19 αξέχαστα παγωτά που τρώγαμε όταν ήμασταν παιδιά

Η διαδρομή στις διακοπές γνωστή: θάλασσα, κατάστημα, ψυγείο, παγωτό. Την ώρα που βουτούσες μέσα σε ένα τεράστιο ψυγείο για να βρεις το αγαπημένο σου παγωτό, βίωνες μια στιγμή στον παράδεισο.

Πόση ευτυχία μπορούσε να προσφέρει ένα απλό παγωτό; Μόνο όταν το βιώσεις ως παιδί μπορείς να το συνειδητοποιήσεις.

Τα παγωτά των παιδικών μας χρόνων ήταν πιο απλά και ταυτόχρονα πιο εντυπωσιακά. Από την πατούσα και τη μπανάνα, στις απίθανες γρανίτες, τους πελώριους πύργους και όλα εκείνα τα παγωτά που βρίσκαμε στα ψυγεία όταν ήμασταν παιδιά.

Φτιάξαμε μια λίστα με εκείνα που έμειναν ανεξίτηλα στο μυαλό μας από τότε που τα παγωτά κυκλοφορούσαν μόνο τους καλοκαιρινού μήνες. Κάποια κυκλοφορούν και σήμερα, ενώ άλλα παραμένουν απλά μια γλυκιά ανάμνηση.

Απλό, αλλά για κάποιο μυστήριο λόγο, ιδιαίτερα αγαπημένο. Όταν η επιλογή δεν είχε παιχνίδι, σίγουρα το επιλέγαμε για το σιρόπι που έμπλεκε με το παγωτό βανίλια στο κλασικό διάφανο κυπελλάκι.

Βάζω στοίχημα πως σαν παιδιά είχαμε φάει περισσότερα παγωτά μπανάνα, από ότι φρούτα. Απλό, αλλά εντυπωσιακό.

Αυτό τώρα ήταν το παγωτό που ήθελες 2 ώρες να το φας και επειδή ο χρόνος έπαιζε εναντίον σου, πασαλειβόσουν πάντα από την κορυφή ως τα νύχια. Ο πύραυλος που καμιά μητέρα δεν θα έπαιρνε στο παιδί της, γιατί μετά αυτή θα έπλενε τα αποτελέσματα.

Μαζί με τη μπανάνα, εκεί στο ψυγείο της ΕΒΓΑ, υπήρχε και η πατούσα. Με φράουλα αυτή. Ε, πάντα ένας έπαιρνε το ένα και ο άλλος το άλλο.

Εξαιρετικό σιρόπι σοκολάτας, το παγωτό που με έβαζε να αγοράζω η γιαγιά μου για εκείνη.

Εντάξει αυτό το παγωτό δεν το έπαιρνες για τη γεύση του. Αλλά πριν ακόμη τα πασχαλινά αυγά εξελιχθούν σε εργοστάσιο παιχνιδιών, ήταν ο επίγειος παράδεισος. Και παγωτό και παιχνίδι μαζί.
Καλό θα ήταν να παίρνατε πάντα δύο (ευτυχώς κυκλοφορούσαμε κατά ομάδες τότε) γιατί αν σου έπεφτε το κοριτσιστικό δώρο ήταν τρελή ξενέρα. Αντίστοιχο παγωτό η Καραμπόλα της ΕΒΓΑ, είχε θυμάμαι το πιο απίθανο βατραχάκι που με ένα λαμάκι έκανε θόρυβο.

Αν το ψυγείο ήταν ALGIDA η επιλογή σε παγωτό με σιρόπι “στροβιλισμένο” ήταν το κοκτέιλ.

Πριν γίνει όλη μια καρδιά, η Algida είχε μόνο το κλασικό της κορνέτο με “καρδιά από κρέμα”. Κλασική επιλογή για πύραυλο…

Στην κατηγορία super big, έπαιζε και το magnum που είχε και τη χαρακτηριστική μπίλια από σοκολάτα και φουντούκι στο κέντρο. Α και όλο σοκολάτα.

Στο παιδικό ξυλάκι, λίγο αργότερα από τα παραπάνω, έπαιζε πολύ δυνατά και ο max που είχε και τρεις γεύσεις και σοκολάτα με ξηρούς καρπούς για επικάλυψη.

Το καϊμάκι είναι το σούπερ παραδοσιακό παγωτό των Μικρασιατών που έγινε για πρώτη φορά παγωτό ευρείας κατανάλωσης στα ψυγεία.

Τέτοιες ήταν οι εποχές που αυτό το σλόγκαν που βλέπετε δεν προκαλούσε κανέναν… Γρανίτα στο χαρακτηριστικό τριγωνικό χαρτί που πάλευε κάθε παιδί να σπρώξει και να… γλείψει!

Θυμάστε που τα παγωτά έκλειναν με χάρτινο καπάκι που απλά τραβούσες από μια προεξοχή. Αυτό το παγωτό, το τρινιτά, ήταν όλα τα λεφτά κυρίως για τα κροκάν και τη σοκολάτα που είχε από πάνω.

Και μένουμε στις γρανίτες… αυτή η διαφήμιση θα σου θυμίσει την εκδοχή της ALGIDA στο συγκεκριμένο τύπο παγωτού που πραγματικά έκανε θραύση.

Το αντίστοιχο σε ΔΕΛΤΑ, ήταν το παραπάνω το Grillo, με τη χαρακτηριστική φάτσα του πορτοκαλιού που γλείφεται στο χαρτί. Ίδια διαδικασία, ίδια ταλαιπωρία. Προσωπικά δεν τα συμπάθησα ποτέ αυτά τα παγωτά γιατί ήταν μπελαλίδικα.

Να που αυτή η λέξη κάποτε σήμαινε παγωτό σε τρεις γεύσεις στο ίδιο ξυλάκι.

Κι αν το ψυγείο ήταν ΔΕΛΤΑ, τότε αντί για πατούσα και μπανάνα, παίρναμε Ροζ Πάνθηρα. Για τους πολύ ψαγμένους, υπήρχε και στα ΚΡΙΚΡΙ αντίστοιχο ξυλάκι με τον Φρουφρού και μύτη από τσιχλόφουσκα. Αν πάλι δεν ξέρεις καν τι είναι ο Φρουφρού, πάμε παρακάτω.

Στο ίδιο στιλ και το καϊμάκι της ΔΕΛΤΑ με τη χαρακτηριστική oriental διαφήμιση.

Το πιο προκλητικό περιτύλιγμα παγωτού ever. Ένα φερμουάρ από το οποίο πάλευαν να βγουν δυο γυναικεία στήθη. Πολύ κόντρα εικόνα να βλέπεις ένα παιδί να παλεύει να φάει ένα πύραυλο shock. Ήταν όμως διαφορετικός για το χαρακτηριστικό σιρόπι.