Τις κοντούλες πάντα θα τις αγαπάς λίγο παραπάνω

Ένα είναι το ερώτημα που ταλανίζει κοινωνίες και κοινωνίες, γενιές και γενιές και φυσικά πάντα θα είναι καυτό θέμα για συζήτηση σε κάθε παρέα, ανεξαρτήτως φύλου.

Φυσικά, απάντηση δεν έχει βρεθεί, ακόμα τουλάχιστον. Το καυτό λοιπόν αυτό ερώτημα, δεν είναι άλλο απ’ το εξής:

Κοντές ή ψηλές; Ποδάρες Σκλεναρίκοβα ή βλέμμα Σκάρλετ Γιόχανσον; Κορμοστασιά και χάρη ή νάζι και τσαχπινιά;

Δύσκολα τα πράγματα και σίγουρα θα μπορούσε να είναι αιτία πολέμου. Αναφερόμαστε στο πιο ωραίο είδος και στο πιο ερωτικό, προσπαθώντας μάλιστα να το ξεχωρίσουμε. Φωτιά θα πέσει να μας κάψει, αλλά δε βαριέσαι. Πάντα θα υπάρχει στο μυαλό μας.

Για αρχή να πούμε και να βάλουμε καλά στο κεφάλι μας ότι όλοι μας είμαστε μοναδικοί, ξεχωριστοί και γεμάτοι σπιρτάδα. Έχοντας τον δικό μας χαρακτήρα, μπορούμε να σηκώσουμε βουνά και να ρίξουμε κυβερνήσεις, αρκεί φυσικά να το πιστέψουμε κι εμείς οι ίδιοι. Οπότε δεν υπάρχει χώρος για επίδειξη δύναμης και παιχνίδι τύπου μάντεψε ποιος είναι καλύτερος από ποιον;

Όλοι είμαστε τέλειοι και μπράβο μας! Το θέμα όμως τώρα, παίρνει άλλη τροχιά, λίγο πιο μυστήρια και λίγο πιο βαθιά. Μιλάμε για γυναίκες. Γι’ αυτά τα πλάσματα που με ένα σου βλέμμα σε κάνουν να λυγίσεις. Γι’ αυτά τα πλάσματα που μπορούν να σε κάνουν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο και μέσα σε πέντε λεπτά να στα κάνουν όλα άνω-κάτω. Σατανικά πλασμένες είμαστε, οι άτιμες, και μας αρέσει!

Υπάρχει όμως μια άγραφη κόντρα ανάμεσά μας. Η μία κατηγορία είναι οι ψηλές γυναίκες, αυτές με την επιβλητική κορμοστασιά, με τον αέρα και το βλέμμα που σκοτώνει. Και φυσικά, στην άλλη κατηγορία, είναι οι κοντούλες, οι τσαχπίνες που όσο μπόι τους λείπει, άλλο τόσο τσαγανό έχουν. Που δε σου τραβάνε το βλέμμα κατευθείαν, αλλά όταν τις δεις, δε θα ξεκολλάς.

Μαχαιριές και μαχαιριές έχουν πέσει για το ποια απ’ τις δύο κατηγορίες θα πάρει το στέμμα. Οι ψηλές οι γυναίκες με το ατελείωτο πόδι και το κορμί λαμπάδα, που με την πρώτη ματιά τριγύρω ξεχωρίζουν και διακρίνονται, είναι ερωτεύσιμες, ατίθασες και φυσικά πολύ επικίνδυνες. Φοβάσαι να τις πλησιάσεις, να τους μιλήσεις, να τις κυνηγήσεις, βρε αδερφέ!

Φοβάσαι γιατί οι ψηλές έχουν έμφυτο έναν αέρα, ένα τουπέ, ένα κάτι, ένα «και χάρη σου κάνω που σου μιλάω», λες και τους χρωστάς πέντε νοίκια, που σε κομπλάρει και σε βασανίζει. Λογικό κι αξιοζήλευτο φυσικά. Και ποια δε θα είχε αυτόν τον αέρα, όταν έχεις όλα τα καλά επάνω σου κι όπου βρεθείς κι όπου σταθείς, τα μάτια είναι καρφωμένα σε σένα; Όλες και με την τζίφρα.

Αλλά, κάπου εδώ κλέβει την παράσταση η άλλη κατηγορία. Γιατί ακριβώς εδώ που, εσύ ψηλή, κομπλάρεις τον άλλον, θα υπάρχει σίγουρα μια κοντούλα, που θα είναι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, πάντα ευγενικά θα μιλήσει και φυσικά πάντα θα σε κάνει να νιώσεις άνετα και ξεχωριστά. Είναι φαίνεται στο DNA τους.

Τις κοντές, με το τσαγανό και την τσαχπινιά που ξεχειλίζει, μπορεί να μην τις παρατηρείς απευθείας, αλλά μπορούν οι άτιμες, κόσμους ολόκληρους να δαμάσουν. Ευέλικτες κι ατόφιες, κινούνται γρήγορα μέσα στο χώρο, αφήνοντας παντού το άρωμά τους και κάνοντας τον εαυτό τους να μένει αξέχαστος. Εύκολες στο να τις διαχειριστείς σωματικά και να πάρεις τον έλεγχο και πίστεψέ με, το γνωρίζουν καλά κι είναι κάτι που το χρησιμοποιούν υπέρ τους.

Ξέρουν καλά τα ελαττώματά τους, ζουν με αυτά και τα κάνουν όπλο τους. Κι εκεί ακριβώς είναι που σε καπακώνουν και σε κάνουν να τις αγαπάς λίγο παραπάνω. Όχι, δεν είναι αλεπούδες που ό,τι δε φτάνουν το κάνουν κρεμαστάρια κι ούτε φταίει το γεγονός ότι δεν αντιλαμβάνονται το δέος που προκαλεί μια γυναίκα που καλύπτει όλο το οπτικό πεδίο σου. Απλώς οι κοντούλες, ο «μεζές» που κάποιος μπορεί να πει, σε κάνουν να αισθάνεσαι τεράστιος, ότι εκείνες είναι μαριονέτες κι εσύ κινείς τα νήματα.

Και την ώρα που εσύ πας να γευθείς τη χαρά της νίκης, ο θηριώδης τσαμπουκάς τους εκτοξεύεται και σου δένει χέρια, πόδια, μάτια ακινητοποιώντας σε. Κι εννοείται πως αυτό που μας σκοτώνει είναι που γουστάρουμε και πιο πολύ. Σου πετάνε ένα γλυκό χαμόγελο κι ένα γλυκό φιλί -παρ’ όλο που σε έχουν δέσει κόμπο- γιατί το νάζι είναι το συνώνυμό τους και σε αφήνουν εκεί ερωτευμένο, να πλανιέσαι και να ονειρεύεσαι.

Υπάρχει μια φυσιολογική υπόσταση, στην όλη θεωρία, καθώς όλα έχουν να κάνουν με την ισορροπία. Μπορεί να μην έχουν το οπτικό bonus, είναι όμως προικισμένες με υποχθόνια μαεστρία και ξέρουν καλά αυτό που θέλουν πώς να το αποκτούν. Αυτές είναι οι κοντούλες και γι’ αυτό τις αγαπάτε και λίγο παραπάνω!

Όπως και να έχει όμως, η γυναίκα είναι γυναίκα! Είτε ψηλή είτε κοντή, είναι το πλάσμα εκείνο που θα έχεις πάντα ανάγκη και θέλεις-δε θέλεις, θα εξαρτάσαι από αυτό. Οπότε σεβασμός, ειλικρίνεια, τρυφερά φιλιά και πιπέρι στο στρώμα!

Συντάκτης: Στέλλα Σεπέρα Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη