Η ελληνική πολυκατοικία που ομορφαίνει το αστικό περιβάλλον και αλλάζει τα δεδομένα διαβίωσης

Το έργο «Inside-Out»που υπογράφει ο αρχιτέκτονας Νίκος Κτενάς κατάφερε όχι μόνο αλλάξει το αστικό τοπίο στο Νέο Ψυχικό και να ξεχωρίσει ως φρέσκια πρόταση, αλλά και να κερδίσει το Βραβείο Αρχιτεκτονικής 2013-2017 του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής.   Τα Βραβεία Αρχιτεκτονικής του ΕΙΑ, είναι ένας θεσμός ο οποίος λαμβάνει χώρα κάθε τέσσερα χρόνια από το 2000, όπου βραβεύονται υλοποιημένα μέσα στην τρέχουσα τετραετία έργα Ελλήνων αρχιτεκτόνων στη χώρα μας.

Η πολυκατοικία, δαιμονοποιημένη σήμερα από τους αρχιτέκτονες για το πόσο μαζικά κυριάρχησε στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις «καταπίνοντας» την αστική ιδιαιτερότητα της κάθε γειτονιάς, αποτελεί πάντα ένα μεγάλο στοίχημα όταν κανείς πρέπει να την φέρει στη σύχρονη εποχή και να την εντάξει στο σήμερα.

Το «Inside-Out» εκπροσωπεί την επανεφεύρεση της τυπολογίας της πολυκατοικίας, εμπλουτίζει δημιουργικά και σύγχρονα τον κλασικό της χαρακτήρα και το αποτέλεσμα είναι ορατό τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.

Ο αρχιτέκτονας Νίκος Κτενάς εξηγεί το πρότζεκτ του:

«Το κτίριο μέσω της δομής του, πραγματεύεται την επανεφεύρεση της τυπολογίας της πολυκατοικίας όπου ο ακάλυπτος χώρος προτείνεται ως κεντρικός χώρος εισόδου, καθώς και ως μεταβατικός χώρος μεταξύ της πόλης και των χώρων διαβίωσης.  Συνιστά μια στάση, αλλά ταυτόχρονα και ένα σημείο αλλαγής της πορείας του επισκέπτη, από οριζόντια σε κάθετη, από τον δημόσιο προς τον ιδιωτικό χώρο.

Η ερμηνεία αυτή του ακάλυπτου χώρου του αστικού οικοδομικού τετραγώνου, του προσδίδει μια ουσιαστική και αναπόσπαστη στο κτίριο χωρική λειτουργία, αποδίδοντας του εν μέρει την κλασσική υπόσταση του αίθριου, όπου εν μέσω του χώρου αυτού, ο επισκέπτης εισέρχεται στους χώρους διαβίωσης οι οποίοι τον περιβάλλουν, και οι οποίοι με τη σειρά τους, προβάλλονται προς την πόλη, συμπληρώνοντας την εξωτερική όψη του οικοδομικού τετραγώνου.

Η φέρουσα δομή κατά συνέπεια του κτιρίου, είναι από εμφανές οπλισμένο σκυρόδεμα, περιβάλει αποκλειστικά, το προαναφερθέν κεντρικό χώρο του αιθρίου, ενώ ταυτόχρονα φέρει τις πλάκες των ορόφων εν είδη προβόλων.

\Η δομή αυτή επιτρέπει τη μέγιστη ελευθερία στην διαμόρφωση των κατόψεων των κατοικιών, καθώς και των εξωτερικών όψεων του κτιρίου.   Οι τελευταίες, αυτοφερόμενες, προτείνονται ως μία ‘σμιλευμένη επιδερμίδα’, η οποία εμπεριέχει κάποιες από τις ζωτικές λειτουργίες των κατοικιών, με θετικούς και αρνητικούς όγκους, έρκερ και πλήρως ανοιγόμενα υαλοστάσια, καθιστώντας τον συνολικό όγκου του κτιρίου μονολιθικό αλλά ταυτόχρονα διαφανή, ενώ από τους εσωτερικούς χώρους, πλαισιώνει αποσπασματικά το άμεσο αστικό περιβάλλον.

Τέλος, το τελευταίο επίπεδο του κτιρίου, προτείνεται ως ένας ‘κρεμαστός κήπος’, ο οποίος περιβάλλεται προς το εσωτερικό του οικοδομικού τετραγώνου, από ένα συνεχόμενο συμπαγές τοιχίο εμφανούς οπλισμένου σκυροδέματος, ενώ εξωτερικά προς την πόλη, από την κατάληξη της αυτοφερόμενης όψης του συνόλου. Συνεπώς, στο επίπεδο αυτό, η διαλεκτική σχέση των δύο βασικών αυτών δομικών συντελεστών του κτιρίου, επιτρέπει στους επισκέπτες του ανοιχτού αυτού δωματίου, έναν εκ νέου προσανατολισμό της θέσης του κτιρίου σε σχέση με το αστικό σύνολο στο οποίο βρίσκεται. »