Γιατί μόνο ένα 54% των Ελλήνων θα πολεμούσε για την πατρίδα του

Με ύφος απογοήτευσης έγινε αναφορά σε μια πρόσφατη διεθνή δημοσκόπηση με το ερώτημα αν θα πολεμούσες για την πατρίδα σου.

Στην Ελλάδα απάντησε θετικά ένα 54% ενώ στην Τουρκία το 73%. Με άλλα λόγια, σε εμάς ο ένας στους δύο, απέναντι οι τρεις στους τέσσερις.

Τι μας εκπλήσσει όμως;

Για να πολεμήσεις για κάτι, σημαίνει ως απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη αυτού του “κάτι”.

Στη χώρα μας τι απέμεινε για να πολεμήσει κανείς;

Τα σπίτια των Ελλήνων δημεύονται εν τοις πράγμασι μέσω της βαρύτατης φορολογίας.

Ο κόσμος δεν έχει πια εργασία.

Τα παιδιά των Ελλήνων εγκαταλείπουν δίχως καν να ρίξουν μια ματιά πίσω τους, την Ελλάδα και πλέον δηλώνουν ότι θα έρχονται μόνο για διακοπές.

Η Ελληνική Βουλή δεν παράγει νομοθετικό έργο αλλά ψηφίζει ό,τι υποδεικνύεται.

Γιατί να πολεμήσει ο 45χρονος, που πολεμά σε έναν άλλο πόλεμο κάθε μέρα, ώστε να πληρώνεται ο συνομίληκός του συνταξιούχος;

Γιατί να κάνει το ίδιο ένας 30αρης ελεύθερος επαγγελματίας που στα 10 ευρώ του απομένουν περίπου 2 ευρώ όταν σε άλλες εισοδηματικές κατηγορίες περισσεύουν τα 8 ευρώ.

Επειδή δεν υπάρχει λόγος να φλυαρούμε, ας συνοψίσουμε όλα τα παραπάνω που αναφέραμε αλλά και εκείνα που δεν αναφέραμε, γιατί να πολεμήσει κάποιος για αυτή τη σημερινή Ελλάδα;

Δεν είναι τυχαίο ότι αντίστοιχο χαμηλό ποσοστό 55% και 58% απαντούν θετικά στα κρατικά μορφώματα της Βοσνίας και του Κοσόβου. Παρά το θεωρηρικά εντονότερο συναίσθημα αυτοδιάθεσης σημαντικού τμήματος του εκεί πληθυσμού και το νεαρό της ηλικίας των κρατών αυτών, η ζοφερή πραγματικότητα απογοήτευσε τους ανθρώπους (θυμηθείτε το άρθρο μας για το Κόσοβο και ποιοι κάνουν κομάντο στο προτεκτοράτο).

Ενδιαφέρον θα είχε ένα άλλο ερώτημα, αν θα πολεμούσατε σε μια εθνικο-απελευθερωτική επανάσταση της πατρίδας σας;

Του Στρατή Μαζίδη