Εάν δεν διεκδικήσεις τη θέση σου σε αυτή τη ζωή, μην περιμένεις κανείς να το κάνει για εσένα
Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι εκεί έξω που δεν ζουν. Απλώς επιβιώνουν. Δεν έχουν μάθει να σέβονται και να εκτιμούν ό,τι έχουν. Έχουν μάθει να είναι αχάριστοι, να θέλουν πολλά περισσότερα από αυτά που ήδη έχουν. Χωρίς να υπολογίζουν την ύπαρξη άλλων ανθρώπων, καταπατώντας τα δικαιώματά τους, υπολογίζοντας μόνο την εδραίωση και ικανοποίηση του εγωισμού τους.
Δεν είναι για όλους η ειλικρίνεια και η εκτίμηση. Δεν είναι για όλους ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η εμπιστοσύνη. Είναι μόνο για εκείνους που ξέρουν πώς να κερδίζουν τις αξίες αυτές.
Και τις κερδίζουν διότι ξέρουν το υλικό ύπαρξής τους. Ξέρουν πως υφίστανται, πως υπάρχουν, πως μπορούν να διατηρηθούν και να εξελιχθούν, σεβόμενοι τη διαφορετικότητα που έχουν. Κατανοούν τις απαιτήσεις που έχουν και τις πληρούν πλήρως, εάν χρειαστεί.
Το μυστικό βρίσκεται σε αυτό ακριβώς το σημείο. Οι απαιτήσεις πληρούνται από αυτούς που ξέρουν να αντέχουν τις προκλήσεις και τις άγνωστες συνέπειες. Από αυτούς που ξέρουν να αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους με αυστηρότητα, με αυτοπειθαρχία, με καλοπροαίρετη κριτική, κοιτάζοντάς τον στα μάτια.
Δεν φοβούνται και δεν νοιάζονται για το εάν θα κερδίσουν ή εάν θα χάσουν. Ξέρουν να σέβονται ταπεινά το κέρδος τους. Ξέρουν να κερδίζουν από την ήττα τους.
Έχουν απαιτήσεις από τον εαυτό τους σε μεγαλύτερο βαθμό, σε σχέση με τους άλλους. Η μόνη απαίτηση που έχουν από τους άλλους είναι να φτάσουν μέχρι εκεί που μπορούν, θέλουν, αντέχουν. Όποιο σημείο είναι αυτό, όπου και εάν βρίσκεται.
Ακολουθούν τη φωνή που τους επαναλαμβάνει αντικειμενικούς στόχους: “Ό,τι κάνεις, θα το πάθεις”, “Ό,τι σπέρνεις, το θερίζεις”, “Κάνε καλό για να πάθεις το καλύτερο”, “Πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί θα στο ευχηθώ στο διπλάσιο”, “Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο”.
Εάν δεν διεκδικήσεις τη θέση σου σε αυτή τη ζωή, μην περιμένεις κανείς να το κάνει για εσένα. Δημιούργησε εσύ τις ευκαιρίες. Δεν πρόκειται εκείνες να δημιουργηθούν για εσένα.
– Μάθε τι αξίζεις άνθρωπε… και γίνε ο Θεός του εαυτού σου! –
Ειρήνη Βασιλακάκη