19 πράγματα που θα καταλάβεις μόνο εάν έχεις αγάπη με το φαγητό

Με το φαγητό ήρθαμε πιο κοντά (και το αγάπησα σφόδρα) όταν εγώ η ίδια αποφάσισα να του δώσω σημασία και να ασχοληθώ ένεργά με αυτό και να κάνω τους δικούς μου πειραματισμούς. Μέχρι τότε αν μου έβαζες φαγητό μπροστά μου το έτρωγα. Αν όχι, πάλι φίλοι θα ήμασταν.

Ανακάλυψα την δυναμική του όταν κατάλαβα πόσες προεκτάσεις που μπορεί να του δώσεις και πως, με πολύ απλά πράγματα, μπορείς να φτιάξεις κάτι που θα σε κάνει να λες “μμμμμ” έχοντας κλειστά τα μάτια (χωρίς απαραίτητα να κάνεις σeξ). Και τότε ήταν που είπα “όπα, για κάτσε. Μήπως να το ψάξω λίγο παραπάνω;” Και να τα food blogs. Και να οι στοίβες με τα χαρτιά από συνταγές που μάζευα από ‘δω κι από ‘κει. Και να τα κέικ και να τα κοκκινιστά με δαμάσκηνα. Έκανα δοκιμές οι οποίες μπορεί να μην τις έτρωγε κανείς εκτός από μένα στέφονταν πάντα με απόλυτη επιτυχία, αλλά ξέφευγαν από τα νόστιμα μεν, πολύ κλασικά φαγητά της μαμάς μου που γευόμουν επί πολλά συναπτά έτη.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που κατάλαβα τότε είναι πως ένα καλό και νόστιμο φαγητό είναι καλύτερο από μία επίσκεψη στον ψυχολόγο. Βλέπεις, για μένα το φαγητό είναι σημειολογικό αντίστοιχο της λαχτάρας μου για τη ζωή.

Σήμερα είμαι η αυτή που γράφει με  παραλήρημα για το φαγητό, δεν μπορώ να πω “όχι” σε λιχουδιά, λέω τη λέξη “λαχταριστό” πιο συχνά απ’ ότι “καλημέρα” και τρώω όχι μόνο όταν πεινάω, αλλά γενικά. Όπως έχω ξαναπεί δεν θα καταλάβω ποτέ τους ανθρώπους που (τολμούν και) λένε  “ξέχασα να φάω”. Τι είναι το φαγητό για να το ξεχάσεις; Το μάτι της κουζίνας; Ο θερμοσίφωνας; Ντροπή ρε παιδιά.

Αν ένα από τα 7 αμαρτήματα είναι το φαγητό, δηλώνω ένοχη. Κι αυτή είναι η ιστορία μου.

1. Η ώρα του φαγητού (του μεσημεριανού, όχι π.χ. του μήλου) είναι από τις αγαπημένες στιγμές μου μέσα στην ημέρα.

Η λαχτάρα που νιώθω όταν ξέρω ότι ήρθε επιτέλους αυτή η ώρα μπορεί να με κάνει να γκρεμίσω και να ξαναχτίσω πολυκατοικίες ολόκληρες. Είναι η στιγμή που νιώθω πλήρης (ναι, ένα πιάτο φαί αρκεί για να νιώσω πλήρης). Είναι σαν να επιβραβεύω τον εαυτό μου για όσα έχει κάνει μέχρι στιγμής (ακόμα κι αν είναι Κυριακή και δεν έχω κάνει τίποτα).

2. Τις στιγμές που πεινάω αηδιαστικά (aka δεν έχω φάει για περισσότερες από τρεις ώρες-τρεις είπα; Πολλά είπα.) μπορώ να γίνω ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο

Αν πεινάω και περιμένω φαγητό είμαι σαν ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Παρόλα αυτά δεν είμαι δύσκολη. Και με ένα τυροπιτάκι την ξαναβρίσκω (τη διάθεση). Απλώς πρέπει να βάλω ΚΑΤΙ στο στόμα μου. Αν δεν γίνεται με τίποτα να φάω εκείνη τη στιγμή, η αυτόματη-και πολύ ώριμη- αντίδραση μου είναι να κατεβάσω το κεφάλι και να σταματήσω να μιλάω στους γύρω μου, απόδειξη ότι η πείνα δεν αφήνει μόνο ανεπηρέαστη δεν με αφήνει.

3. Είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να του κάνεις δώρο φαγητό

Θα το εκτιμήσω σαν να είναι ένα καινούριο ζευγάρι παπούτσια. Επίσης -αν και δεν με συμφέρει που το λέω δημόσια- μπορείς πανεύκολα να με κάνεις ό,τι θέλεις καλοπιάσεις αν μου φέρεις κάτι λαχταριστό.

4. Δεν μου αρέσει να το μοιράζομαι

“Θέλεις να πάρουμε κάτι μαζί;”. “Να μοιραστούμε μία πατάτες;”, “Να πάρουμε κάτι στη μέση;” Η απάντηση σε όλα αυτά είναι ΌΧΙ, εκτός από την τελευταία ερώτηση την οποία διαπραγματεύομαι, αν παραγγείλουμε πολλά.

5. Πιστεύω πως η Jennifer Lawrence, εκτός από καλή ηθοποιός, είναι άξια εκπρόσωπος των γυναικών food lovers στο Χόλιγουντ. Και την αγαπώ ακόμα περισσότερο γι’ αυτό.

5. Μην ακούσω σακουλάκι να ανοίγει.

Ενστικτωδώς σκέφτομαι “τι είναι αυτό;” , σηκώνομαι, ψάχνω να βρω από που/ποιον προήλθε ο ήχος και με το πιο γλυκό μου ύφος λέω: “αχ να σου πάρω ένα;”

Στο μυαλό μου ο ήχος από το σακουλάκι ένα πράγμα σημαίνει: Εν δυνάμει λιχουδιά. Μπορεί να είναι κάτι σοκολατοειδές, καραμελοειδές, κριτσινοειδές. Και τσιπς με γεύση καρότο να είναι, πάλι θέλω να δοκιμάσω. *άστα σου λέω, δεν είμαι καλά*

6. Μπορώ να λιγουρευτώ και το γιαούρτι που λέει ο λόγος

Και αυτό μπορεί να στο επιβεβαιώσει και η Θέτις η οποία όταν τρώει γιάουρτι με μπανάνα στο γραφείο και το κοιτάω λες και είναι ντόνατ.

7. Κάποτε πίστευα ότι θα μπορούσα να γίνω vegeterian. Έστω για λίγο καιρό.

Το πήρα πίσω με το που κατάλαβα πόσο εύκολα μπορώ να λυγίσω στη μυρωδιά του ψημένου κρεάτος που μου φαίνεται πιο σαγηνευτική κι από την ακριβότερη κολώνια στον κόσμο.

8. Εκτός από γεμάτο στομάχι, νιώθω απέραντή ευχαρίστηση όταν έχω γεμάτο ψυγείο.

Κι ας μην συμβαίνει συχνά (το δεύτερο).

9.Έχω κάνει κάτι ψιλοαπαράδεκτους συνδυασμούς για τους οποίους ακόμα τρώω δούλεμα.

Ψωμί (φραντζόλα) με παγωτό, μήλο με λιωμένο τυρί, τοστ με πραλίνα φουντουκιού, φυστικοβούτυρο και ανθότυρο, απέλπιδες προπάθειες να κατευνάσω την όρεξη μου για γλυκό όταν στο σπίτι δεν υπάρχει σοκολάτα.

10. Εννοείται πως έχω μία ελαφριάς μορφής ψύχωση για την σοκολάτα. Δεν τα ρωτάνε αυτά.

11. Γενικά είμαι ανοιχτή στους πειραματισμούς

Και το συνδυασμό τροφών που κατά γενική ομολογία θεωρούνται αταίριαστες. Αλλά για μισό λεπτό, ποιος μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για το τι ταιριάζει και τι όχι; Το ίδιο περιεχόμενο ενός πιάτου εσένα μπορεί να σε κάνει να αηδιάζεις ενώ εμένα να βγάζω καρδούλες. Ένα φαγητό δεν είναι γενικά νόστιμο ή κακό, είναι οι ιδιότητες που θα του δώσουν οι γευστικοί κάλυκες αυτού που θα το δοκιμάσει.

12. Μου αρέσει αυτός που έχω δίπλα μου να τρώει πολύ

Έχω υπάρξει με άνθρωπο που μου έλεγε “μωρέ μήπως να μην παραγγείλουμε πίτσα βραδιάτικο; Κρίμα ειναι να βάλουμε τόσες θερμίδες στον οργανισμό μας τέτοια ώρα;”.

R e  a l l y  n o w?

Επίσης, αν ο φίλος σου δεν τρώει (όσο εσύ τουλάχιστον) πως θα βιώσεις την ευτυχία του να βλέπετε ταινία/σειρά στον καναπέ μαζί του και να τρώτε κάτι απαράδεκτα νόστιμο; Πως θα βγείτε έξω να γονατίσετε τον σερβιτόρο από τις παραγγελίες;

13. Μου αρέσει να “μαγειρεύω”, αλλά το καλύτερο μου είναι να βγαίνω έξω για φαγητό

Και ποιανού δεν είναι δηλαδή;  Ο κατάλογος (ειδικά αν τον πιάνω στα χέρια μου πρώτη φορά) μου φαίνεται σαν ένας κόσμος έτοιμος να τον εξερευνήσεις. Νέες γεύσεις, νέοι συνδυασμοί, πράγματα που δεν θα φτιάξω ποτέ μόνη μου αλλά θα γευτώ. Φυσικά, στο τέλος, με πιάνει ίλιγγος από την αναποφασιστικότητα που με πιάνει (aka τα θέλω όλα).

13. Μπορώ να εκτιμήσω τόσο το βρώμικο, όσο και το καθαρό φαγητό

Με άλλα λόγια, μπορώ να είμαι χαρούμενη τόσο με μία πίτα με γύρο, όσο και μία σαλάτα με μαρούλι, γκότζι μπέρι και αβοκάντο.

14. Ένα γεύμα θεωρείται λήξαν μόνο αν το ολοκληρώσεις με γλυκό

Γιατί έτσι είναι σαν να σφραγίζεις το τέλος.

15. Πιστεύω πως υπάρχουν γλυκά καλύτερα κι από σeξ

Γιατί σου δίνουν την ίδια (αν όχι μεγαλύτερη) απόλαυση καθώς λιώνουν στο στόμα σου. Μιλάμε για ενδορφίνες, όχι αστεία. Εχω γράψει γι αυτά εδώ κι εδώ κι εδώ.

Ε αυτό τώρα, δεν είναι οργασμός; Είναι.

16. Δεν φωτογραφίζω ΠΟΤΕ το φαγητό μου για να το ανεβάσω στα social media.

Και δεν θα καταλάβω ποτέ τους ανθρώπους που έχουν την υπομονή να φωτογραφίσουν ένα μπέργκερ αντί να βυθίσουν κατευθείαν τα δόντια τους μέσα σε αυτό.

17. Ποτέ δεν θα πάψει να με βασανίζει τo ερώτημα “γιατί να μην μπορούμε να τρώμε ό,τι θέλουμε χωρίς κόστος”. Μήπως να αφιερωθώ στην έρευνα για να ανακαλύψω τη μαγική φόρμουλα;

18. Στεναχωριέμαι όταν (ξέρω ότι) τρώω το τελευταίο γεύμα της ημέρας. Sad but true.

19. Μπορώ να φάω πολύ (πάρα πολύ)

Αλλά δεν το κάνω συχνά (ε μην έχουμε και χοληστερίνη από τα 27). Βλέπεις με το να τρως τεράστιες ποσότητες, αργά ή γρήγορα, το φαγητό καταλήγει να είναι εχθρός για τον οργανισμό, αντί για φίλος. Κι αν είναι κάτι που δεν θέλουμε, αυτό είναι να το στερηθούμε.