Μια συγκινητική εξομολόγηση μιας μαμάς δύο αγοριών στον σύζυγό της.

Ενα φορτισμένο συναισθηματικά γράμμα από μία μαμά στον σύζυγό της, για όλα όσα θέλει να του πει και δεν έχει ούτε τον χρόνο, ούτε το κουράγιο να του τα εξηγήσει…

Αγαπημένε μου σύζυγε,

Σου ζητώ συγγνώμη.

Συγγνώμη που νιώθεις παραμελημένος τα τελευταία 4.5 χρόνια. Συγγνώμη που οι ανάγκες σου είναι δευτερεύουσες.

Σε διαβεβαιώνω ότι είσαι μία από τις πρώτες προτεραιότητές μου – απλά δεν είσαι στην κορυφή της λίστας πια.

Ξέρω ότι έχεις ανάγκες, επιθυμίες, όνειρα. Οταν σου λέω ότι θέλω να είμαι αυτή στην οποια θα βασίζεσαι, το εννοώ.

Ξέρω ότι έχεις κουραστεί να σου λέω ότι είμαι κουρασμένη, έχω πονοκέφαλο, ή να με ακούς να κοιμάμαι βαθιά όταν έρχεσαι και ξαπλώνεις δίπλα μου. Πίστεψε με, μακάρι να είχα την ενέργεια που είχα πριν 5 χρόνια. Μακάρι να την είχα και δύο βδομάδες πριν όταν έπλυνα, σιδέρωσα, δίπλωσα και έβαλα στη θέση τους 10 πλυντήρια. Δεν το είδες αυτό, γιατί σε άφησα να κοιμηθείς λίγο παραπάνω.

Ξέρω ότι μερικές μέρες είμαστε σαν συνέταιροι και όχι σαν ζευγάρι. Πράγματι μερικές μέρες έτσι φαίνονται. Δε μου αρέσει, και δε θέλω να συμβαίνει, ξερω ότι μαζί είμαστε αχτύπητοι και μπορούμε να είμαστε πολύ καλά.

Το πρόβλημα είναι η ζωή μου, το μυαλό μου και το κορμί μου που ειναι τόσο απασχολημένα με αυτά τα δύο μικρά αγοράκια που είναι ίδια με σένα. Ακόμη και όταν κοιμούνται ή κάθονται στον καναπέ και κοιτούν τηλεόραση, το μυαλό μου είναι σε «λειτουργία μητέρας».

Σκέφτομαι το αύριο. Σκέφτομαι τα 10 χρόνια από σήμερα. Αναρωτιέμαι αν έχεις καθαρά ρούχα για αύριο, ανησυχώ για λεφτά, ορόσημα στην ανάπτυξη των παιδιών, φαγητό και γάλα. Εχουμε αρκετό γάλα; Δε μπορώ να σταματήσω να ανησυχώ και να σβήσω τη «μητρική λειτουργία». Αυτή είμαι τώρα. Μητέρα. Και είναι φυσικά, συναισθηματικά και νοητικά εξαντλητικό.

Δε θέλω να νομίζεις ότι δεν είσαι όσο σημαντικός ήσουν. Δε θα μπορούσα να ζήσω αυτή τη ζωή χωρίς εσένα, και ούτε και θα το ήθελα. Αλλά είσαι ενήλικας και μπορείς να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου. Μπορείς να ψηφίσεις, να φτιάξεις κάτι να φας, να οδηγήσεις και να κλείσεις μόνος σου ένα ραντεβού στον γιατρό.

Οταν γυρνάς από τη δουλειά, δυστυχώς, βλέπεις τη χειρότερη εκδοχή μου. Προσπαθώ να δίνω στα παιδιά μας την καλύτερη. Καμιά φορά όμως, δεν υπάρχει καλύτερη.

Δε μπορώ να ανησυχώ για την υγεία σου, των παιδιών, του κατοικίδιου, και τη δική μου. Ποιος νομίζεις ότι αγνοείται τελικά? Οχι, δεν είσαι εσύ. Ούτε τα παιδιά, ούτε ο σκύλος. Οταν λέω ότι δε νιώθω καλά, δεν έχω κοιμηθεί καλά και ειμαι κουρασμένη, είναι γιατί αγνοώ τη δική μου υγεία.

Ναι μπορεί να μου λες να πάω στον γιατρό, να τρώω καλύτερα, να πίνω περισσότερο νερό, αλλά είμαι η τελευταία μου προτεραιότητα. Ξέρω ότι πρέπει να το αλλάξω αυτό και δεν παραπονιέμαι.

Ανησυχώ για τις άπνοιές σου, τις αλλεργίες σου, το γόνατό σου, για την αλλεργία του ενός παιδιού και την καταρροή του άλλου, για τα αυτιά του σκύλου και το κόστος του κτηνίατρου.

Και όσο τα σκέφτομαι αυτά, ανησυχώ ότι το ενυδρείο θέλει καθάρισμα και κάποιος πρέπει να αλλάξει νερό. Δε λέω ότι κάτι απο αυτά είναι δικό σου λάθος, δε σε κατηγορώ και δεν εύχομαι να ήσουν κάπως αλλιώς.

Κάνεις απίθανα πράγματα για την οικογένειά σου. Δουλεύεις πιο σκληρά από καθέναν που ξέρω. Ανησυχείς για όλους και για μένα, όσο κανείς άλλος. Σε αγαπώ κάθε φορά και περισσότερο όταν σε βλέπω να βοηθάς κάποιον χωρίς να περιμένεις κανένα αντάλλαγμα. Εισαι ο πιο ευγενικός, πιο αγαπησιάρης μπαμπάς για τα παιδιά μας.

Υπάρχει λόγος που δε θέλουν να πηγαίνεις για δουλειά και στεναχωριούνται όταν τα χαιρετάς. Ξέρω ότι είσαι το πρότυπό τους και αυτό με γεμίζει αγάπη και περηφάνια.

Δεν είμαι ο άνθρωπος που παντρεύτηκες πριν 11 χρόνια. Εχω αλλάξει και έχω εξελιχθεί σε σύζυγο, μητέρα, φίλο και προγραμματιστή/ισορροπιστή της οικογένειας. Είμαι σχεδιάστρια πάρτι, ειμαι μάγειρας και έχω σπεσιαλιτέ τις κοτομπουκιές και τα ζυμαρικά, είμαι καθαρίστρια σε ένα  σπίτι που δε μένει ποτέ καθαρό. Είμαι και μαζορέτα και βιβλιοθηκάριος. Ειμαι η αποκλειστική σας νοσοκόμα μέρα νύχτα.

Δε θα άλλαζα τίποτα από όλα αυτά. Δε θέλω άλλη ζωή. Σε αγαπώ και αγαπώ τη ζωή που φτιάξαμε. Αλλά δεν είμαι το αυθόρμητο, σeξι, κακό κορίτσι που γνώρισες στο μπάρ τότε. Είμαι μητέρα. Και αυτο είναι το όλο μου.

Με παντοντινή αγάπη,

Η γυναίκα σου