«Αγαπητέ αδιάφορε πατέρα, τα παιδιά δεν είναι μόνο μια οικονομική υποχρέωση!»

Ο αδιάφορος πατέρας νομικά ορίζεται ως ο βιολογικός πατέρας που δεν πληρώνει διατροφή για τα παιδιά του. Υπάρχουν νόμοι που διασφαλίζουν την συμμόρφωση τέτοιων πατεράδων στις αποφάσεις του δικαστηρίου. Προβλέπεται μέχρι και φυλάκιση.

Όμως οι νόμοι δεν επιβάλουν σε έναν πατέρα να δει τα παιδιά του. Μπορεί να του επιβάλουν να πληρώσει για την διαβίωση τους αλλά όχι να περάσει χρόνο μαζί τους και να είναι κατ ουσία γονιός τους.

Τα δικαστήρια είναι υπέρ του να έχουν τα παιδιά επαφή με τον πατέρα τους αλλά δεν την επιβάλλουν. Αυτό συνήθως κάνει τις μαμάδες να νιώθουν θυμωμένες, εκνευρισμένες και ηττημένες.

Σαν μητέρα, πιστεύω ότι οι νόμοι θα έπρεπε να ήταν πιο συγκεκριμένοι και αυστηροί στο θέμα, για το καλό των παιδιών. Για εμένα ο αδιάφορος πατέρας είναι ο βιολογικός πατέρας που έχει εγκαταλείψει το παιδί του τόσο ουσιαστικά (δεν έχει επικοινωνία μαζί του), όσο και οικονομικά και συναισθηματικά.

Τα παιδιά δεν είναι μόνο μια οικονομική υποχρέωση όπως τα κάνουν να φαίνονται οι νόμοι. Είναι ανθρώπινα όντα που κάποιος πρέπει να τα μεγαλώσει και να τα καθοδηγήσει. Η σχέση τους με τον πατέρα τους είναι σημαντική και δεν πρέπει η μητέρα τους να είναι ο μόνος γονιός στη ζωή τους.

Έχω μάθει αρκετά από την δική μου εμπειρία ώστε να ξέρω ότι δεν μπορείς να κάνεις έναν πατέρα να είναι καλός στον ρόλο του.

Το «καλός» είναι πολύ υποκειμενικό βέβαια, αλλά σε ότι αφορά την ανατροφή των παιδιών, συνήθως σημαίνει να είναι πρόθυμος να συνεργαστεί με την μητέρα για να κάνει τα παιδιά να αισθανθούν ασφάλεια, αγάπη και ότι εκείνα είναι προτεραιότητα και για τους δυο τους.

Ο αδιάφορος πατέρας δεν είναι μόνο αυτός που δεν εκπληρώνει τις οικονομικές υποχρεώσεις του απέναντι στα παιδιά του. Είναι αυτός που λέει ψέματα στα παιδιά του, ότι δεν μπορεί να έρθει να τα δει, δίνει προτεραιότητα στην νέα του σύντροφο αντί για εκείνα και με αυτό τον τρόπο μαθαίνει στα παιδιά ότι η αγάπη που των γονιών τους δεν είναι άνευ όρων.

Αν αυτοί οι άντρες έχουν «κάτι καλύτερο να κάνουν,» ή «άλλες ευθύνες,» ή απλά είναι αφοσιωμένοι στην δική τους ζωή και διασκέδαση, τα παιδιά μπαίνουν στο περιθώριο, πράγμα που τα κάνει να νιώθουν ότι δεν έχουν αξία. Ο αδιάφορος πατέρας λοιπόν είναι ο βιολογικός πατέρας που δεν βάζει τις ανάγκες των παιδιών του πάνω από τις δικές του.

Ποιό το νόημα της δικαστικής απόφασης επιμέλειας και επικοινωνίας, όταν οι άντρες αυτοί δεν είναι υποχρεωμένοι να τη τηρήσουν; Από την άλλη όμως, αν π.χ. η μητέρα ή τα παιδιά προσπαθήσουν να αλλάξουν το πρόγραμμα επικοινωνίας (με βάση το συμφέρον τους) ή αν τα παιδιά δεν θέλουν να δουν τον πατέρα, τότε είναι υπόλογοι που δεν ακολουθούν τη δικαστική απόφαση.  Δηλαδή δυο μέτρα και δυο σταθμά.

Ευτυχώς στην δική μου συμφωνία με τον (σύντομα) πρώην σύζυγο υπάρχει η εξής πρόβλεψη: «αν ο πατέρας ή/και τα παιδιά δεν μπορούν για οποιοδήποτε λόγο να ακολουθήσουν το πρόγραμμα, τότε ο ένας γονιός θα ειδοποιήσει τον άλλο».

Αυτό δημιουργεί ένα περιθώριο που ήθελε εκείνος να υπάρξει ώστε να μπορεί κάποιες φορές να «παίρνει ρεπό» και να περνά χρόνο με την νέα σύντροφο του και τα παιδιά της.

Όμως, όταν τον ενημερώνω ότι για κάποιο λόγο δεν θα μπορέσει να πάρει τα παιδιά κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία, μου λέει ότι του στερώ τον χρόνο του με τα παιδιά του.

Ευτυχώς, εξαιτίας αυτής της πρόβλεψης δεν μπορεί να κάνει κάτι δικαστικά και απλά του θυμίζω ότι δεν μπορεί να τα έχει όλα. Το κακό είναι ότι τον χρόνο που έχασε δεν κοιτάει να τον αναπληρώσει επειδή το πρόγραμμα του είναι γεμάτο εξαιτίας των «άλλων του υποχρεώσεων».

Ένας αδιάφορος πατέρας δεν έρχεται να δει τα παιδιά του όταν είναι άρρωστα, δεν τα πάει στο σχολείο, δεν τα παίρνει από το σχολείο, περνά τον χρόνο του μαζί τους στο τηλέφωνο ή στον υπολογιστή και γενικά αδιαφορεί.

Είναι δύσκολο για μια μητέρα να βλέπει αυτή την κατάσταση και το τι περνούν τα παιδιά όμως, εκτός και αν αυτό συνεχιστεί επί μονίμου βάσεως, δεν μπορεί να κάνει κάτι νομικά.

Συνεπώς, ένας αδιάφορος πατέρας δεν είναι απλά αυτός που δεν πληρώνει διατροφή, είναι εκείνος που έχει γυρίσει την πλάτη παιδιά του και τον ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός του και οι ανάγκες του.

Οπότε τι μπορεί να γίνει; Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω. Αυτό είναι που με θυμώνει. Το δικαστήριο δεν θα μου έδινε ποτέ την αποκλειστική επιμέλεια επειδή ο πατέρας των παιδιών μου δεν τα κακοποιεί σωματικά. Δεν παίρνει ναρκωτικά κτλ. Όμως είναι εγωιστής και δεν δίνει δεκάρα για τα παιδιά του.

Τα δικαστήρια πιστεύουν ότι τα παιδιά είναι καλό να έχουν μια σχέση με τον πατέρα τους ακόμα και αν αυτή δεν είναι και η καλύτερη αλλά εγώ θέλω τα παιδιά μου να έχουν έναν καλό πατέρα και όχι έναν κόπανο.

Δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό και σε αυτό το σημείο είναι που πιστεύω ότι το σύστημα αποτυγχάνει. Αν δεν πληρώσει όμως την διατροφή, μπορεί να πάει φυλακή.

Ποιος είναι ο δικός σου ορισμός του αδιάφορου πατέρα; Θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σου.