Μην κακοποιείτε την ψυχή των παιδιών σας.

Της Στεύης Τσούτση.

Τη βλέπεις και στέκεται φοβισμένη. Δειλιάζει να σε κοιτάξει στα μάτια, τρέμει να σου απαντήσει σε κάτι. Κι αναρωτιέσαι: Πόσο φόβο είναι ποτισμένο τούτο το κορίτσι; Δεν τη θέλεις την απάντηση, αν και την ξέρεις πολύ καλά.Ξέρεις πως έχεις μπροστά σου ένα παιδί τρομοκρατημένο. Κι αν ήταν πέντε ή έξι χρονών θα μπορούσες να δικαιολογήσεις πράγματα και καταστάσεις. Αλλά είναι γυναίκα πια, σχεδόν στην ενηλικίωση. Αλλά τι να το κάνεις αν η ανάπτυξη έχει ολοκληρωθεί; Τι να το κάνεις όταν μπροστά σου έχεις έναν άνθρωπο μισό; Ένα τρομοκρατημένο πλάσμα που δεν έμαθε να στέκεται στα πόδια του.

Για την ακρίβεια δεν το έμαθαν ποτέ να τα χρησιμοποιεί. Χειριστικοί γονείς που καμουφλάρονται πίσω από την υπερπροστατευτικότητα. Αυτό το δήθεν για το καλό του παιδιού που το γεμίζει ένταση και παραίτηση.Τη θέλουν να είναι αρχηγός. Κι όμως, δεν την αφήνουν ποτέ οι ίδιοι να πάρει πρωτοβουλίες. Τη θέλουν να είναι σε όλα μέσα. Μόνο που αυτοί τη βγάζουν έξω από όλα, στερώντας της και τα αυτονόητα. Πώς υπάρχεις μέσα σε ένα σπίτι που κάθε σου ανάσα ακόμη, κακοχαρακτηρίζεται; Πώς βαστάς τις μπηχτές, τους άδικους χαρακτηρισμους από τους πιο δικούς σου ανθρώπους; Πώς δέχεσαι να σηκώνουν χέρι πάνω σου όταν δε συνετίζεσαι; Από πότε οι μελανιές και η λεκτική βiα έγιναν για το καλό του παιδιού; Ντροπή. Αυτό είναι χειραγώγηση, όχι διαπαιδαγώγηση. Είναι θυσία στο βωμό του εγωισμού κι όχι της αγάπης. Γιατί η αγάπη δεν πρέπει να τσακίζει τα πόδια του παιδιού. Πρέπει να του δίνει φτερά για να πετάξει. Πρέπει να του δίνει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του κι ας αποτύχει. Και η αποτυχία είναι μέσα στη ζωή.Τούτο το κορίτσι, το πολλαπλά κακοποιημένο στην ψυχή, φοβάται να κοιτάξει τον άλλο στα μάτια. Τρέμει να πει τη γνώμη της γιατί απλούστατα την έμαθαν πως ό,τι κάνει είναι λάθος. Και βαθιά μέσα της περιμένει την ενηλικίωση για να σπάσει τα δεσμά της.

Μπορεί να μην έχω γίνει μάνα, αλλά θεωρώ ότι έτσι τα χάνουν τα παιδιά οι γονείς. Έτσι τα ωθούν να κάνουν χειρότερα λάθη σαν σπάσει το χαληνάρι. Κατανόηση κι αγάπη. Νουθεσία μα όχι σκληρή τιμωρία. Και προφανώς όχι βiα. Η ψυχή των παιδιών είναι λουλούδι. Θέλει πότισμα, εύφορο χώμα και φροντίδα για να ανθίσει. Αλλιώς μαραίνεται.Και το να μαραθεί ένα παιδί είναι έγκλημα που δεν επιτρέπεται κανείς να το συγχωρέσει.