Εκείνες οι αγκαλιές που κολλάνε όλα τα σπασμένα σου…

Αγκαλιές από εκείνες που κουμπώνεις, εκείνες που σε γεμίζουν και που τις νιώθεις στο πετσί σου, εκείνες που έρχονται να σε γεμίσουν ασφάλεια, που σε ανατριχιάζουν και δεν τις χορταίνεις με τίποτα, αγκαλιές από εκείνες που σε κάνουν να χάνεσαι και που σε ακουμπάνε όχι μόνο σωματικά αλλά κυρίως εγκεφαλικά.

Αγκαλιές από εκείνες που σε σφίγγουν αλλά δε σε κατσιάζουν, εκείνες που σε διαπερνούν χωρίς να ασφυκτιάς, που τις αισθάνεσαι χωρίς να σε πνίγουν, εκείνες που αλλού πατάς κι αλλού βρίσκεσαι, αγκαλιές που σε τραβάνε χωρίς να σε πονούν.

Αγκαλιές από εκείνες που σε κάνουν να μην κρυώνεις, εκείνες που δεν σ’ αφήνουν να στεναχωρηθείς για τίποτα και ΚΥΡΙΩΣ από εκείνες που σου σταματάνε όλη την βαβούρα του μυαλού σου.

Αγκαλιά … Εκείνη η αγκαλιά το βράδυ που σε βυθίζει στον πιο γλυκό ύπνο που είχες ποτέ, εκείνη με την μυρωδιά του άλλου στο δέρμα σου λίγο πριν ξυπνήσεις το πρωί, εκείνη η αγκαλιά που το πρόσωπο σου ακουμπάει στον λαιμό του και θες να παγώσει ο χρόνος για να μην χάσεις δευτερόλεπτο.

Αγκαλιές από εκείνες τις στοργικές, τις ζωντανές κι όχι τις παγερά αδιάφορες, αγκαλιές που σου βγαίνουν αυθόρμητα και αβίαστα, εκείνες που σε ευχαριστούν κι όχι αυτές που σε καρφώνουν πισώπλατα, εκείνες που σε δένουν, αγκαλιές από αυτές που μένουν καλοσχηματισμένες, για ώρες, για μήνες, για χρόνια…

Αγκαλιές που αναζητάς σε κάθε σου αδύναμη στιγμή κι αγκαλιές που τρέχεις σε κάθε χαρούμενη φάση της ζωής σου. Εκείνη η αγκαλιά δεν υπόσχεται κάτι, αλλά σου προσφέρει τα πάντα, σου ζεσταίνει το μέσα σου στις πιο κρύες νύχτες του χειμώνα και σε δροσίζει στις πιο καυτές ημέρες του καλοκαιριού.

Σε αγαλλιάζει, σου βγάζει μια διαφορετική εκδοχή του εαυτού σου. Έχουν κάτι το μαγικό, σου δίνουν κι άλλη ζωή, σε καθησυχάζουν και σε ηρεμούν με ένα τρόπο περίεργο, σα να σου λένε ‘’όλα θα πάνε καλά’’, ένα ζευγάρι χέρια με μία τρομερή ιδιότητα στο να σου κολλάνε οτιδήποτε σπασμένο έχεις στην ψυχή σου.

Δεν είναι απίθανο το πώς μπορεί να αλλάξει την διάθεση σου; Tο μέσα σου; Εσένα τον ίδιο; Να μην την υποβιβάζεις την αγκαλιά και να θυμάσαι πάντα πως δεν μπορείς να την δώσεις χωρίς να την πάρεις πίσω.

Και τι ζητάμε; Μια Αγκαλιά από εκείνες …τις Αληθινές.

Της Μαρίας Χριστίνας Σωτήρου.