Μαγκιά είναι να ξυπνάς με χαμόγελο

Η καλή διάθεση το πρωί είναι απόφαση. Είναι μαγκιά. Κατακτιέται. Δεν είναι θέμα συγκυριών ή τύχης. Απορρέει ως αποτέλεσμα ενός εσωτερικού διαλόγου. Φτάνει πια με τους χιλιάδες λόγους που διαρκώς ανανεώνουμε για να γκρινιάζουμε! Αδιαμφισβήτητα, όλοι μας έχουμε λόγους να παραπονιόμαστε.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι, όμως, σ’ αυτό το σημείο. Δε λέμε να εξαφανίσουμε τους λόγους της γκρίνιας μας, απλώς να ξεκινήσουμε να τους κοιτάμε απ’ την ανάποδη. Συμφωνούμε όλοι πως είναι υπαρκτοί κι αληθινοί. Αυτό που θα πάψουμε, είναι να τους δίνουμε ψεύτικη διάσταση. Ψεύτικη σημαίνει πως άλλο πράγμα ζούμε κι άλλο ερμηνεύουμε. Αρχικά, λοιπόν, εκεί κοίτα να φανείς ξύπνιος.

Να σηκώνεσαι με κέφια το πρωί, γιατί έχεις την πολυτέλεια να έχεις προβλήματα ή προκλήσεις προς επίλυση. Ρίξε κι ένα χαμόγελο καθώς φτιάχνεις τον καφέ σου, γιατί αντί να χαροπαλεύεις σε κάποιο νοσοκομείο, είσαι στο σπίτι σου με τις οικείες του μυρωδιές, τη χαλαρή του ατμόσφαιρα κι ενδεχομένως κάποια απ’ τα πιο αγαπημένα σου πρόσωπα -μετράει κι ο σκύλος σου σ’ αυτά.

Είναι πολυτέλεια να ‘χεις γkομενικά προβλήματα. Είναι πολυτέλεια να ‘χεις λιγότερα χρήματα απ’ όσα θα ήθελες. Είναι πολυτέλεια να ‘χεις μ@λακισμένο αφεντικό. Είναι πολυτέλεια να τσακώνεσαι με άλλους ανθρώπους. Ξύπνα! Είναι πολυτέλεια να μπορείς να γυρίσεις κάτι υπέρ σου. Κάθε μεμψιμοιρία κρύβει έναν θησαυρό. Έχεις τη μαγκιά να τον δεις; Το να βλέπεις κάτι που σε δυσαρεστεί και να το μετουσιώνεις σε όφελος της δικής σου εξέλιξης είναι το απόλυτο όπλο. Το μόνο ανίκητο όπλο.

Κανείς δεν μπορεί να σου πάρει την εσωτερική σου δύναμη κι ενέργεια. Αυτή θα είναι το φως σου και το μονοπάτι σου, όταν σκοτεινιάζουν όλα μέσα σου. Έχε στο νου σου, όμως, ότι αυτός ο δρόμος περπατιέται μόνο από εσένα κι είναι μοναχικός. Άπαξ και θελήσεις να τον περπατήσεις, θα σου κοπεί πολλές φορές η ανάσα, καθώς θολά κι αμυδρά θα αχνοφαίνεται η κορυφή. Θα μάθεις, όμως, να βλέπεις καθαρά τις δυνατότητές σου. Θα χρησιμοποιείς όλο και περισσότερο τα γεγονότα της ζωής σου, πρώτον για να σε ανακαλύπτεις και δεύτερον για να εφαρμόζεις τα όσα έμαθες.

Στη διαδρομή αυτού του ταξιδιού, θα ξεσκαρτάρεις αυτά που δε χρειάζεσαι. Η γκρίνια κι η μιζέρια, ειδικά όταν περιβάλλεσαι από τόσα αγαθά, θα δεις πως δε σου είναι κάπου χρήσιμες. Το πρωινό ξύπνημα θα μοιάζει με ευκαιρία. Με δώρο. Με φρέσκια επανεκκίνηση. Όσο εξασκείσαι στην ευγνωμοσύνη, τόση ενέργεια και πάθος θα πλημμυρίζεις. Τα κίνητρα θα τροφοδοτούν με καθαρή βενζίνη την ψυχή σου. Οι δυσκολίες θα θυμίζουν ασκήσεις κι όχι απροσπέλαστα στρατόπεδα. Δε θα φοβάσαι τις νάρκες. Θα παίζεις πια κρυφτό μ’ αυτές.

Το καλύτερο δε στο ‘πα! Όλοι μας ξαναζωντανεύουμε όταν έχουμε κοντά μας ανθρώπους που ξυπνάνε με κέφια και διάθεση. Η δύναμή τους, η ευγνωμοσύνη τους, η εσωτερική πανοπλία τους και το χαμογελαστό πνεύμα τους μας εμπνέουν και μας χαστουκίζουν όταν μας χρειάζεται. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο για την πάρτη μας η ενέργειά μας. Είμαστε φορείς. Είναι ιερό το τι πηγάζει απ’ το δοχείο μας.

Είναι ευθύνη. Μπορούμε να φτιάξουμε κόσμους. Μπορούμε και να τα κατεδαφίσουμε όλα μονομιάς. Θυμήσου τις φορές που πήγες να πιεις ένα κρασάκι κι ο σερβιτόρος δε σου χάρισε ούτε ένα μειδίαμα. Άσχημο feeling, ε; Αυτή είναι η δύναμή μας! Κάθε μας αντίδραση, ένας τυφώνας αλληλένδετων αντιδράσεων.

Σήμερα το πρωί, με τι κέφια ξύπνησες;

Συντάκτης: Πάολα Ανδριωτάκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη