5 εκνευριστικές συμπεριφορές των παιδιών που όμως δεν πρέπει να σας ενοχλούν

Όσο και να αγαπάμε τα παιδιά μας, υπάρχουν στιγμές που η συμπεριφορά τους δοκιμάζει την υπομονή μας. Και δεν είναι λίγες οι φορές που θα τους φωνάξουμε ή θα θέσουμε όρια προκειμένου να τις περιορίσουμε. Ωστόσο, ορισμένες συνήθειές τους όσο και να μας κουράζουν ή μας…εκνευρίζουν είναι φυσιολογικές και δείχνουν την πνευματική τους ανάπτυξη.

Κάνουν πολλές ερωτήσεις ή επαναλαμβάνουν την ίδια ερώτηση…αδιάκοπα
Μπορεί να ξεκινήσει από μια ερώτηση τύπου «γιατί βγαίνει ο ήλιος το πρωί;» και μόλις απαντήσεις, να συνεχίσει με το κλασικά επαναλαμβανόμενο «γιατί το ένα/γιατί το άλλο» των παιδιών. Είναι λογικό να κουραζόμαστε και να χάνουμε την υπομονή μας, όμως πρέπει να είμαστε περισσότερο ανεκτικοί. Μέσω των –απανωτών-ερωτήσεων, τα παιδιά εξερευνούν τον κόσμο γύρω τους. To φαινόμενο αυτό απαντάται περισσότερο στις μικρότερες ηλικίες, γιατί τότε τα παιδιά εντυπωσιάζονται από το παραμικρό. Εκμεταλλευτείτε την φιλομάθειά του, όχι μόνο για χάρη των γνώσεων που θα αποκτήσουν, αλλά και για να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιό τους. Αν πάλι κάνουν την ίδια ερώτηση συνεχόμενα σκεφτείτε τη φράση «επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως». Για εκείνα είναι ο καλύτερος τρόπος για να μάθουν και να θυμούνται κάτι.

Ακόμη κι αν είναι δύσκολο, προσπαθήστε να μην αντιδράτε αρνητικά ή απότομα. Διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να «κομπλάρετε» το παιδί και από την άλλη μπορεί αυτή η στάση σας να θεωρηθεί… παιχνίδι και να σας προκαλεί ακόμα περισσότερο.

Κλαίνε…ξαφνικά, χωρίς λόγο
Τη μια στιγμή μπορεί να κάθεται στο σαλόνι με τα παιχνίδια του και την αμέσως επόμενη να σπαρταράει στο κλάμα. Όπως υποστηρίζουν οι παιδοψυχολόγοι οποιαδήποτε συμπεριφορά των παιδιών είναι μια προσπάθεια να επικοινωνήσουν την επιθυμία και την ανάγκη τους. Αναζητούν έτσι τρόπους ώστε να καταφέρουν να ικανοποιηθεί το αίτημά τους ή απλώς να ξεσπάσουν. Το κλάμα αποτελεί έναν τέτοιο μέσο έκφρασης. Ως γονείς χρειάζεται να είμαστε δίπλα τους και να αντιμετωπίζουμε την κάθε κατάσταση με υπομονή. Πρέπει να υπάρχει διάθεση από την πλευρά μας για να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που το δυσαρεστεί ή θέλει. Με την ηρεμία μας μόνο θα μπορέσουμε να τους δείξουμε έναν διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης.

Αρνούνται πεισματικά να φάνε
Oι περισσότεροι γονείς έρχονται ξαφνικά αντιμέτωποι με το ζήτημα του φαγητού. Μπορεί το παιδί σας στις αρχές να ήταν… φαγανό, αλλά τώρα να αρνείται πεισματικά να φάει. Τινάζει τα χέρια, αποστρέφει το πρόσωπό του όταν το ταΐζετε, κλαίει και δεν είναι λίγες οι φορές που είτε θα φτύσει την τροφή, είτε θα την πετάξει. Οι παιδίατροι αναφέρουν διάφορους λόγους που προκαλούν ξαφνική απώλεια όρεξης, όπως η κόπωση, η οδοντοφυία ή απλώς εκείνη την στιγμή να έχουν όρεξη για παιχνίδι. Καλό θα ήταν να μην επιμένετε να φάνε όταν δεν θέλουν. Ειδικά τα δίχρονα είναι σε θέση να καταλάβουν ότι έχουν χορτάσει. Σταδιακά μπορείτε να τους δίνετε μικρά γεύματα που θα περιορίσουν το πρόβλημα.

Απαντούν συνέχεια με όχι
«Αγαπάς την μαμά; Όχι!», «Θέλεις να πάμε βόλτα; Όχι». Όταν αυτοί οι μίνι διάλογοι γίνονται καθημερινά, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε τι θέλει τέλος πάντων το σπλάχνο μας. Η περίοδος του «ΟΧΙ» δείχνει ότι το παιδί αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι είναι ξεχωριστή οντότητα από τους γονείς του και προσπαθεί να εκφράσει την δική του γνώμη. Ακόμη κι αν στενοχωριόμαστε ή δεν μας αρέσει αυτό που ακούμε οφείλουμε να δείξουμε κατανόηση και να σεβαστούμε την άρνησή τους. Μόνο έτσι θα μεγαλώσουμε παιδιά με αυτοπεποίθησή που θα έχουν το θάρρος της γνώμης τους.

Δεν ακούν με… τίποτα
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ανυπακοής είναι το πρωινό κομφούζιο. Μπορεί εσύ να τρέχεις πανικόβλητη να προλάβεις να του φτιάξεις πρωινό, να το ετοιμάσεις και να το πας στον παιδικό σταθμό, όμως, εκείνο έχει άλλα σχέδια. Τρέχει, φωνάζει, πετάει πράγματα, δεν θέλει να βουρτσίσει τα δόντια του και όλη αυτή η φασαρία σε εξαντλεί. Ωστόσο όλος αυτός ο «πανικός» είναι μια πρόσκληση για παιχνίδι και μέσα από αυτό, ανακαλύπτουν τον κόσμο. Είναι φυσιολογικό όταν ξυπνούν και έχουν τόση ενέργεια να θέλουν να την διοχετεύσουν. Ακόμη κι αν η συμπεριφορά του δεν εξυπηρετεί το καθημερινό πρόγραμμα, κάντε υπομονή και οργανώστε τον χρόνο σας έτσι ώστε να του αφήσετε ένα 5λεπτο να παίξει, όσο εσείς φτιάχνετε το κολατσιό του.

Ακόμη κι αν το παιδί έχει υιοθετήσει όλες τις παραπάνω συμπεριφορές, να θυμάστε ότι καθεμία από αυτές αποτελεί έναν τρόπο έκφρασης. Είναι ωφέλιμο για όλη την οικογένεια να δείξετε κατανόηση και να κάνετε υπομονή, έτσι ώστε να αφήσετε το περιθώριο στα παιδιά να εξελιχθούν, να αναπτύξουν ικανότητες και να γνωρίσουν τον κόσμο γύρω τους.