Μην με λυπάστε, αν με βλέπετε να κάνω πράγματα μόνος μου

Τις προάλλες συζητούσα με μια ομάδα ανθρώπων για τα ταξιδιωτικά μου σχέδια και τους έλεγα, ότι θέλω να επισκεφθώ την Λυών, αλλά θα πρέπει να βρω κάποιον να έρθει μαζί μου, γιατί δεν θέλω να ταξιδέψω μόνη μου.

Αυτή η δήλωση πυροδότησε μια σειρά σκέψεων μέσα στο κεφάλι μου, που είχα σκεφτεί πολλές φορές στο παρελθόν:

Γιατί θεωρείται ακόμα κοινωνικά απαράδεκτο το να κάνουμε πράγματα μόνοι μας; Και γιατί πάντα υποθέτουμε, ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν πράγματα μόνοι τους;

Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα και θέλουμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας με άλλους ανθρώπους. Η κοινωνικοποίηση και ο διάλογος είναι τα όπλα μας για να δημιουργήσουμε φιλίες και να ωριμάσουμε.

Ωστόσο, ακόμα απορώ γιατί φαίνεται παράξενο σε μερικούς το να θέλει κάποιος να κάνει πράγματα μόνος του. Σύμφωνα με τις κοινωνικές νόρμες, δραστηριότητες όπως το να πας για φαγητό έξω ή να δεις μια ταινία προϋποθέτουν την ύπαρξη κάποιας παρέας ή συντροφιάς. Ωστόσο, όταν κάποιος τρώει μόνος του έξω δεν σημαίνει, ότι δεν έχει φίλους ή ότι είναι μόνος του.

Επίσης, ο καθένας έχει το δικαίωμα να μην έχει διάθεση μια μέρα και να θέλει απλά να περάσει λίγο χρόνο με τον εαυτό του. Και αυτό δεν χρειάζεται να γίνεται μόνο, μένοντας μέσα στο σπίτι και βλέποντας ταινίες.

Το να περνάς χρόνο μόνος σου μαζί με τις σκέψεις σου είναι ό,τι καλύτερο για την ψυχή.

Ένα από τα πλεονεκτήματα είναι, ότι μπορείς να καθορίζεις μόνος σου το πρόγραμμά σου, χωρίς άλλες παρεμβάσεις.

Αλλά το να ταξιδεύεις μόνος σου, δεν είναι λίγο μοναχικό; Ναι, είναι. Σίγουρα, το να ταξιδεύεις μαζί με έναν φίλο είναι πολύ όμορφο, αφού μπορείς να μοιραστείς τις εμπειρίες σου και να συζητήσεις ό,τι είδατε μαζί κατά την διάρκεια του ταξιδιού.

Ωστόσο, πολλές φορές αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, γι’ αυτό και είμαι αποφασισμένη να μην αφήσω τέτοιους παράγοντες να με σταματήσουν από το να κάνω αυτά που επιθυμώ. Αν θέλεις πολύ να κάνεις κάτι, γιατί πρέπει να σε εμποδίσει η προοπτική του να το κάνεις μόνος σου;

Η ικανοποίηση βρίσκεται στην ουσία της δραστηριότητας και αν αυτό πραγματικά επιθυμείς, τότε γιατί να μην το κάνεις; Και αυτοί οι άνθρωποι που θα σε κρίνουν, που θα σου κολλήσουν το στίγμα του μοναχικού, πόση σημασία θα έχουν, αν εσύ κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις και νιώσεις ικανοποιημένος;

Σταδιακά, το να κάνεις πράγματα μόνος σου σε δημόσιους χώρους προάγεται σε αυτογνωσία. Χρειάζεται αυτοπεποίθηση και πρωτοβουλία για να κάνεις κάτι μόνος σου και αυτό αξίζει συγχαρητήρια.