Η μικρότερη αδερφή σου είναι ο πιο κοντινός σου άνθρωπος

Θυμάσαι εκείνη την ιστορία, που αφηγούνται όλοι σας οι συγγενείς σε κάθε Κυριακάτικο τραπέζι κι όμως πάντα προκαλεί σε όλους σας γέλια μέχρι δακρύων;

Εσύ ήσουν μόλις τριών χρονών, είχες περάσει λίγες ονειρεμένες μέρες με τη γιαγιά στο σπίτι να σου κάνει όλα τα χατίρια, ώσπου ξεκίνησες να ρωτάς ανά δύο ώρες που είναι η μαμά. Η πολυπόθητη στιγμή ήρθε, γύρισε η μαμά μαζί με τον μπαμπά και ένα μικροσκοπικό ανθρώπινο μπόγο. Σου είπαν πως είναι το καινούριο σας μωρό, εσύ το περιεργάστηκες, έπαιξες ώρες μαζί του μέχρι που γύρισες και είπες όλο τσαχπινιά «Θα γυρίσουμε το μωρό τώρα πίσω στη μαμά του;»

Κάπως έτσι μπήκε στη ζωή σου η μικρή σου αδερφή. Ξεκίνησε σιγά σιγά να διεκδικεί χώρο στο δωμάτιο σου, στην κούνια σου, στα παιχνίδια σου, στην αγκαλιά της μαμάς, στο χαρτζιλίκι του παππού, σε όλο σου τον κόσμο, αλλά κυρίως στην καρδιά σου.

Την πήρες λοιπόν υπό την προστασία σου, αποφάσισες να της δίνεις πάντα το καλό παράδειγμα, φρόντισες η μετάβαση από τον αγνό παιδικό της κόσμο σε αυτόν τον σκληρό και δύσβατο των ενηλίκων να γίνει όσο πιο ομαλά γίνεται. Την προστάτεψες και συνεχίζεις να το κάνεις μέχρι και σήμερα , πάμπολλες φορές σε βαθμό πιο καταπιεστικό από αυτόν των γονιών σου, όμως το αντίθετο είναι απλά πέρα των δυνάμεων σου.

Σε κάθε λάθος της αυτοδικάζεσαι, ψάχνεις να βρεις που έφταιξες και σπεύδεις να το διορθώσεις. Στιγμή δε διανοείσαι πως δεν είσαι υπεύθυνη εσύ για τις δικές της επιλογές, δεν απαρνείσαι το μέγεθος της ευθύνης. Ίσως να πρέπει να πέσει για να ξανασηκωθεί, ίσως πρέπει να πληγωθεί για να ωριμάσει, όμως αδυνατείς να αποδεχτείς ότι αυτά θα συμβούν στη δικιά σου αδερφή.

Εκείνη τελικά ανεξαρτητοποιήθηκε περισσότερο και από εσένα,  κι εσύ έμεινες να απορείς ώρες ώρες που τη βρίσκει τόση δύναμη. Πλέον ακουμπάς στον ώμο της για να νιώσεις προστασία, αποζητάς τις συμβουλές της πριν από κάθε σοβαρή απόφαση. Ενδόμυχα αναρωτιέσαι ποια είναι πραγματικά η «μεγάλη» αδερφή.

Πόσες φορές τη μάλωσες και το μετάνιωσες μετά από λίγα λεπτά, δεν το παραδέχτηκες όμως ποτέ για να μην το εκμεταλλεύεται, πόσο μάλλον για να μην την κακομαθαίνεις. Όσο κι αν διαφωνείτε, όσο πικρά λόγια κι αν ανταλλάξετε μεταξύ σας, είναι ο πιο κοντινός σου άνθρωπος σε ένα πλήθος πολύβουο και συνάμα μοναχικό.

Εξάλλου, η αδερφή σου είναι αυτή που θα σου πει με περίσσεια ειλικρίνεια την αλήθεια όταν ο υπόλοιπος περίγυρος θα σου παρουσιάσει ένα ωραιοποιημένο ψέμα για να μην πληγωθείς. Είναι αυτή στην οποία θα εξομολογηθείς όλους σου τους φόβους και τις ανησυχίες, όσο παιδιάστικα και επιπόλαια ακούγονται τα λεγόμενά σου.

Είστε τόσο διαφορετικές κι όμως έχετε τόσα κοινά. Εσύ κυκλοφορείς από το πρωί ως το βράδυ με τακούνια και κραγιόν, εκείνη με φόρμες και μαλλί κότσο. Εσύ ξενυχτάς στα ελληνάδικα, εκείνη σε μπιραρίες ακούγοντας χέβι μέταλ. Μόνο με κείνη όμως είσαι ο πραγματικός εαυτός σου, χωρίς προσωπεία ή μάσκες. Μόνο στη συντροφιά της αισθάνεσαι ξανά πέντε χρονών παιδί, γελάς με την ψυχή σου χωρίς κάποιο προφανή λόγο και δεν προσπαθείς να κρύψεις ντροπιασμένη τα δάκρυά σου όταν συγκινείσαι με το παραμικρό. Στις πολύ ιδιαίτερες στιγμές σου, αυτές που νιώθεις ευάλωτος και τρωτός, εκείνη θα σε καταλάβει με ένα βλέμμα, δε θα χρειαστεί να μπεις σε διαδικασίες εξηγήσεων που θα σε φθείρουν παραπάνω όταν νιώθεις ήδη καταβεβλημένος. Θα σε καταλάβει γιατί απλά ξέρει τα πάντα για σένα.

Μαζί δεν κάνετε και χώρια δεν μπορείτε, με δύο λόγια. Όταν σας χωρίζει η απόσταση σου λείπει, όταν είστε μαζί πάνω από δύο ώρες χωρίζετε μαλωμένες και ενδεχομένως μαλλιοτραβηγμένες.

Μην προσπαθείς να κατανοήσεις τα παράδοξα αυτής της σχέσης , η ομορφιά της κρύβεται στο μυστήριο που την περιβάλλει. Μια σχέση ζωής, που δυναμώνει καθημερινά, μέσα από κάθε μικρή και φαινομενικά ασήμαντη λεπτομέρεια.

Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Ευαγγελοπούλου: Σοφία Καλπαζίδου