν.. ή δεν άξιζαν (όπως λέγαν αυτές) να αγαπήσουν. ΑΡΧΙΔΙΑ δικέ μου, αρχίδια. Όπως αυτές έτσι και εγώ έχουμε ανάγκη από τις «ολίγον τι πουτάνες» που μας τρώνε την ψυχή γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως ο γαμημένος ο έρωτας είναι ένα αλισβερίσι, ένα παιχνίδι, δεν θέλει το απόλυτο δόσιμο θέλει να νιώθει πως ποτέ δεν τον έχεις, ποτέ δεν τον κατάκτησες. Θα πρέπει να είσαι κατακτητής, πολεμιστής, θα πρέπει να είσαι ΑΥΤΟΣ ο οποίος πάλεψε με Θεριά και ποτέ δεν κατάκτησε γιατί όταν κατακτήσεις, (στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον αυτό το ανώμαλο, τρελό, γέρικο, απροσάρμοστο.. ΛΑΘΟΣ μυαλό) νιώθω την ανάγκη μετά πως όλα τελειώσαν.. και πηγαίνω παρακάτω.. και αυτό είναι δυστυχία είναι κατάντια γιατί ποτέ μου δεν θα ζήσω το ΑΠΟΛΥΤΟ.

Κατάλαβες δικέ μου; Ποτέ.

Γιατί; Γιατί βαριέμαι τους ανθρώπους. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι ζούνε μέσα από καλούπια και φίλτρα τα οποία δεν μπορώ ούτε να τα εξηγήσω, ούτε να τα κατανοήσω.

Κατάλαβες δικέ μου; Βαριέμαι τον μέσο όρο.

Και ο έρωτας μωρό μου δεν βρίσκεται μέσα στον μέσο όρο.

Ο Έρωτας μωρό μου βρίσκεται στα «άκρα»,

για αυτό και πάντα κρατάει λίγο.