Ο χορός είναι έκφραση συναισθημάτων

Λες και βρίσκεις τον εαυτό σου απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, να πετάει στα ουράνια και να είναι τόσο απελευθερωμένος όσο δεν ήταν πραγματικά ποτέ.

Και ναι, φίλη μου Γωγώ, εννοείται πως ο χορός είναι τρόπος έκφρασης. Το πιο όμορφο είδος μάλιστα. Δεν έχει σημασία τι χορεύεις.

Σημασία έχει να το απολαμβάνεις με την ψυχή σου. Να το ευχαριστιέσαι μ’ όλο σου το είναι.

Λένε πως ο χορός, είναι η πιο αγνή συζήτηση μεταξύ ψυχής και σώματος. Και δε θα το καταλάβεις αν δεν το νιώσεις. Δε χρειάζεται να χορεύεις επαγγελματικά κι ούτε να το κάνεις για να εντυπωσιάσεις. Το πιο σημαντικό, είναι να το κάνεις για σένα. Γιατί αν αρχίσεις με σκοπό να ευχαριστήσεις άλλους, δε θα ‘χεις ποτέ την τύχη να ζήσεις τη μαγεία που κρύβει από πρώτο χέρι. Είναι πάθος ο χορός, είναι ελπίδα και τρέλα! Και φυσικά, είναι ένα όνειρο που έχει γίνει πραγματικότητα και μπορείς να το ζεις όποτε γουστάρεις.

Για να σου πω την αλήθεια, καλή μου Γωγώ, εγώ ξεκίνησα να χορεύω αρκετά πρόσφατα. Πάντα μ’ άρεσε να παρακολουθώ άλλους να χορεύουν κι έχω μια μικρή εμμονή με ταινίες που αφορούν το συγκεκριμένο θέμα. Αλλά ποτέ δεν επιχείρησα να εντάξω το χορό στη δική μου ζωή και να νιώσω αυτή τη μαγεία για την οποία μπορώ τώρα, με μεγάλη σιγουριά να εγγυηθώ πως προσφέρει. Ήμουνα κάτι σαν παρατηρητής λοιπόν, ενώ βαθιά μέσα μου είχα αυτή την ατράνταχτη επιθυμία να κάνω αυτό το όνειρο πραγματικότητα. Άργησα λίγο αλλά, ποτέ δεν είναι αργά! Σωστά;

Ο χορός λοιπόν, είναι ευτυχία. Είναι αυτή η απελευθέρωση που νιώθεις κάθε φορά που τα πόδια σου ακολουθούν, ασυναίσθητα μάλιστα, το ρυθμό της μουσικής και δημιουργούν το πιο απίθανο κι εντυπωσιακό θέαμα γι’ αυτούς που ξέρουν να το απολαμβάνουν. Η αρχή δε θα ‘ναι τόσο εύκολη. Ή μάλλον, για να μην είμαστε απόλυτοι, για κάποιους το κλικ θα’ ναι άμεσο κι απόλυτο, ενώ για κάποιους άλλους θα χρειαστεί λίγη περισσότερη πεποίθηση και προσπάθεια. Χρειάζεται υπομονή και πείσμα. Στο κάτω-κάτω, ποιος είπε πως, ο δρόμος για την εσωτερική ευτυχία, αλλά και την επιτυχία, είναι στρωμένος με ροδοπέταλα;

Όταν χορεύεις μόνος, διώχνεις αυτή την ένταση που σε κατακλύζει κατά τη διάρκεια της μέρας. Θα μπορούσαμε να πούμε πως, διώχνει τη σκόνη της καθημερινότητας από πάνω σου ο χορός. Κι όταν χορεύεις με παρέα, είναι ακόμα καλύτερα. Συνεννοούνται τα σώματα σας χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Χωρίς τη χρήση περίπλοκων λέξεων που μόλις τις ξεστομίσετε, θα γίνουν ένα με τον άνεμο. Και σε κάποια φάση, το πάτωμα γίνεται ολόδικό σου. Γίνεται η προσωπική σου πίστα και χάνεις επαφή με τον γύρω κόσμο. Σαν να διαγράφονται όλα απ’ το μυαλό σου γι’ αυτά τα μαγικά και ξεχωριστά λεπτά, κι εσύ επιπλέεις σε πελάγη ευτυχίας κι ευχαρίστησης.

Σε κατακλύζει λοιπόν μια ανεξήγητη δύναμη όταν χορεύεις. Σε κάνει να νιώθεις ανίκητος, λες και μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο. Κι έρχεται η στιγμή που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτή την υπέροχη αίσθηση που σου προσφέρει. Που σου λείπει απεγνωσμένα όταν αργήσεις να την αναζητήσεις, γιατί σε πήρε από κάτω η μιζέρια της ρουτίνας. Κι όταν επιτέλους έχεις την ευκαιρία να βγάλεις την ψυχή σου μ’ ένα χορό, δε διστάζεις. Τα δίνεις όλα και δεν περιμένεις τίποτα για αντάλλαγμα, παρά μόνο αυτή την ηδονή που σε ακολουθεί με κάθε σου βήμα. Με κάθε φιγούρα που είναι γεμάτη ενέργεια κι ειλικρίνεια.

Άφησε λοιπόν τον κόσμο να εξαφανιστεί κι άρχισε την προσπάθειά σου για να τον κατακτήσεις μέσα απ’ τον πιο όμορφο και μαγικό χορό που θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να χορέψεις. Αυτόν που βγαίνει απ’ την ψυχή. Πάρε όσες βαθιές ανάσες χρειαστείς, κι άφησε το σώμα σου να κάνει τα υπόλοιπα. Μην υπεραναλύεις, μη σκέφτεσαι καν το αποτέλεσμα κι απλά χόρεψε. Γιατί στην τελική, ο καλύτερος χορός είναι αυτός που δεν έχεις ακόμη ανακαλύψει!

Συντάκτης: Έλενα Γεωργίου