Είσαι ανασφαλής όταν έχεις σχέση και ταυτόχρονα φλερτάρεις.

Το να είσαι με κάποιον αρκετό καιρό, να είσαι εpωτευμένος μαζί του και παρ’ όλα αυτά να νιώσεις μια έλξη για κάποιον άλλον, δεν είναι καθόλου απίθανο να συμβεί. Αντιθέτως, είναι αρκετά φυσιολογικό και κακώς που το έχουμε παρεξηγήσει τόσο. Βέβαια, δεν είπαμε να βγαίνεις τσάρκα με το αμόρε και μπροστά του να μπανίζεις τα γkομενάκια που περνάνε. Όταν είσαι, όμως, για παράδειγμα, με την παρέα σου σε ένα μαγαζί, δεν είναι κακό να δεις κάποιον άλλον και να σου αρέσει. Δεν προδίδεις για κανένα λόγο τη σχέση σου κι ούτε σημαίνει πως θα φύγεις με το άτομο που σου άρεσε μαζί στο ηλιοβασίλεμα, αφήνοντας πίσω σου συντρίμμια, αρρωστημένους κι αγρίμια.

Ωστόσο, υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στο «ελκύομαι από κάποιον» και στο «κάνω κάτι μαζί του», καθώς η πρώτη περίπτωση συμβαίνει περισσότερο υποσυνείδητα, δεν μπορείς πάντα να το ελέγξεις, ενώ η δεύτερη γίνεται τέρμα συνειδητά κι είναι ουσιαστικά μια επιλογή. Ανάμεσα στο να παραμείνεις, δηλαδή, πιστός στο ταίρι σου και στο να το απατήσεις, όποια κι αν είναι η απόφαση που θα πάρεις, είναι καθαρά και μόνο δική σου και φέρεις κάθε ευθύνη για τις συνέπειες αυτής.

Βέβαια, υπάρχει και μία ακόμη περίπτωση, η οποία είναι κάτι ενδιάμεσο και για τους περισσότερους δε φαντάζει καν σαν κέρατο, παρά σαν κάτι ασήμαντο: το να είσαι με κάποιον αρκετό καιρό και να μιλάς ταυτόχρονα με άλλους.
Ας ξεκινήσουμε απ’ τα βασικά. Όταν είσαι με κάποιον για αρκετό καιρό, περνάς καλά και νιώθεις πράγματα, δε σου δημιουργείται καν η ανάγκη να ξεκινάς να μιλάς με κάποιον άλλον, πολύ απλά γιατί όταν ξεκινάει κάτι τέτοιο και δεν είναι εξ αρχής σε φιλικό επίπεδο, η κατάληξη είναι γνωστή κι αυτονόητη. Εφόσον, λοιπόν, εσύ με τον άνθρωπό σου είσαι καλά, γιατί να μπεις στη διαδικασία να μιλάς με κάποιον άλλον, γνωρίζοντας ότι είναι κάτι από το οποίο και δε θα ξεμπλέξεις γρήγορα κι εύκολα, και με το οποίο ρισκάρεις να χάσεις τον άνθρωπό σου, ή ακόμα χειρότερα, την εμπιστοσύνη του;

Όσον αφορά το επιχείρημα «το να μιλάς με κάποιον ενώ είσαι σε σχέση δε θεωρείται κέρατο», well, εν μέρει θα μπορούσε να ισχύει, απ’ τη στιγμή όμως που μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει στο κέρατο, το επιχείρημα απορρίπτεται.

Σκέψου απλά πώς θα νιώσει ο σύντροφός σου όταν μάθει, ή ανακαλύψει μόνος του τυχαία από δική σου ανεμελιά, τύπου ξέχασες το Facebook ανοιχτό, ότι μιλάς με άλλον. Τα συναισθήματα που θα βιώσει εκείνη την ώρα με τα συναισθήματα που θα ένιωθε απ’ το κέρατο είναι ακριβώς τα ίδια: προδοσία, απογοήτευση, απόρριψη, αμφιβολία, ανασφάλεια. Θα νιώσει ότι δεν είναι αρκετά καλός για σένα και πως το πρόσωπο με το οποίο μιλάς έχει κάτι που δεν έχει εκείνος. Και να πεις ότι δεν έχει παιχτεί τίποτα μεταξύ σας, ότι απλώς μιλάτε, και να το εννοείς, δεν πρόκειται να σε πιστέψει. Και δε θα ‘χει κι άδικο.

Από όποια μεριά κι αν το δεις, βρίσκεσαι εκτεθειμένος. Μπορεί να το έκανες επειδή βαριόσουν, επειδή εκείνη την περίοδο δεν τα πήγαινες τόσο καλά με το ταίρι σου, επειδή στην τελική δεν το βρίσκεις καν κακό. Όλα αυτά δεν είναι, όμως, τόσο απλά κι αθώα όσο νομίζεις, ειδικά για το σύντροφό σου.

Καταρχάς, αν ξεκίνησες να μιλάς με άλλον επειδή βαριόσουν, είτε γενικότερα είτε ειδικότερα, τότε δε σου αξίζει η σχέση σου κι είναι ώρα να πηγαίνεις. Δεν είναι κακό να βαρεθείς και δεν είναι καθόλου λάθος, ίσα-ίσα. Λάθος είναι να κοροϊδεύεις τον άλλον και να τραβάς μια σχέση απ’ τα μαλλιά, μόνο και μόνο για να μην είσαι μόνος σου. Γιατί όταν βαριέσαι κάποιον, δεν του το λες αφήνοντάς τον στο σκοτάδι και τον αφήνεις να πιστεύει πως όλα πάνε καλά, τότε, ναι, τον κοροϊδεύεις.

Αν πάλι ξεκίνησες όλο αυτό το ψευτό-ειδύλλιο επειδή τότε δεν τα πήγαινες καλά με το ταίρι σου, μάθε, φίλε μου, πως οι σχέσεις δε λειτουργούν έτσι. Δε λυγίζουμε στην πρώτη δυσκολία, δεν τα παρατάμε στο πρώτο ξενέρωμα μετά την περίοδο χάριτος των πρώτων μηνών και, κυρίως, δε γυρνάμε να δούμε άλλον άνθρωπο μέχρι να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας στο σύντροφό μας. Όταν είσαι με κάποιον, ο εγωισμός πρέπει να μπει στην άκρη και να κάνει guest εμφανίσεις μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Όσο για το αίσθημα της επιβεβαίωσης που έχεις τόσο μεγάλη ανάγκη να νιώσεις, πρέπει να περιοριστεί και να το ζητάς από έναν άνθρωπο και μόνο: απ’ τη σχέση σου.

Αν εσύ εξακολουθείς να χρειάζεσαι την επιβεβαίωση κι από άλλους και δε σου φτάνει μόνο του συντρόφου σου, δούλεψέ το μέσα σου ή συμβουλέψου έναν ψυχολόγο. Δεν είναι ούτε κακό ούτε τραβηγμένο. Αν με ρωτάς, μια ψυχανάλυση όλοι μας την έχουμε ανάγκη. Προφανώς για να σου είναι τόσο έντονο ένα συναίσθημα όπως αυτό της επιβεβαίωσης, κάποιος, κάποτε, σου δημιούργησε ανασφάλειες. Δε σε πρόσεξε όσο έπρεπε, δε σε φρόντισε, δε σου φέρθηκε καλά, οτιδήποτε. Δε φταις, κι ούτε άσχημα να νιώθεις. Μην ξεχνάς, όμως, ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, κι αν ο άνθρωπος με τον οποίον είστε τώρα μαζί σου φέρεται άψογα, γιατί να επιτρέψεις σε κάποιον σκάρτο απ’ το παρελθόν να σου το χαλάσει;

Τέλος, αν συνεχίζεις να επιμένεις ότι δεν το θεωρείς κακό να μιλάς και με άλλους, σκέψου πόσο άσχημα θα νιώσει η σχέση σου και πόσο ρισκάρεις να τη χάσεις για ένα τίποτα. Αν ούτε αυτό δε σε πτοεί, τότε, πάω πάσο. Δεν πρόκειται να σε πτοήσει τίποτα.