Γιατί η γιαγιά είναι τόσο σημαντική για την ανατροφή ενός παιδιού

Μήπως είχατε την τύχη να μεγαλώσετε με γιαγιά και παππού; Τότε σίγουρα οι αναμνήσεις σας από την παιδική σας ηλικία είναι γεμάτες από χαρά και ένα αίσθημα σιγουριάς και ασφάλειας. Σε λίγους από εμάς έχει περάσει από τον νου ότι υπάρχει διαφορά στον τρόπο που ο παππούς και η γιαγιά από τον πατέρα και ο παππούς και η γιαγιά από τη μητέρα επηρεάζουν τα εγγόνια τους. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, υπάρχει κάτι ιδιαίτερο από την γιαγιά που έχετε από την μητέρα σας  εκτός από την αγάπη.

Τι μοιραζόμαστε με την γιαγιά και τον παππού

Τα γονίδια είναι βασικές μονάδες κληρονομικότητας που αποτελούνται από DNA. Σύμφωνα με τη γενετική, η γιαγιά και ο παππούς μοιράζονται κατά μέσο όρο το 25% του DNA τους με τα εγγόνια τους με το ακριβές ποσοστό ανάλογο με την εναλλαγή DNA. Κληρονομούμε τα γονίδια μας τόσο από τον παππού  όσο και από την γιαγιά, φυσικά, αλλά σύμφωνα με τους επιστήμονες, η γιαγιά από την μητέρα έχει μεγαλύτερο βαθμό επιρροής στους απογόνους.

Υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο που μας δίνει η γιαγιά μας

Η γιαγιά από την μητέρα  έχει στενότερη σχέση με τα εγγόνια της, αφού γεννά τη μητέρα που με τη σειρά της γεννά  τα παιδιά. Σε πολλές οικογένειες η γιαγιά τείνει να φέρει μεγαλύτερη ευθύνη για τα παιδιά και να αφιερώνει περισσότερο χρόνο μαζί τους. Δεν είναι μόνο η ψυχολογική σχέση που καθιστά τον ρόλο αυτών των γιαγιάδων τόσο σημαντική, αλλά αρκετές  θεωρίες υποδηλώνουν ότι από απόψεως γενετικής η γιαγιά από τον πατέρα και η  γιαγιά από την μητέρα δεν είναι ίσες ως προς τα εγγόνια τους.

Οι επιστημονικές θεωρίες αποδεικνύουν ότι υπάρχει ισχυρός γενετικός δεσμός μεταξύ των γιαγιάδων από τις μητέρες και των παιδιών τους.

Μια από τις θεωρίες υποστηρίζει ότι η διαφορά στον τρόπο που οι γονείς του πατέρα και οι γονείς της μητέρας συνδέονται με τα εγγόνια τους μπορεί να εξηγηθεί από τη σύνδεση του χρωμοσώματος Χ. Η γιαγιά από την μεριά της μητέρας έχει συγγένεια 25% και με τον εγγονό και με την εγγονή, ενώ η γιαγιά από την μεριά του πατέρα περνά ένα χρωμόσωμα στην εγγονή της αλλά όχι στον εγγονό της.  Αυτό κάνει την γιαγιά από τον πατέρα να σχετίζεται κατά 50% X με την εγγονή της αλλά 0% X με τον εγγονό της.

Μια άλλη θεωρία δηλώνει ότι η λεγόμενη «πατρική αβεβαιότητα» μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το κίνητρο των παππούδων να φροντίζουν τα εγγόνια τους. Η πατρική αβεβαιότητα συνεπάγεται ότι τα αρσενικά μέλη της οικογένειας μπορεί να μην είναι πάντα σίγουρα ότι αναθρέφουν τα δικά τους παιδιά, καθώς δεν γεννούν τα ίδια. Αυτό μακροπρόθεσμα μπορεί να μειώσει τη δέσμευση των πατρικών συγγενών, συμπεριλαμβανομένων των γιαγιάδων, στη συμπεριφορά τους προς τους απογόνους. Ταυτόχρονα, μια γυναίκα είναι πάντα βέβαιη ότι γέννησε το παιδί της πράγμα  που καθιστά την ‘μάνα ‘ σαν την ισχυρότερη σύνδεση στην οικογένεια σε όλες τις γενεές.

Άλλες θεωρίες που υποδηλώνουν τον μοναδικό ρόλο της γιαγιάς από την  μεριά της μητέρα μας

Αυτή η θεωρία αναπτύχθηκε από τον μυθιστοριογράφο και θεατρικό συγγραφέα Alejandro Jodorowsky από την Χιλή που λέει ότι από τους δυο παππούδες και δυο γιαγιάδες είμαστε πιο στενά συνδεδεμένοι με την γιαγιά από την μητέρα μας. Σύμφωνα με τη θεωρία του, τα γονίδια μας μπορούν να “παραβλέψουν” μια γενιά και να περάσουν από τους παππούδες και γιαγιάδες  απευθείας σε εμάς, γεγονός που μπορεί να αποδειχθεί από το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι μοιάζουν με τον παππού και την γιαγιά περισσότερο από την μαμά ή τον μπαμπά τους. Ο Jodorowsky πιστεύει ότι εκτός από το βιολογικό υλικό, οι μητέρες μεταδίδουν συναισθήματα στις κόρες τους, οι οποίες αργότερα τα μεταφέρουν στα παιδιά τους.

Οι θεωρίες που μόλις μοιραστήκαμε μαζί σας μιλούν για τον ιδιαίτερο ρόλο της γιαγιάς από την  μητέρα στη ζωή ενός παιδιού. Είμαστε όλοι διαφορετικοί, όμως, και έχουμε διαφορετικές οικογένειες με διαφορετικούς δεσμούς και σχέσεις. Ας είμαστε ευγνώμονες και να εκτιμούμε την αγάπη, τη φροντίδα και τη σοφία που μας έδωσαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, ανεξάρτητα από τη γενετική συγγένεια.