Δεν έχει Ιnstagram, ούτε 150.000 followers: Εσύ ξέρεις ποια είναι η Έλλη Παπαεμμανουήλ;

Μπορεί να ακουστεί λαϊκίστικο ή να φανεί άσχετο, αλλά δεν παύει να είναι αλήθεια. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Υπάρχουν χώρες με πολύ χειρότερα δείγματα κι ενώ είναι πολύ πιο ισχυρές. Η κατρακυλιασμένη Αγγλία φερ΄ειπείν μας ξεπερνάει κατά πολύ σε αυτό. Σε τι αναφέρομαι; Στο γεγονός ότι όλοι μας γνωρίζουμε τον Μισθοφόρο, την Καζαριάν και κάθε απιθανοαπίθανο που βγαίνει από τα ριάλιτι.

Είτε ως ενεργητικοί θεατές είτε ως παθητικοί θεατές, υπάρχει μια γνώση που καταλαμβάνει χώρο στο κεφάλι μας χωρίς κανένα λόγο. Και καταλαμβάνει χώρο μπροστά μπροστά, παίρνοντας τη θέση άλλων, πολύ πιο ουσιαστικών πραγμάτων. Γιατί αν έπρεπε να διαλέξω τι θα βάλω να βρίσκεται ως μνήμη μπροστά μπροστά στο κούτελο, δεν θα διάλεγα τη Μαρία Λέκκα από το My Style Rocks. Θα διάλεγα την Έλλη Παπαεμμανουήλ.

Διόλου τυχαίο παράδειγμα. Ένας από τους ρόλους που έχουμε όσοι διαθέτουμε τη δύναμη της δημόσιας γραφής και του δημόσιου λόγου, είτε μας διαβάζουν 5 είτε 1005, έχουμε μια υποχρέωση. Ναι, ακόμα και καθυστερημένη. Να φέρνουμε στο προσκήνιο ανθρώπους σαν την κυρία Παπαεμμανουήλ.

Σε μια συνέντευξη του στο περιοδικό People ο Δημήτρης Λιγνάδης λέει για το επάγγελμα του ηθοποιού «μην το θεοποιήσουμε. Είναι ένα πολύ ωραίο επάγγελμα –και τονίζω τη λέξη «επάγγελμα»– αλλά υπάρχουν κι άλλα, πιο χρήσιμα, όπως του χειρουργού ή του δασκάλου». Ακριβώς αυτό.

Μπορεί το κάθε επάγγελμα, η αναγνώριση και η ανταμοιβή του να ορίζονται από τους νόμους της αγοράς και του καπιταλισμού, αλλά οφείλουμε στους εαυτούς μας και την κοινωνία να κάνουμε το ελάχιστο για περιπτώσεις όπως της Παπαεμμανουήλ. Να αναγνωρίζουμε και να διαδίδουμε.

Η Έλλη Παπαεμμανουήλ αποφοίτησε το 2004 και μπήκε αμέσως στο Ίδρυμα Έρευνας Κατά του Καρκίνου του Λονδίνου. Από τότε έχει αφιερώσει τη ζωή της στην ανάλυση και καταπολέμηση συγκεκριμένων μορφών. Η ΟΜΛ ή αλλιώς οξεία μυελογενής λευχαιμία είναι μια μορφή καρκίνου στην οποία εξειδικεύεται και ερευνά από το 2014 με την ομάδα της στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ κι από το 2015 και στο Memorial Sloan Kettering.

Η οξεία μυελογενής λευχαιμία είναι ένας επιθετικός καρκίνος του αίματος που εμφανίζεται στα κύτταρα του μυελού των οστών, πλήττει ανθρώπους όλων των ηλικιών και συχνά απαιτεί μήνες εντατικής χημειοθεραπείας.

Κάθε μέρα ο άνθρωπος παράγει περίπου δέκα δισεκατομμύρια νέα κύτταρα αίματος. Η όλη διαδικασία ελέγχεται από γονίδια και αν σε κάποια αυτά υπάρξουν λάθη, τότε τα κύτταρα μετατρέπονται σε καρκινικά. Παγκοσμίως πάνω από 350.000 άνθρωποι εκτιμάται ότι πάσχουν από ΟΜΛ.

Πίσω στο 2016 η Έλλη είχε στην κατοχή της περί τα 1.500 δείγματα από μορφές τέτοιας λευχαιμίας και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν 11 ειδή της, ανάλογα με τον γενετικό καθορισμό του ασθενούς.

Αυτή η διάσπαση της πολυπλοκότητας μιας πολύ θανατηφόρας μορφής καρκίνου είναι που στο άμεσο μέλλον θα προσφέρει λιγότερο ανισόρροπα αποτελέσματα στην προσπάθεια σωτηρίας των νοσούντων. Ιδίως της παιδικής λευχαιμίας στην οποία ειδικεύεται η Έλλη.

Η Έλλη μαζί με την ομάδα της ολοκλήρωσαν με τη δημοσίευση τους σε διεθνές επιστημονικό περιοδικό μια πορεία τριών ετών. Στην διάρκεια της χαρακτήρισαν 5.234 μεταλλάξεις που δημιουργούσαν τουλάχιστον 1.060 διαφορετικούς γενετικούς συνδυασμούς και είδαν ότι το 97% των ασθενών της μελέτης έφερε τουλάχιστον μία μετάλλαξη ενώ το 86% έφερε δύο ή και περισσότερες μεταλλάξεις.

Μια επιστήμονας που συντονίζει κέντρα μελέτης τέτοιας μορφής καρκίνου σε πάνω από 30 χώρες και έχει οπτική και απτική επαφή με τουλάχιστον 17.000 δείγματα. Πολύ λογικά βρίσκεται στο κορυφαίο 0,1% της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας!

Μήπως είναι καιρός να σκεφτούμε τις προτεραιότητες μας ως αποδέκτες πληροφοριών;