Μελίνα Κανά: «Έκανα εγχείρηση καρδιάς, πέρασα καρkίνο αλλά δεν μου επέτρεψα να πεθάνω»

Μία γυναίκα, η οποία ονομάζεται, Σταυρούλα Χρονοπούλου, πραγματοποίησε πρόσφατα μία ανάρτηση. Η συγκεκριμένη ανάρτηση έγινε στο Facebook και αφορούσε τη Μελίνα Κανά. Σε αυτή γίνεται αναφορά για τα ωραιότερα λόγια της για μία εγχείρηση, που πραγματοποίησε και την κακή αρρώστια. Επιπλέον, αναφέρθηκε στη διαδρομή της στο χώρο του τραγουδιού. Αναλυτικότερα:

Σταυρούλα Χρονοπούλου: Πώς ξεκινά η ανάρτησή της στο Facebook για τη Μελίνα Κανά

«ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ:52 χρονών σήμερα :”Δεν μου επέτρεψα να πεθάνω!”

Έκανα μια εγχείρηση καρδιάς, πέρασα έναν καρκίνο. Είχα πάθει κατάθλιψη. Οι ημέρες μου ήταν δύσκολες. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς βοήθεια. Είχα πόνους. Δε μπορούσα να κοιμηθώ, να ντυθώ, να κάνω απλά πράγματα. Δεν το έβαλα κάτω. Έχω ένα χαρακτηριστικό όταν αρρωσταίνω θυμώνω πάρα πολύ και αυτό μου δίνει μία ορμή για να βγω απ΄ την κατάσταση.Το αντιμετωπίζω σαν εχθρό που πρέπει να πολεμήσω. Δε μπορώ με τίποτα να κλαίγομαι, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Οπότε βρίσκω τρόπους να ανέβω.

Αναμετρήθηκα με τον θάνατο. Γύρισα και είπα στον εαυτό μου:
«Είσαι πολύ νέα ακόμη για να φύγεις. Σύνελθε. Δεν μπορείς να πεθάνεις τώρα». Δεν τον φοβήθηκα τον θάνατο. Είπα :

«Εγώ θα το παλέψω με όλη μου τη δύναμη, το χρωστάω στη ζωή».
Άρχισα να ζω σαν να μην έχω τίποτα.
Άλλαξα τις συνήθειές μου. Άρχισα να προσέχω τη διατροφή μου,να γυμνάζομαι.

Έκοψα τα ξενύχτια δίχως λόγο. Μου αρέσει η μέρα, ίσως γιατί δεν την χάρηκα αρκετά…
Είπα “Γιατί σε εμένα”
γιατί ήταν πολύ ξαφνικό. Ήταν η πρώτη αντίδραση μου. Μετά είπα ένα πολύ πιο σοβαρό “γιατί” για να ανακαλύψω την αιτία που με οδήγησε εκεί. Θεωρώ ότι ήταν η απολυτότητα και η τρομερή αυτοπεποίθηση της δύναμης που είχα πιο νέα η οποία με οδηγούσε στο να κάνω ακραία πράγματα. Έφερνα τον εαυτό μου στα όρια πολλές φορές. Δεν με προστάτευα. Πολλές φορές ξεπερνούσα τα όρια μου. Η δουλειά μου με κούραζε και εγώ δεν σταματούσα. Ήθελα ταυτόχρονα να είμαι και στους άλλους τομείς της ζωής μου εντάξει, να μην είμαι απούσα. Δε μετανιώνω όσα και αν βίωσα, γιατί είχα μια γεμάτη ζωή.

Έχω αισθανθεί πολλές φορές την εύνοια του Θεού, παρόλο που πολλές φορές δεν την αξίζω Είμαι άνθρωπος και κάνω λάθη. Ξεφεύγω, παρασύρομαι, ξεχνιέμαι.
Επειτα από όσα έζησα ολοκληρώθηκα ως προσωπικότητα. Ανακάλυψα μέσα μου ένα κομμάτι μου πολύ ισχυρό θέλησης, μη παραίτησης και εμπιστοσύνης στους ανθρώπους. Όταν είμαστε νέοι, είμαστε απόλυτοι.
Αγαπώ τώρα πια περισσότερο τη Μελίνα και την προσέχω πιο πολύ. Την φέρνω στην τάξη. Της τραβώ το αυτί. Λέω “Φτάνει. Ξεκουράσου τώρα”».