H αναγνώριση του καλού που υπάρχει στη ζωή σου είναι η βάση της αφθονίας

Το ποιος νομίζεις ότι είσαι είναι επίσης στενά συνδεδεμένο με το πώς θεωρείς ότι σου φέρονται οι άλλοι. Πολλοί άνθρωποι παραπονιούνται ότι οι άλλοι δεν τους φέρονται αρκετά καλά.

«Δε μου δείχνουν κανένα σεβασμό, προσοχή, αναγνώριση, παραδοχή», λένε. «Με θεωρούν δεδομένο». Άλλοτε πάλι, υποψιάζονται κρυμμένα κίνητρα. «Οι άλλοι θέλουν να με χειραγωγήσουν, να με εκμεταλλευτούν. Κανείς δε μ’ αγαπάει».

Το ποιοι νομίζουν ότι είναι, είναι τούτο: «Είμαι ένας ενδεής μικρός που οι ανάγκες του δεν ικανοποιούνται». Αυτή η βασική εσφαλμένη αντίληψη για το ποιοι είναι δημιουργεί δυσλειτουργία σε όλες τους τις σχέσεις.

Πιστεύουν ότι δεν έχουν τίποτα να δώσουν και ότι ο κόσμος ή οι άλλοι άνθρωποι τους στερούν αυτό που χρειάζονται. Ολόκληρη η πραγματικότητά τους βασίζεται σε μια πλανεμένη αίσθηση του ποιοι είναι. Σαμποτάρει καταστάσεις, αμαυρώνει όλες τις σχέσεις. Αν η σκέψη της έλλειψης είτε πρόκειται για χρήματα, για αναγνώριση ή για αγάπη – έχει γίνει μέρος του ποιος νομίζεις πως είσαι, θα βιώνεις πάντα έλλειψη.

Αντί να αναγνωρίζεις το καλό που υπάρχει ήδη μέσα σου, θα βιώνεις πάντα έλλειψη. Η αναγνώριση του καλού που υπάρχει ήδη στη ζωή σου είναι η βάση για κάθε αφθονία. Η πραγματικότητα είναι: Ό,τι πιστεύεις ότι σου στερεί ο κόσμος, το στερείς εσύ από τον κόσμο. Το στερείς επειδή βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι είσαι μικρός και ότι δεν έχεις τίποτα να δώσεις.

Δοκίμασε αυτό για μια δυο βδομάδες και δες πώς αλλάζει την πραγματικότητά σου: Ό,τι πιστεύεις ότι σου στερούν οι άνθρωποι – έπαινο, εκτίμηση, βοήθεια, στοργή, αποδοχή, φροντίδα, αγάπη κ.λ.π. – δίνε το σ’ αυτούς. Δεν το έχεις; Κάνε απλώς σαν να το έχεις. Έπειτα, λίγο αργότερα από τότε που άρχισες να δίνεις, θα αρχίσεις να λαβαίνεις.

Δεν μπορείς να λάβεις αυτό που δε δίνεις. Η εκροή καθορίζει την εισροή. Ό,τι νομίζεις ότι σου στερεί ο κόσμος το έχεις ήδη, αλλά, αν δεν του επιτρέψεις ν’ αρχίσει να ρέει προς τα έξω, δε θα ξέρεις καν ότι το έχεις. Αυτό περιλαμβάνει και την αφθονία.

Η πηγή κάθε αφθονίας δεν είναι έξω από σένα. Είναι μέρος του ποιος είσαι. Ωστόσο, ξεκίνα την παραδεχόμενος και αναγνωρίζοντας την αφθονία απέξω. Δες πόσο γεμάτη είναι η ζωή γύρω σου.

Η ζεστασιά του ήλιου στην επιδερμίδα σου, η έκθεση υπέροχων λουλουδιών έξω από ένα ανθοπωλείο, το δάγκωμα ενός ζουμερού φρούτου, το άφθονο νερό που σε μουσκεύει πέφτοντας από τον ουρανό.

Η πληρότητα της ζωής υπάρχει σε κάθε σου βήμα. Η αναγνώριση αυτής της αφθονίας που είναι παντού τριγύρω σου αφυπνίζει την αφθονία που βρίσκεται σε νάρκη μέσα σου.

Έπειτα άφησέ τη να κυλήσει προς τα έξω. Όταν χαμογελάς σ’ έναν άγνωστο, υπάρχει ήδη ένα μικρό ξεχείλισμα ενέργειας. Γίνεσαι δότης. Αναρωτήσου συχνά: «Τι μπορώ να δώσω εδώ; Πώς μπορώ να εξυπηρετήσω αυτό τον άνθρωπο, αυτή την κατάσταση;»

Δε χρειάζεται να κατέχεις κάτι για να νιώθεις ότι έχεις αφθονία, μολονότι, αν αισθάνεσαι συνεχώς ότι έχεις αφθονία, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αρχίσουν να σου έρχονται πράγματα.

Η αφθονία έρχεται μόνο σε όσους την έχουν ήδη.Ακούγεται σχεδόν άδικο, αλλά, φυσικά, δεν είναι. Είναι ένας συμπαντικός νόμος. Τόσο η αφθονία όσο και η ανεπάρκεια είναι εσωτερικές καταστάσεις που εκδηλώνονται ως πραγματικότητά σου.