Η μοναξιά μου, είναι η αλήθεια μου

Της Ματίνας Σταθάκη

Σε συζητήσεις και δραστηριότητες με τα παιδιά όλο και πιο συχνά προκύπτει το θέμα της μοναξιάς. Πραγματικά με έχει αφήσει άφωνη το πόσο συχνά ξεπετάγονται (προφορικά ή γραπτά) λέξεις και φράσεις όπως:

Μόνος.Φοβάμαι τη μοναξιά.Μη με αφήσεις μόνο μου.

Έφηβοι, αλλά και παιδιά από 8-9 ετών, συζητούν άνετα για τον φόβο της μοναξιάς. Παραδέχονται πως δεν αντέχουν να μένουν μόνοι τους. Πώς τότε όλοι οι φόβοι τους γιγαντώνονται. Συχνά τους περιγράφουν σαν τέρατα που έρχονται να τους τρομάξουν ή να τους καταπιούν.

Πολλοί ενήλικες δυσκολεύονται, θα έλεγα, να παραδεχτούν πως η ώρα της μοναξιάς είναι η πιο δύσκολη ώρα. Πολλές φορές δυσκολεύονται και να το αναγνωρίσουν. Η ώρα της μοναξιάς είναι η πιο δύσκολη ώρα. Γιατί τότε όλοι οι φόβοι βγαίνουν να σεργιανίσουν. Και ενώ θα περίμενες να επικρατεί η σιωπή της μοναξιάς, είναι η ώρα όπου όλοι οι ήχοι, ακόμα και οι πιο ανεπαίσθητοι, γίνονται εκκωφαντικοί. Αυτή η εκκωφαντική σιωπή έρχεται να σου θυμίσει όσα προσπαθούσες με νύχια και με δόντια να ξεχάσεις ή να κουκουλώσεις. Είναι η στιγμή που καλείσαι να έρθεις αντιμέτωπος με όλους τους φόβους σου, με κάθε φόβο σου.

Μόνος, εσύ και ο φόβος. Και τότε είναι η ώρα που θα πρέπει να αντικρίσεις την αλήθεια κατάματα. Και να ρωτήσεις τον εαυτό σου: Αντέχεις;

«Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει» θα σου προτείνω σύμφωνα με τον αγαπημένο μου Καζαντζάκη.

Και έρχεται η στιγμή που αναρωτιέσαι: Αν αντικρίσω κατάματα τον φόβο μου, εκείνος θα φύγει, όντως;

Δεν μπορώ να σου απαντήσω. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως αυτό που βλέπεις τη στιγμή της μοναξιάς, αυτό είσαι εσύ. Ο μεγαλύτερος φόβος σου φυσικά είναι αν σου αρέσει αυτό που βλέπεις.Είναι στο χέρι σου να το μισήσεις ή να το αγαπήσεις.

Όπως και να ‘χει όμως, εκείνη τη στιγμή της μοναξιάς, είσαι εσύ. Εσύ και η αλήθεια σου. Μόνος με την αλήθεια σου. Μη φοβάσαι να δεις αυτό που βλέπεις, λοιπόν.Γιατί η στιγμή της μοναξιάς είναι η πιο αληθινή σου.