Να είσαι λεχώνα σημαίνει…

Το μωρό που επί εννέα μήνες κουβαλούσες και μεγάλωνες στην κοιλιά σου πήρε… εξιτήριο και κατέφτασε στον κόσμο μας. Μαζί του λοιπόν επιστρέφεις στο σπίτι για να αρχίσετε τη νέα σας ζωή. Η πρώτη περίοδος αυτής της νέας ζωής είναι κάθε άλλο παρά στρωμένη με ροδοπέταλα. Γι’ αυτή την περίοδο, την περίοδο της λοχείας, λοιπόν, μιλάει αυτό το κείμενο. Για την πιο κουραστική, την πιο τρελή, την πιο αλλόκοτη και την πιο ευτυχή περίοδο στη ζωή μιας μανούλας. Τι σημαίνει να είσαι λεχώνα;

Να είσαι λεχώνα, σημαίνει να είσαι ένα όρθιο ζόμπι. Ό,τι πιο κοντινό στο φανταστικό πλάσμα που αποκαλείται ζόμπι μπορεί να παράξει η ανθρωπότητα είναι μια γυναίκα που φροντίζει ένα μωρό μερικών ημερών. Γιατί; Γιατί δεν κοιμάσαι -τόσο από τις υποχρεώσεις, όσο και από το άγχος. Κι όταν κοιμάσαι, έχεις το ένα σου αυτί και το αντίστοιχο μάτι ανοιχτά γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί και γιατί έχεις την (ανόητη μάλλον) τάση να μην εμπιστεύεσαι κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό σου.

Να είσαι λεχώνα, σημαίνει να μην μπορείς να πιστέψεις αυτό που γίνεται στο στήθος σου. Κατ’ αρχάς είναι τεράστιο. Είναι τόσο τεράστιο, που θα μπορούσες να το χρησιμοποιήσεις ως τραπεζάκι. Εν δευτέροις, η πρώτη σου επαφή με το θηλασμό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Για μερικές μέρες οι θηλές σου θα ματώσουν, θα πληγωθούν και θα πρηστούν. Για μία-δύο εβδομάδες ο θηλασμός θα περιγράφεται από την προσπάθειά σου να μην φωνάξεις από τον πόνο. Τα καλά νέα είναι ότι μετά από αρκετό πόνο και άφθονη αγωνία, για τις περισσότερες γυναίκες ο θηλασμός γίνεται πολύ γρήγορα παιχνίδι και απόλαυση!

Να είσαι λεχώνα, σημαίνει να μαθαίνεις κάτι καινούριο κάθε μέρα. Κάθε μέρα είναι μια νέα περιπέτεια. Και όσο κι αν το άγχος και η διαρκής ανησυχία για την υγεία και την ασφάλεια του μικροσκοπικού πλάσματος που φροντίζεις σε κυνηγούν ολημερίς, αυτό δεν σε εμποδίζει να μαθαίνει κάτι νέο καθημερινά. Να μαθαίνεις κάτι νέο για τον εαυτό σου, για τον καινούριο σου ρόλο, για την ανάπτυξη και την υγεία του μωρού σου. Κάθε μέρα κρύβει μια ανακάλυψη και κάθε ανακάλυψη σε κάνει ακόμη περισσότερο… μαμά.

Να είσαι λεχώνα, σημαίνει να ξεχνάς πώς είναι η ζωή εκεί έξω. Τα παιδιά είναι ευτυχία και μεγαλύτερη ευτυχία είναι τα μεγαλώνεις. Όμως, ας το παραδεχτούμε: ειδικά τον πρώτο καιρό, ξεχνάς πώς είναι το φως του ήλιου και η επικοινωνία με τους ανθρώπους. Είσαι ένα δίποδο θηλαστικό με αποστολή να ταΐσει, να νανουρίσει, να αλλάξει και να πλύνει το μικρό του. Κι εκεί τελειώνει η κοινωνική σου ζωή. Ή μήπως όχι;

Να είσαι λεχώνα, σημαίνει να δέχεσαι (ενοχλητικές) επισκέψεις. Και ακόμη ενοχλητικότερες συμβουλές. Μπορεί φίλοι, καφέδες, βόλτες και λοιπά ευχάριστα να έχουν διαγραφεί από το πρόγραμμά σου, όμως το κουδούνι του σπιτιού σου θα χτυπήσει πολλές, πολλές φορές κι εσύ θα πρέπει με το μισό στήθος έξω (γιατί μόλις τάισες το μωρό) και τα μαλλιά πιασμένα σε κότσο-κεφτέ, να υποδεχτείς κάποια θεία του καλού σου που έχεις να δεις από το γάμο σας. Και να την κεράσεις και κάτι. Και να ακούσεις και τις πολύτιμες συμβουλές της.

Να είσαι λεχώνα, σημαίνει να προσπαθείς να αναρρώσεις. Όπως κι αν έχεις γεννήσει το μόνο σίγουρο είναι ότι έχεις ταλαιπωρηθεί. Είτε έχεις υποστεί χειρουργείο είτε γέννησες φυσικά, οι μέρες στο μαιευτήριο ήταν δύσκολες και η επιστροφή στο σπίτι σημαίνει προσπάθεια για ανάρρωση. Μόνο που ενώ όλοι οι άρρωστοι έχουν τον χρόνο να φροντίσουν τις όποιες πληγές τους, η νέα μαμά δεν έχει ούτε χρόνο ούτε μυαλό να ασχοληθεί με τον εαυτό της.

Να είσαι λεχώνα, σημαίνει να κοιτάς το σώμα σου και να μην μπορείς να πιστέψεις αυτό που αντικρίζεις. Η εικόνα του σώματός σου μετά τη γέννα είναι ένα μικρό σοκ -ιδίως αν πρόκειται για το πρώτο σου παιδί. Είσαι παχουλούλα, ζαρωμένη, ταλαιπωρημένη και πονεμένη. Δεν σ’ αρέσει αυτό που βλέπεις και αναρωτιέσαι πότε θα αλλάξει. Ωστόσο, υπάρχουν πολύ καλά νέα: όταν γίνεσαι μαμά αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είσαι το κέντρο του σύμπαντος και, ταυτόχρονα, αρχίζεις να βάζεις σε δεύτερη μοίρα πολλά απ’ αυτά που πριν τα παιδιά σε απασχολούσαν πολύ -όπως το αν είναι ή όχι η επιδερμίδα σου τέλεια. Σε κάθε περίπτωση, η κάπως… άσχημη εικόνα σου θα διορθωθεί πολύ σύντομα επομένως το βασικό πρόβλημα είναι το σοκ των πρώτων ημερών. Ψιλοπράγματα.

Να είσαι λεχώνα, σημαίνει να μην κάνεις καθόλου σeξ. Καθόλου. Ήδη στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης το σeξ έγινε σπανιότερο και οπωσδήποτε λιγότερο παθιασμένο και ακροβατικό. Τον πρώτο μήνα (και κάτι) μετά τη γέννα όμως, απλώς δεν γεννάται θέμα σeξ! Είσαι πολύ κουρασμένη, πολύ νυσταγμένη, πολύ πονεμένη από το θηλασμό που δεν έχεις προλάβει να συνηθίσει ή από τα ράμματα ή από την ουλή της καισαρικής και γενικώς το τελευταίο πράγμα που χωράει στο πρόγραμμά σου -εν αντιθέσει με τις αγκαλίτσες- είναι οι εpωτικές περιπτύξεις.

Να είσαι λεχώνα, σημαίνει να ζεις σαν σε όνειρο. Κι αυτό το αντιλαμβάνεσαι πλήρως όταν ο καιρός περνάει και προσπαθείς να θυμηθείς πώς ήταν οι πρώτες μέρες με το μωρό. Οι μέρες και οι νύχτες μπερδεύονται, το αν είναι Δευτέρα ή Σάββατο σου είναι εντελώς αδιάφορο και, με δυο λόγια, ο χρόνος κυλάει σαν σε όνειρο.

Να είσαι λεχώνα, σημαίνει να έχεις ένα μακάριο χαμόγελο ανεξήγητης ευτυχίας. Γκρινιάξαμε αρκετά. Αναφέραμε τις δυσκολίες του θηλασμού, τα βάσανα της αϋπνίας, τους πόνους απ’ την καισαρική ή το φυσικό τοκετό, τις ραγάδες και τα κιλά. Το σημαντικότερο απ’ όλα όμως είναι ότι παρά τη νύστα, την ταλαιπωρία, το άγχος και την σωματική καταπόνηση, όταν είσαι λεχώνα είσαι μια γυναίκα ευτυχισμένη, πλήρης, ανεξήγητα (για τους άλλους) χαμογελαστή. Το μωρό σου είναι επιτέλους στο σπίτι σου. Το δωμάτιο που ετοίμαζες γι’ αυτό, έχει επιτέλους ένοικο. Τα μικρότερα παιδιά σου έχουν αδερφάκι. Είσαι μαμά. Μια κουρασμένη, αλλά γελαστή μαμά που τα καταφέρνει μια χαρά!