«Αν θυμηθείς τ`όνειρό μου, σε περιμένω να`ρθεις…» Το υπέροχο τραγούδι που ερμήνευσαν και οι Beatles

Τον Δεκέμβριο του 1911 ήρθε στη ζωή ένας από τους επιφανέστερους Έλληνες ποιητές. Ο Νίκος Γκάτσος, είναι μια εξαιρετική περίπτωση για τα ελληνικά γράμματα. Παρά το γεγονός ότι δημοσίευσε μια και μόνη ποιητική σύνθεση, την «Αμοργό», συγκαταλέγεται στους καλύτερους ποιητές της γενιάς του.

Καθόλου τυχαίο. Ο ίδιος ο μεγάλος Χατζιδάκις είχε χαρακτηρίσει την Αμοργό «μνημειώδες έργο του νεοελληνικού ποιητικού λόγου επειδή περιέχει βαθύτατα την ελληνική παράδοση, δεν την εκμεταλλεύεται, ενώ συγχρόνως περιέχει όλη την ευρωπαϊκή θητεία του Μεσοπολέμου».

Από τότε έως τον θάνατό του, ο Γκάτσος δημοσίευσε μόνο τρία ποιήματα: «Ελεγείο» (1946), «Ο Ιππότης και ο θάνατος» (1947) και το «Τραγούδι του παλιού καιρού» (1963) ενώ ασχολήθηκε και με τη συγγραφή στίχων μέσω των οποίων χάρισε στην ελληνική μουσική αξέχαστα τραγούδια, όπως το «Χάρτινο το Φεγγαράκι» και το «Πάει ο καιρός» αλλά και το υπέροχο «Αν θυμηθείς τ`όνειρό μου«

«Έγραψε μοναδικά τραγούδια. Όλα τα ακριβά στοιχεία της ποίησής του τα ’κανε στίχους που κινητοποίησαν τη ναρκοθετημένη νεοελληνική ευαισθησία, “έτσι καθώς κοιμόταν αναίσθητη” μες στην απέραντη αισθηματολογία των στιχουργών και των επιθεωρησιογράφων» είχε πει για τον ποιητή της «Αμοργού» ο Μάνος Χατζιδάκις.

Ο Νίκος Γκάτσος έγραψε το «Αν θυμηθείς τ`όνειρό μου» το 1958, πάνω σε μελωδία του Μίκη Θεοδωράκη η οποία χρησιμοποιήθηκε νωρίτερα στην Αγγλοϊσπανική ταινία του Μισέλ Πάουελ «Honeymoon» που ήταν και η πρώτη επιτυχία στον κινηματογράφο του συνθέτη. Το τραγούδι ήταν ακόμα μαζί με την «Μυρτιά» τα δυο πρώτα τραγούδια με τα οποία στο πρώτο του μικρό δισκάκι συστήθηκε στο Ελληνικό κοινό.

Η ηχογράφηση του τραγουδιού έγινε το 1960. Η πρώτη έκδοση έγινε με τραγουδίστρια την Γιοβάνα και διεύθυνση ορχήστρας τον Μάνο Χατζιδάκι.

Στην άλλη έκδοση τη μουσική επιμέλεια είχε ο ίδιος ο συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης και τραγουδούσε η Μαίρη Λίντα με τον Μανώλη Χιώτη να παίζει μπουζούκι.

Το τραγούδι γνώρισε πολλές επιτυχίες και ερμηνείες. Μάλιστα το 1963 το ηχογράφησαν και οι Beatles. Η εκτίμηση που έτρεφε για το τραγούδι αυτό ο Μακ Κάρτνεϊ αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το επέλεξε για την είσοδο στη δισκογραφία της «προστατευομένης» του Μ. Χόπκιν (1969, Post Card).