Δεν είναι κολλητός αν δε σε έχει δει στα χειρότερα και τα καλύτερα σου

Οι ταμπέλες είναι παράξενο πράγμα. Άλλες φορές δρουν αποτρεπτικά, άλλες θέτουν όρια κι άλλες κρίνονται απαραίτητες για να μην παίρνει αέρα ο οποιοσδήποτε. Πολλές φορές κοτσάρουμε εξ αρχής μια πινακίδα και πορευόμαστε με βάση τι γράφει, χωρίς να αναθεωρούμε, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τοποθετείται στο τέλος.

Βοηθάνε να έχεις έναν μπούσουλα, να προσδιορίζεις τις καταστάσεις και να διαχωρίζεις τα πρόσωπα.
Ακούς εσύ, τώρα, για ταμπέλες και μάλλον το μυαλό σου πάει σε εpωτικά ζητήματα. Θα σε διαψεύσω, γιατί θα μιλήσουμε για φιλία.

Για φέρε στο μυαλό σου τον κύκλο σου. Και βάλε ταμπέλες. Απλός γνωστός, παρέα, φίλοι και κολλητοί. Στάσου στους «κολλητούς». Εκείνους που έχεις λίγο ψηλότερα στη συνείδησή σου απ’ τους λοιπούς σου φίλους, για τους οποίους και χρειάστηκε η ανάγκη να εφερευθεί ένας νέος όρος, για να περιγράψει επακριβώς τη μεταξύ σας σχέση.

Χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης, οι κολλητοί θα στέκονται πάντα στην κορυφή κι αυτή τους τη θέση δεν την κέρδισαν αναίμακτα ούτε άκοπα. Ξέρεις, όμως, πού εντοπίζεται το πρόβλημα; Στη βιασύνη μας. Γνωρίζουμε κόσμο, ενθουσιαζόμαστε και τρέχουμε να τους περάσουμε απ’ το στάδιο του γνωστού, σ’ αυτό του φίλου κι από εκεί στου καλύτερου φίλου. Περνάμε καλά, είπαμε και δυο μυστικά μας, μας στάθηκαν και σε μια δύσκολη φάση, τσουπ, να τη η πινακίδα. Δε λέω, μπορεί όντως η νέα γνωριμία να εξελιχθεί σε φιλία ζωής, που θα παραμείνει αναλλοίωτη εις τους αιώνες των αιώνων, αμήν, αλλά βάστα λίγο.

Όσο αστεία κι αν ακούγεται η λέξη «κολλητός», η ουσία της είναι πολύ πιο βαθιά απ’ όσο της φαίνεται. Μη χαρακτηρίζεις τον καθένα έτσι. Είναι απ’ τα καπέλα που πρέπει να δοθεί πίστωση χρόνου πριν φορεθούν. Είναι στα όρια του αφύσικου να ονοματίζεις με αυτόν τον τρόπο κάθε νέα σου γνωριμία, που ακόμα είναι στα σπάργανα και δεν έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της.

Θα μου πεις, και ποιον να ονομάσω, ρε κοπελιά; Θα σου απαντήσω ευθύς αμέσως και θα σου πω, πως κολλητός είναι εκείνος ο άνθρωπος που μαζί του είσαι ο εαυτός σου, απαλλαγμένος από φτιασίδια και περιορισμούς. Είναι αυτός που δίπλα του μπορείς να είσαι όσο αθυρόστομος, γκρινιάρης, μίζερος, μ@λακισμένος, υστερικός, κτητικός και παράλογος θες, χωρίς να φοβάσαι την κριτική του. Αυτός που δε θα μασήσεις τα λόγια σου ούτε εκείνος τα δικά του. Αυτός που θα κρίνετε ο ένας τον άλλο χωρίς ίχνος επιείκειας, αλλά δε θα σας νοιάξει γιατί με τον καιρό έχετε διαπιστώσει την αγάπη και τη φροντίδα που κρύβεται από πίσω.

Πρόκειται για εκείνο το άτομο που σε έχει δει να ωρύεσαι, να χτυπιέσαι, να πανικοβάλλεσαι, να ξεφτιλίζεσαι και να βγάζεις στη φόρα τη χειρότερη πλευρά του εαυτού σου, αλλά πάλι κοντά σου έμεινε. Εκείνη την πτυχή σου που κρύβεις απ’ τους πολλούς. Πανεύκολο είναι να φανερώνουμε την καλή μας πλευρά. Την κακή μας, ωστόσο, σε λίγους έχουμε επιτρέψει να τη δούνε.

«Κολλητός» ονομάζεται αυτός που ξέρει για σένα πράγματα και καταστάσεις που σε κάνουν να πονάς ή να ντρέπεσαι, λάθη που έκανες και σκέψεις που δεν ομολόγησες με ευκολία. Αυτός με τον οποίο το φίλτρο ανάμεσα στο μυαλό και το στόμα μηδενίζεται. Ο κολλητός είναι εκείνο το χαρακτηριστικό παράδειγμα, που απ’ τη μία θα σου πει να πάψεις να ασχολείσαι με μ@λακίες γιατί τον έχεις πρήξει κι απ’ την άλλη θα κάτσει να ακούσει τον καημό σου αγόγγυστα. Είναι αυτός που θα σε προειδοποιήσει πως πας να (ξανα)φας τα μούτρα σου, μα όταν τα φας θα είναι πλάι σου να σε στηρίζει χωρίς να σου κοπανήσει τη διορατικότητά του.

Αυτός που ξέρει τα πιο τρελά σου όνειρα και ποτέ δε σε κορόιδεψε, αυτός που όταν σε βλέπει στα πατώματα, αν δεν μπορεί να σε σηκώσει, τουλάχιστον θα στριμωχτεί κοντά σου.

Με πόσους ανθρώπους είσαι πραγματικά ελεύθερος; Με πόσους δε φοβάσαι να μιλήσεις, να πεις πώς νιώθεις και σκέφτεσαι κι ας μην έχεις ειρμό ή λογική; Πόσους μπορείς να αγνοήσεις μέχρι να σου έρθει η όρεξη να συναναστραφείς πάλι με κόσμο ή να γίνεις όσο αντικοινωνικός γουστάρεις κι αυτοί θα δείξουν υπομονή; Όχι επειδή έτυχε, μια νύχτα με φεγγάρι, να σας πιάσουν τα εξομολογητικά σας ή γιατί βρεθήκατε με παρόμοια προβλήματα και συντρέξατε ο ένας τον άλλο, αλλά επειδή κάθε φορά σηκώνεις με θάρρος το τηλέφωνο κι απαιτείς τη σύμπραξη ή τη συμπαράστασή του.

Οι κολλητοί δεν είναι μόνο στη σκηνή της ζωής μας. Είναι –κυρίως– στα παρασκήνια, οι αφανείς ήρωες που φροντίζουν τους ηθοποιούς και τους βλέπουν να αγχώνονται, να χαλαρώνουν, να ξεβάφονται και να καταρρέουν. Να γιορτάζουν την επιτυχία ή την αποτυχία της παράστασης. Να τους ευχαριστείς πάντα στο λόγο σου και να τους ανταποδίδεις στα ίσα όλη την αγάπη και την ελευθερία που σου προσφέρουν.

Συντάκτης: Κατερίνα Δούκα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη