Έχεις υποχρέωση να σεβαστείς τα συναισθήματα, τις πληγές και τα όνειρά του.

Δεν έχει καμιά σημασία αν είναι ελαφρύτερος ή βαρύτερος από τον δικό σου, αν είναι περιποιημένος με στολίδια ή αν είναι ρημαδιό από την ταλαιπώρια. Όπως για τον καθένα, έτσι και για σένα ο προσωπικός σου σταυρός είναι αυτός που σε απασχολεί και σε ενδιαφέρει και διαρκώς αναζητάς τρόπους να τον ελαφρύνεις.

Ναι, είναι δύσκολη η καθημερινότητά σου. Δύσκολη και πιεστική. Γι’ αυτό και πολλές φορές από βιασύνη να αδράξεις τη μέρα που χάνεται, αλλά κι από έλλειψη αντοχών, παρερμηνεύεις τα δεδομένα σου. Άλλοτε τα πασπαλίζεις με ομορφιά και χάρη κι άλλοτε τα πετάς όλα αφιλτράριστα στον Καιάδα.

Καλό είναι, ωστόσο, να τακτοποιήσεις λιγάκι τα πράγματα μέσα στα συρταράκια του μυαλού σου. Ίσως να έχει συσσωρευτεί αρκετή τοξικότητα μέσα τους και να χρειάζεται ένα ξεκαθάρισμα, ακόμα κι αν πρέπει να πληρώσεις το τίμημα μιας τέτοιας συναισθηματικής πρόκλησης.

Τα πράγματα είναι απλά. Αν καθίσεις και το καλοσκεφτείς, το μόνο που θα μπορούσες να προσφέρεις τελικά στον άλλον, είναι να σεβαστείς το δικό του βάρος στους ώμους του. Γιατί δεν ξέρεις τι κουβαλά και με ποιον σκληρό ή άδικο ή ασήμαντο τρόπο του φορτώθηκε. Μην τον γονατίζεις από καπρίτσιο ή από συναισθηματική ανωριμότητα ή από ωχαδελφισμό. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό.

Θα συμφωνήσουμε στο ότι είναι επιλογή σου το πώς θα ζήσεις τη ζωή σου. Κι αυτό μόνο να το σεβαστεί μπορεί κανείς. Αρκεί – στο πλαίσιο αυτής της επιλογής – να μην παίρνεις μια κουτάλα κι ανακατεύεις άτσαλα και άχαρα τη ζωή των άλλων.

Επιλογή σου είναι, επίσης, το αν θα αποκαλύψεις ή όχι το φως και το σκοτάδι της ψυχής σου. Αρκεί αυτή η αποκάλυψη να είναι συνειδητοποιημένη και να γίνεται με σεβασμό στην ψυχή που έχεις απέναντί σου.

Επιλογή σου είναι, τέλος, το αν θα διαλέξεις την αλήθεια ή το ψέμα ως συμπαίκτη σου στα παιχνίδια της ζωής. Αρκεί να παίξεις με όρους δίκαιους και χωρίς να υποτιμάς τη νοημοσύνη του αντιπάλου σου.

Διαφορετικοί άνθρωποι σηκώνουν διαφορετικούς σταυρούς κι αντιλαμβάνονται τη ζωή διαφορετικά. Θα πρέπει να υπάρχει, όμως, μια κοινή παράμετρος σε όλους.

Αυτό το αίσθημα της ανθρωπιάς και του σεβασμού προς την ψυχή του άλλου. Έχεις υποχρέωση να σεβαστείς τα συναισθήματα, τις πληγές και τα όνειρά του. Γιατί τον ίδιο σεβασμό τον αντιλαμβάνεσαι ως αξία αδιαπραγμάτευτη όταν αφορά τη δική σου ζωή και τη δική σου ψυχή.

Έτσι δεν είναι;

Της Γεωργίας Ανδριώτου –