Η 91χρονη που επί 32 χρόνια προσφέρει εθελοντικά φαγητό σε εκατοντάδες άπορους ανθρώπους

Η μαγείρισσα των απόρων και αδυνάτων: Επί 32 ολόκληρα χρόνια προσφέρει εθελοντικά ένα πιάτο φαγητό σε εκατοντάδες άπορους συμπολίτες της.

Επί 32 ολόκληρα χρόνια προσφέρει εθελοντικά ένα πιάτο μαγειρεμένο φαγητό σε εκατοντάδες άπορους συμπολίτες της. Αειθαλής και αεικίνητη, παρά τα 91 της χρόνια, η κ. Μαρία Συνάτικα από τον Βόλο συνεχίζει να πηγαίνει καθημερινά στο συσσίτιο της ενορίας της για να συνδράμει με τις δικές τις δυνάμεις στην ανακούφιση όσων έχουν ανάγκη, στη δύσκολη περίοδο που περνά η χώρα.

«Όσο με βαστάνε τα πόδια μου θα πηγαίνω κάθε μέρα. Τώρα ο κόσμος υποφέρει όσο ποτέ», λέει στο «Έθνος» η ηλικιωμένη εθελόντρια. Η ίδια, γόνος πλούσιας επιχειρηματικής οικογένειας του Βόλου, έζησε μια άνετη ζωή χωρίς οικονομικά προβλήματα, αλλά δεν έπαψε ποτέ να νοιάζεται για τους συνανθρώπους της που δεν είχαν την ίδια τύχη. Τα τελευταία χρόνια βλέπει τους τελευταίους να αυξάνονται δραματικά.

Κάθε πρωί στις 7 είναι αυτή που ανοίγει την πόρτα στο «Σπίτι Γαλήνης» του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως, φορτωμένη συχνά και με τρόφιμα που συνεισφέρει η ίδια. Εκεί είναι το δεύτερο σπίτι της. Μέχρι το μεσημέρι μαγειρεύει, μαζί με άλλες εθελόντριες της κοινωνικής δομής της Μητρόπολης Δημητριάδος, για περισσότερους από 100 ανθρώπους που προσέρχονται καθημερινά για ένα πιάτο φαγητό. Μόλις τελειώσει η διανομή, είναι η τελευταία που θα φύγει, αφού πρώτα καθαρίσει, σφουγγαρίσει και τα αφήσει όλα έτοιμα για την επόμενη μέρα.

«Μέχρι χθες σιτίζαμε καθημερινά 102 ανθρώπους. Μόνο σήμερα ήρθαν 9 καινούργιοι. Σε κοιτάνε στα μάτια και σου λένε πεινάω. Σπαράζει η καρδιά σου», μας λέει, προσθέτοντας πως αγαλλιάζει η ψυχή της με την ιδέα ότι βοηθάει ανθρώπους σε αδυναμία.

Η κυρία Μαρία γνώρισε την αξία της προσφοράς στην περίοδο της Κατοχής, όταν οι έμποροι γονείς της μοίραζαν φαγητό και ρούχα σε συνανθρώπους τους που λιμοκτονούσαν. «Ηταν πολύ δύσκολα χρόνια. Πολύ πιο δύσκολα από τώρα. Αυτό που φοβάμαι είναι να μη χαλάσουν τόσο πολύ τα πράγματα και γυρίσουμε σε εκείνα», αναφέρει. Η ίδια ανέπτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα για πολλά χρόνια στον τομέα της παρασκευής και της εμπορίας κρεάτων και όταν αποσύρθηκε αφιέρωσε τη ζωή της στον εθελοντισμό.

Αφορμή στάθηκε, όπως μας λέει, η στενή σύνδεσή της με την Εκκλησία, αρχικά στον Ι.Ν. Αγίου Ανδρέα και στη συνέχεια σε αυτόν της Μεταμορφώσεως, όπου προσφέρει καθημερινά τις υπηρεσίες της από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. «Αγάπησα τον Θεό και την εκκλησία και αυτοί μου δίνουν δύναμη να προσφέρω ακούραστα παρά την ηλικία μου. Το θέλω με όλη μου την ψυχή, το κάνω 32 χρόνια και θέλω να συνεχίσω για πολλά χρόνια ακόμα», τονίζει.

Η ίδια δεν ασχολείται με την πολιτική, δεν παρακολουθεί στενά την επικαιρότητα, αλλά γνωρίζει και αγωνιά για την τύχη της πατρίδας της και των αδύναμων πολιτών, που όλο και πληθαίνουν. Την Κυριακή ψήφισε στο δημοψήφισμα με αυτό το κριτήριο. «Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Το βλέπω καθημερινά στα μάτια των ανθρώπων», λέει με αγωνία.

Η κρίση «χτύπησε» και τις κοινωνικές δομές της Μητρόπολης Δημητριάδος, καθώς με τον ίδιο ρυθμό που αυξάνονται οι άνθρωποι που καταφεύγουν σ΄ αυτήν για ένα πιάτο φαγητό, μειώνονται αυτοί που συνεισφέρουν τρόφιμα. «Σήμερα έχουμε 50 κιλά κρέας, αρκετό λάδι και ζάχαρη. Τα μακαρόνια λιγοστεύουν, πρέπει να πάρουμε κι άλλα», λέει η κ. Συνάτικα με το μυαλό να παραμένει εκεί και μετά τη λήξη της καθημερινής της «βάρδιας» στο συσσίτιο.

«Είναι παράδειγμα προς μίμηση. Παρά την ηλικία της επιδεικνύει περισσό ζήλο και όρεξη. Ξυπνάει νύχτα, 4 η ώρα, για να φτιάξει το σπίτι της και στις 7 το πρωί τη βρίσκουμε στην εκκλησία», λέει στο «Έθνος» ο εφημέριος του Ναού της Μεταμορφώσεως, πατήρ Ιωάννης, που προΐσταται μεταξύ άλλων στο Σπίτι Γαλήνης, ένα από τα 20 που λειτουργούν στα όρια της Μητρόπολης Δημητριάδος.