Αυτόν που στέκει δίπλα σου μην τον θεωρείς δεδομένο… Σεβάσου τον

Είναι και κάποιοι άνθρωποι που τους έχεις πάντα για δεδομένους. Στέκουν εκεί να σε ακούσουν, να σε στηρίξουν, να σε συμβουλεύσουν. Είναι αυτοί που θα σε κρατήσουν να μην πέσεις, θα σε βοηθήσουν να μη βουλιάξεις.

Πάντα εκεί, πάντα δυνατοί για τις αδύνατες στιγμές σου.

Πάντα οι κυματοθραύστες σου στα ζόρια, τα εξιλαστήρια θύματα στα άδικα σου. Κι έχεις πολλά άδικα. Γιατί τους ανθρώπους που θεωρείς δεδομένους δεν τους πολυσέβεσαι.

Μπορεί να μη σου αρέσει να το ακούς αυτό αλλά είναι η αλήθεια.
Δεν τους σέβεσαι φίλε. Τους φωνάζεις, τους αδικείς, ξεσπάς πάνω τους τα ζόρια σου. Γίνεσαι απότομος, σκληρός. Ζητάς ολοένα και περισσότερα.
Ναι, εγωιστής γίνεσαι. Ακριβώς επειδή τους θεωρείς δεδομένους.
Και μες τη σιγουριά σου αυτή, ξεχνάς το βασικό.

Κανείς άνθρωπος, ποτέ, δεν είναι δεδομένος.

Όλοι μπορούν να εκλείψουν από τη μια στιγμή στην άλλη, ιδίως όταν δεν έχουν το σεβασμό που πρέπει στον καθένα τους.
Ναι φίλε. Σεβασμό θέλει αυτός που σου στέκεται. Μήτε λεφτά, μήτε διάκριση, μήτε τίποτα.
Σ’ αγαπά και σου στέκεται. Και θέλει το καλό σου. Αγάπα τον κι εσύ και μη μοιράζεις διαόλους. Μην του φορτώνεις τα άδικα σου, μη φέρεσαι σα να είσαι βέβαιος ότι θα είναι πάντα εκεί.
Γιατί μπορεί να έρθει μέρα που να μην είναι. Μπορεί να γυρίσει μια μέρα και να σου ρίξει πέντε φάσκελα. Να σε παρατήσει.

Και καλά θα κάνει, εδώ που τα λέμε, αν δεν τον σέβεσαι. Καλά θα κάνει αν βλέπει ότι τον έχεις στανταράκι και γι’ αυτό του “πεταματού” όπως λέει κι ο λαός.
Σεβασμό κι αγάπη θέλουν οι άνθρωποι που στέκουν δίπλα μας. Είναι νόμος.
Άσε τους εγωισμούς στην άκρη. Δεν είσαι τίποτα το σπέσιαλ για να μπορείς να φέρεσαι άσχημα. Κανείς δε σου δίνει το δικαίωμα, μην το παίρνεις από μόνος σου.
Πάρε ό,τι έχει να σου δώσει ο άλλος και πες ευχαριστώ. Κι ας είναι χωρίς λόγια. Ας είναι με ένα χαμόγελο, με ένα σφίξιμο του χεριού. Ας είναι ό,τι να’ ναι αρκεί να έρχεται από την καρδιά σου.
Αυτοί οι άνθρωποι που στέκουν δίπλα σου από αγάπη, δε θα σου ζητήσουν ποτέ ψωμί. Αρκούνται και σε ψίχουλα. Μην τους τα στερείς… Σκέψου λίγο κι αυτούς, όχι μόνο την πάρτη σου…

Της Στεύης Τσούτση