Κάθε έpωτας χωρίς ανταπόκριση σου έμαθε πότε πρέπει να φεύγεις…

Της Στεύης Τσούτση.

Δε σε θέλει. Κατάλαβέ το επιτέλους και πάψε να εθελοτυφλείς. Πάψε πια να δίνεις ένα σωρό ανυπόστατες δικαιολογίες σε κάθε του ατόπημα. Δε δοκιμάζει τα αισθήματά σου. Δε σε ιντριγκάρει για να τον θέλεις περισσότερο. Σκασίλα του το πόσο τον θες. Γιατί απλούστατα εκείνος δε σε θέλει καθόλου. Σκάλωσε το μυαλό σου σε αυτόν τον έpωτα, τον δίχως ανταπόκριση. Σκάλωσε σε αυτό τον άνδρα που δε σε αποζητά. Σε αποδιώχνει κι εσύ γυρνάς γύρω του, γίνεσαι σκιά σου. Ως πότε; Πόσο καιρό θα σου πάρει άραγε να κοιταχτείς στον καθρέφτη και να δεις αυτό που έχεις; Έχεις μόνο εσένα κι όχι αυτόν.

Έχεις ένα κόλλημα καρφωμένο στο όμορφο κεφαλάκι σου και δεν το απαρνιέσαι με τίποτα. Αλήθεια, τι περιμένεις; Πως θα αλλάξει γνώμη; Πως θα έρθει η μέρα που θα αποφασίσει ότι σε θέλει; Και πότε θα γίνει αυτό; Όταν θα έχει ξεμείνει από εναλλακτικές; Αυτό θέλεις δηλαδή να είσαι; Η τελευταία των εναλλακτικών του; Η ύστερη καβάτζα της ανέραστης ζωής του; Για τόσο δηλαδή λες ότι αξίζεις; Για το τίποτά του;Κι από πότε βολεύεσαι στο τίποτα; Από πότε σε καλύπτει αυτό το διαολεμένο κενό της ζωής σου; Ο έpωτας, μάτια μου, για να είναι ευτυχής θέλει δύο. Αλλιώς είναι ένα ακόμη απωθημένο στην πλούσια συλλογή που κουβαλά ο καθένας μας στη ράχη του. Όταν δεν τον μοιράζονται δύο παύει να έχει ουσία. Γίνεται απλά σκάλωμα του μυαλού. Αδυναμία αποδοχής της άρνησης. Άτιμο πράγμα η απόρριψη. Δύσκολα παλεύεται.

Το μυαλό κολλάει και δύσκολα επανεκκινείς. Αλλά πρέπει. Είπαμε, ο έpωτας θέλει δύο. Ο τρίτος φέρνει χωρισμός και ο ένας μόνος του το τίποτα. Το απόλυτο τίποτα μιας μοναξιάς που δεν παλεύεται. Μα πρέπει. Δέξου ότι δε σε θέλει όσο δύσκολο και να είναι και προχώρα παρακάτω. Δε σε θέλει. Δεν του κάνεις, δεν ήταν γραφτό σας. Δεν κερδίζεις τίποτα με το να περιμένεις. Δεν κερδίζεις τίποτα με το να επιμένεις και να πέφτεις πάνω σε τοίχους. Αντίθετα, μόνο με τη φυγή έχεις να κερδίσεις. Ρίξε μαύρη πέτρα πίσω σου. Φύλαξέ τον στη γωνιά του μυαλού που κρατάς τους ανεκπλήρωτους έpωτες και να τον θυμάσαι πάντα με αγάπη. Όχι με παράπονο ή κακία.

Μόνο αγάπη για εκείνο που σε έκανε να νιώσεις. Κι ας μην το ανταπέδωσε ποτέ.Κάθε έpωτας που δε βρήκε ανταπόκριση είναι μάθημα ζωής. Σου δίδαξε τα όρια και τις αντοχές σου. Σου έμαθε πότε πρέπει να φεύγεις. Αυτό να κρατήσεις. Και να πας για άλλα. Για εκείνα τα αμοιβαία που ζητά ο καθένας.Για εκείνον τον έpωτα που τον μοιράζονται δυο… Πάντα δύο…