Είσαι ο γιος μου και θα σε κακομαθαίνω για όσο καιρό μου το επιτρέπεις…

Είμαι εκείνη η μαμά που συνοδεύει τον γιο της στο τραπεζάκι του φαγητού, ενημερώνοντας τον για τον μενου – ακόμα κι αν είναι εμφανές – και τον σερβίρει, όταν όλα τα άλλα παιδάκια έχουν ήδη καθίσει και σερβίρονται μόνα του ή ζητώντας τη βοήθεια της δασκάλας…

Είμαι εκείνη η μαμά που δίνει το κουτάλι και την χαρτοπετσέτα στο γιο της, περιμένει δίπλα του όσο τρώει για να του κάνει παρέα και να συζητήσουν σχετικά με την ημέρα που τον περιμένει μόλις χτυπήσει το κουδούνι, αλλά και για το τι θα κάνουμε όταν γυρίσω το μεσημέρι για να τον πάρω στο σχόλασμα…

Είμαι εκείνη η μαμά που στέκεται στην πόρτα της τάξης για όσο με χρειάζεται ο γιος μου. Και όταν μου λέει να μην φύγω σκύβω στο ύψος του και κλειδώνουμε τις σκέψεις μας μέχρι την ώρα που θα σχολάσει..

Είμαι εκείνη η μαμά που τον γεμίζω με φιλιά και του υπόσχομαι οτι θα μείνουν κολλημένα πάνω του μέχρι το μεσημέρι – και έτσι θα με αισθάνεται δίπλα του. Είμαι ο τελευταίος γονιός που φεύγει από το νηπιαγωγείο….

Αύριο θα φύγω νωρίτερα. Αύριο θα φύγω αμέσως μετά το πλύσιμο των χεριών και θα του πω να ζητήσει βοήθεια από τη δασκάλα του για το πρωινό.. Ίσως ακόμη και να περιμένω έξω απο την τουαλέτα όσο πλένει τα χέρια του…

Ίσως και όχι! Ισως αυτή η ρουτίνα μας πριν το σχολικό κουδούνι κρατήσει για εβδομάδες ή και για μήνες… Ή και μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς!

Δεν με νοιάζει.. Δεν είναι κάτι που χρειάζεται να διορθώσω ή να κάνω δραστικές αλλαγές, φοβουμενη μήπως δεν γίνει ανεξάρτητος. Είναι μικρός ακόμη και με έχει ανάγκη. Όταν έρθει η στιγμή, θα αποφασίσει μόνος του οτι θέλει να τα κάνει όλα μόνος και τότε θα ξεκινήσει η ανεξαρτησία…

Είμαι σίγουρη… Θα έρθει η μέρα που θα μπει στην τάξη και θα αρχίσει να μιλάει με τον κολλητό του, ξεχνώντας οτι είμαι εκεί..

Πριν το καταλάβω θα έχει μεγαλώσει και, ακόμα και αν με αφήνει να τον φιλάω, σίγουρα θα σκουπίζει τα φιλιά μου μόλις βγει από το αυτοκίνητο – γιατί μέχρι εκεί θα μπορώ να τον συνοδεύω τοτε…

Γι αυτό λοιπόν, θα κακομαθαίνω τον γιο μου για όσο το δυνατόν περισσότερο! Δεν με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά και οι άλλοι γονείς, ο γιος μου είναι πολύ μικρός για να ανεξαρτητοποιηθεί από τωρα…

Ο κόσμος είναι μεγάλος και πολλές φορές τρομαχτικός, αλλά ο μικρός μου ξέρει οτι η μαμά θα είναι πάντα δίπλα του να τον υποστηρίξει και να τον φροντίσει σε ο,τι χρειαστεί. Θα είμαι πάντα δίπλα του για να καλύπτω τις ανάγκες του!

Για όσο διάστημα μου το επιτρέπει θα τον κακομαθαίνω… Και όταν περάσει αυτό το διάστημα, θα μου λείπει συνεχώς…