Μην την υποτιμάς. Μην την προσβάλλεις. Να την αγαπάς…

Της Γεωργίας Ανδριώτου.

Να την προσέχεις!

Να της δείχνεις πόσο σημαντική είναι για σένα.

Να μην την αφήσεις ούτε στιγμή να αμφιβάλλει ότι την ξεχώρισες ανάμεσα στο πλήθος, ότι είναι για σένα η εκλεκτή της καρδιάς σου.

Να την αγαπάς!

Να την κρατάς στην αγκαλιά σου για να νανουρίζει ο χτύπος της καρδιάς σου τους φόβους και τις ανασφάλειές της. Να γίνεις το καταφύγιό της, το μέρος που πάντα θα τρέχει σαν τα παιδιά για να κρυφτεί από τη σκληράδα του κόσμου.

Είναι γυναίκα, μην το ξεχνάς! Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικός από τον δικό σου. Μην της χρεώσεις ως ανεπάρκεια αυτήν τη διαφορετικότητά της. Η φύση την προίκισε με την ικανότητα να διαχειρίζεται πολλά πράγματα μαζί, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στον πολύπλευρο ρόλο της.

Να διαβάζεις στο βλέμμα της την κούραση της καθημερινότητας και ν’ αγγίζεις το κορμί της πότε με τρυφερότητα και πότε με πάθος. Δεν είναι μόνο εpωμένη. Δεν είναι μόνο σύζυγος. Δεν είναι μόνο μάνα. Δεν είναι μόνο εργαζόμενη.

Μην την υποτιμάς. Μην την προσβάλλεις. Μην τη συγκρίνεις. Δείξε της ότι δεν υπάρχει παρελθόν πια για σένα, ότι εκείνη διάλεξες να γίνει το παρόν που έχεις ανάγκη για να είσαι ευτυχισμένος.

Να δίνεις σημασία στις στιγμές της. Να τις αφουγκράζεσαι και να τις αναγνωρίζεις. Τις στιγμές που χάνεται, τις στιγμές που σκορπίζεται, εκείνες που σ’ αναζητά. Μέσα στις σιωπές της θα βρεις κρυμμένη την πιο δυνατή κραυγή της, μην τις προσπερνάς.

Αγάπησε τα λάθη της. Σεβάσου τις επιλογές που χρειάστηκε να κάνει στη ζωή της. Δεν είναι τέλεια, δεν είναι υπεράνθρωπη. Είναι ένας άνθρωπος σμιλεμένος με φως και σκοτάδι. Όπως κι εσύ ο ίδιος. Εάν τη δεις έτσι όπως θέλεις να τη δεις, θα απογοητευτείς. Γιατί είναι αυτή που είναι. Δε θα μπορέσει να γίνει ποτέ αυτό που θα ήθελες να είναι.

Οδήγησέ την στον δρόμο της αγάπης γιατί μπορεί να χαθεί μόνη της. Κράτα σφιχτά το χέρι της για να μάθει να περπατά δίπλα σου. Μην την πληγώσεις. Δεν αντέχει στον πόνο, γιατί η καρδιά της είναι η μήτρα που θ’ αγκαλιάσει τον άνθρωπο. Μείνε δίπλα της. Χάιδεψε τις πληγές της και άγγιξε απαλά τα σημάδια της.

Γίνε και εσύ ο δικός της εκλεκτός. Εκείνος που θα καταφέρει να περπατήσει στα σκοτάδια της. Εκείνος που θα του παραδώσει στα χέρια του το κλειδί με τους θησαυρούς της.

Και αν δε σου κάνει, κι αν είναι λίγη στα δικά σου μάτια, μην την περιπαίξεις.

Άφησέ της τον χώρο και τον χρόνο να πορευτεί μόνη της μέχρι να συναντήσει εκείνον που στο βλέμμα της θα αντικρίσει τον κόσμο του. Εκείνον που στα δικά του μάτια εκείνη θα νιώσει η ομορφότερη στον κόσμο.

Ο καθένας έχει δικαίωμα στην ευτυχία. Άφησέ την να διεκδικήσει τη δική της.

Μην την δεις ως ένα παιχνίδι που θα το αποκτήσεις για να το βαρεθείς και να ψάξεις για το επόμενο. Δεν κουρδίζονται οι άνθρωποι. Αγαπούν, πονούν και παλεύουν με τα θεριά τους. Ελπίζουν κι ονειρεύονται. Σεβάσου τα δικά της όνειρα, τα κουβαλά μέσα της από παιδί.

Αυτά είχα, φίλε μου, να σου πω. Σου εύχομαι να σταθείς τυχερός και να καταφέρεις να κατακτήσεις την ύπαρξή της! Γιατί εκεί βρίσκεται η ουσία της αγάπης. Κρυμμένη σε μια γωνιά της καρδιάς, στο σημείο που το φως και το σκοτάδι του ανθρώπου ενώνονται για να γεννηθεί το δικό του αστέρι.

Μακάρι να κρατήσεις το δικό της στα χέρια σου!