«Από δω η φίλη μου η Έλενα, χωρισμένη με παιδιά!»

Πώς είναι να είσαι χωρισμένη μάνα ανάμεσα σε παντρεμένους…

Της Άντριας Κωνσταντίνου

Αμάν πια, σταμάτα να στεναχωριέσαι φίλη μου. Πάει ένας χρόνος πια που χωρίσατε με το γουρούνι. Έτσι λέμε τον πρώην της Έλενας στην παρέα. Το ξέρω πώς ξανάρχονται Χριστούγεννα και πως σαν πέρυσι πέρασες την χειρότερη φάση της ζωής σου, αλλά έλεος πια. Last Christmas I gave you my heart.

Τα είπαμε και πέρυσι. Αυτός είναι η αιτία που απέτυχε ο γάμος σας κι όχι εσύ. Εσύ κατάφερες να ξεπεράσετε τις όποιες οικονομικές δυσκολίες είχατε γεννώντας ταυτόχρονα δύο παιδιά και όταν ανασάνατε ο κύριος ζορίστηκε. Τι έκανες λάθος; Και οι δύο κάνατε λάθη. Μην τα θέλεις όλα δικά σου. Σκέψου όμως, ήσουν και τότε μόνη σου, όπως τώρα. Και παντρεμένη μόνη σου ήσουν.

Θυμάμαι όταν πρωτογνώρισα την Έλενα και το γουρούνι. Έλεγα πόσο ωραίο ζευγάρι ήταν, πόσο οργανωμένοι με δύο παιδιά, συνεργάζονται για το σχολείο χωρίς άλλη βοήθεια, το απόγευμα στο κολυμβητήριο, το Σάββατο σούπερ μάρκετ. Αυτό το ζευγάρι έλεγα δεν θα χωρίσει ποτέ.

«Και ξαφνικά, το γουρούνι, έφυγε. Πήρε τα σεντόνια και τις κάλτσες του και πήγε να ζήσει στο δικό του σπίτι, όπου η οικογενειακή πίεση θα είναι λιγότερη. Τετάρτη απόγευμα και σαββατοκύριακο παρά σαββατοκύριακο».Ποιο ήταν το πρόβλημα; Η Έλενα λέει μετά τα δύο παιδιά άλλαξε. Ναι και πάχυνε λίγο και συχνά την έπαιρνε ο ύπνος στον καναπέ. Την γυναικεία της φύση την έχασε κάπου εκεί. Ήταν καλή μάνα, αλλά όχι καλή σύζυγος.

Δεν περίμενε τον άντρα γονατιστή, να του βγάλει τις κάλτσες και να του κάνει ποδόλουτρο για να χαλαρώσει πριν του βάλει φαγητό και μετά αφού τσεκάρει ότι ο μεγάλος της γιος δεν έχει κατουρηθεί και πάλι απόψε στο κρεβάτι του, καθώς είναι στη φάση κόβουμε την πάνα, να κάνουν παθιασμένα έpωτα ξανά όπως τότε που ήταν ανύπαντροι χωρίς παιδιά.

Τι; Είναι κουρασμένη, γιατί ο μικρός είχε πυρετό και τα οικονομικά του σπιτιού δεν της επιτρέπουν να πάρει μια μικρή βοήθεια στο σπίτι; Όχι, μπορεί μετά το σχολείο των παιδιών να τα προλάβει όλα. Πώς τα προλάβαιναν όλα οι μανάδες μας; Έτσι.

Η Έλενα δεν μιλούσε όταν πρωτογνωριστήκαμε. Κατάπινε τα προβλήματά της για να είναι όλοι καλά στο σπίτι. Το γουρούνι ήταν το καλύτερο παιδί της παρέας. Πλακατζής, ανοιχτοχέρης, χαρά Θεού.

«Όταν μας έλεγε πώς στο σπίτι ήταν ένα αμίλητο γουρούνι, η αλήθεια είναι ότι είχαμε τις αμφιβολίες μας. Μήπως είσαι υπερβολική, της λέγαμε. Εξαντλεί όλη του την καλοσύνη εκτός σπιτιού, μας έλεγε εκείνη, μα πώς είναι δυνατόν την ρωτάγαμε εμείς!».

Μήπως είσαι λίγο κουρασμένη και θες βοήθεια; Μέχρι που την βοήθεια την πήρε μόνο του το γουρούνι και μαζί με μερικούς φίλους του μετακόμισε να πάρει αέρα μακριά από την νοικοκυρά, μητέρα και εργαζόμενη Έλενα.

Ακόμα και για το Παρίσι φταίει

Αυτά, βέβαια, είναι πλέον παρελθόν. Μετά από ένα χρόνο, της λέμε πια να προχωρήσει. Έχει προχωρήσει πολύ. Δεν κλαίει όταν έρχεται για καφέ χωρίς τα παιδιά που τα έχει το γουρούνι. Καπνίζει λιγότερο και έχει επανέλθει στα κανονικά κιλά της.

Βάφει την ρίζα των μαλλιών της όταν χρειάζεται και που και που βγαίνει το Σαββατοκύριακο που το γουρούνι έχει τα παιδιά. Το σπίτι είναι επιτέλους όσο καθαρό το θέλει. Ένα χρόνο τώρα κάθε τόσο του κάνει γενική. Ντουλάπια, ντουλάπες, παραθυρόφυλλα, χαλιά όλα πλυμένα πεντακάθαρα. Πηγαίνει και ψυχοθεραπεία.

Δεν στεναχωριέται τόσο πολύ όταν το γουρούνι την παίρνει το βράδυ και της λέει να μιλήσει στα παιδιά πριν κοιμηθούν, αντιδρά όταν θέλει να της μειώσει τα λεφτά της διατροφής και δεν κατηγορεί τον εαυτό της για όλα, ακόμα και για το πολλαπλό τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι.

«Κλαίει το παιδί, αυτή φταίει, τσακώνονται τα δύο παιδιά για ένα παιχνίδι, αυτή φταίει, δεν τρώνε τα παιδιά, αυτή φταίει, πέφτει το παιδί από το ποδήλατο, αυτή φταίει, θέλει το παιδί ένα παιχνίδι που δεν μπορεί να του πάρει, αυτή φταίει».

Τον τελευταίο καιρό, ευτυχώς φταίει για λιγότερα πράγματα και χαμογελάει για περισσότερα. Σχολείο, δουλειά, σπίτι, κολυμβητήριο, διάβασμα, μπάνιο τα παιδιά, ύπνο. Για ραντεβού ούτε κουβέντα. Ποιος θέλει μια χωρισμένη με παιδιά; Ποιος θέλει μια γυναίκα άσχημη που έχει να ψωνίσει ένα χρόνο;

Η αυτοπεποίθηση επανέρχεται σιγά σιγά, αλλά η σφαλιάρα ήταν δυνατή. Μια γυναίκα που στάθηκε δίπλα στον άντρα της όσο χρειαζόταν να ορθοποδήσει οικονομικά, που ταυτόχρονα έκανε δύο παιδιά χωρίς να ζητήσει βοήθεια γιατί ο άντρας έπρεπε να δουλέψει, δίχως να μπορεί να φέρει την μητέρα της στο σπίτι της επειδή ο άντρας της ενοχλούνταν από την παρουσία της πεθεράς ακόμα κι όταν αυτός δεν ήταν εκεί, μια γυναίκα που άλλαξε σε μάνα δύο παιδιών μόνη της χωρίς καμία ψυχολογική βοήθεια, αλλά συνήλθε και πάτησε στα πόδια της, αμφισβητούσε και συνεχίζει να αμφισβητεί τις δυνατότητές της.

Επειδή ένα γουρούνι δεν κατάφερε να συνειδητοποιήσει ότι μια γυναίκα που γίνεται μάνα φυσικά και αλλάζει, φυσικά και δεν είναι μια ανέμελη φοιτήτρια πια και ότι αυτό είναι το φυσιολογικό.

Επειδή ένα γουρούνι δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στη νέα ζωή της γυναίκας, τη οποία ζήτησε σε γάμο και θέλησε να κάνει μαζί της παιδιά και λάκισε στις πρώτες δυσκολίες. Αυτή η γυναίκα, πιο δυνατή από όλες εμάς τις υπόλοιπες παντρεμένες της παρέας αμφισβητεί ότι μπορεί να τα καταφέρει.

Ένας χρόνος πέρασε και η Έλενα τα έχει καταφέρει μια χαρά. Δεν στεναχωριέται τόσο πολύ που κάθε βράδυ κοιτάει μόνη της το τζάκι να καίει, σκέφτεται να βρει ένα χόμπι για κάθε Τετάρτη και Σαββατοκύριακο παρά Σαββατοκύριακο, δεν κλαίει τόσο όταν ο γιος της, τής λέει ότι αν δεν του πάρει αυτό το αυτοκινητάκι θα φύγει από το σπίτι. Δεν νιώθει μειονεκτικά όταν πάμε όλοι μαζί για φαγητό, παντρεμένοι και χωρισμένοι.

Είναι πολύ καλύτερα από όλες εκείνες τις παντρεμένες με παιδιά που καταπίνουν την κακή συμπεριφορά του άντρα τους για να είναι καλά τα παιδιά. Κατάφερε να κάνει το διαζύγιο όσο πιο εύκολο για τα παιδιά γινόταν, ακόμα κι αν εκείνη δεν το έχει ξεπεράσει ακόμα.