Η ζήλια, ο φθόνος, το μίσος και ο πόνος πάνε παρέα…

Η ζήλια, ο φθόνος, το μίσος και ο πόνος πάνε παρέα…
Η ζήλια φέρνει τον φθόνο
Ο φθόνος φέρνει το μίσος

Το μίσος φέρνει τον πόνο
Και ο πόνος σε κάνει να υποφέρεις.
«Για να μη μας τυραννάνε φίλοι και γνωστοί, θα σε πάρω και θα πάμε σε μια ξένη γη», έλεγε ένα λαϊκό σχετικό τραγούδι.

Η ζήλια είναι από τα αρχαιότερα και πιο πρωτόγονα αισθήματα που χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Είναι ένα δυνατό αλλά δυσάρεστο αίσθημα, το οποίο νιώθουν οι άνθρωποι απέναντι σε άλλους, που πλεονεκτούν ή που επιτυγχάνουν κάτι αξιόλογο ή που κατέχουν κάτι που οι ίδιοι δεν έχουν.

«Δεν υπάρχει αίσθημα τόσο βαθιά ριζωμένο στην καρδιά του ανθρώπου, όσο η ζήλια» (Ρίτσαρντ Σέρινταν)

«Εκείνων που ζηλεύεις τις δόξες, μιμήσου τις πράξεις» (Ισοκράτης)

«Η ζήλια είναι κόρη της φιλαυτίας και αχώριστη αδερφή του φθόνου και της κακεντρέχειας» (Καλλίμαχος)

«Η ζήλια είναι μια μανία που δεν μπορεί να υποφέρει το καλό των άλλων» (Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό)

«Ποτέ ένας ζηλιάρης δεν συγχωρεί την αξία» (Πιερ Κορνέιγ)

Η ζήλια μπορεί να υπάρχει φυσιολογικά, έως ένα βαθμό σε όλους τους ανθρώπους. Σε αρκετές περιπτώσεις, η ζήλια μπορεί να δημιουργήσει μια κινητήρια δύναμη και να οδηγήσει τους ανθρώπους να εργαστούν και να αποκτήσουν κάτι ανάλογο ή ακόμη καλύτερο από το άτομο που πλεονεκτεί ή υπερέχει.

Δυστυχώς κάποτε η ζήλια, γίνεται ζηλοφθονία.

Η ζηλοφθονία είναι το μίσος που αισθάνεται κάποιος για τα ψυχικά και πνευματικά προτερήματα ή τα υλικά αγαθά ή τα σωματικά πλεονεκτήματα που έχει άλλος. H ζήλεια και η ζηλοφθονία εξάλλου προσδιορίζουν τον απαίδευτο άνθρωπο και όχι τον ανώτερο.

Η αναγνώριση και ο έλεγχος της ζήλιας είναι μεγάλης σημασίας για την προσωπική και επαγγελματική μας ζωή. Για να πετυχαίνουμε την ορθή και αποδοτική διαχείριση της ζήλιας, χρειάζεται να ξέρουμε τις αιτίες που την προκαλούν.

Οι προσδοκίες

Οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες είναι από τις συχνότερες αιτίες που δημιουργούν το δυσάρεστο αίσθημα της ζήλιας. Συχνά βάζουμε στόχους για τους εαυτούς μας, τα μέλη της οικογένειας ή τους ανθρώπους τριγύρω μας, που είναι δύσκολο να επιτευχθούν.
Η μη επίτευξη των στόχων αυτών είναι αιτία στεναχώριας και απογοήτευσης. Όταν συναντήσουμε άλλους που πέτυχαν αυτά που εμείς δεν καταφέραμε, τότε ξαφνικά δημιουργείται το δυσάρεστο αίσθημα της ζήλιας.

Η ανασφάλεια

Η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, η σύγκριση με άλλους και οι φόβοι της ανεπάρκειας, μεγεθύνονται όταν βρισκόμαστε ενώπιον ανθρώπων επιτυχημένων ή που υπερέχουν. Η ζήλια που δημιουργείται από τη διαπίστωση της πραγματικότητας, μπορεί να φθείρει την ψυχική μας ευεξία, αλλά μπορεί να λειτουργήσει και ως κινητήριος μοχλός για πρόοδο.

Είναι σημαντικό για τον κάθε άνθρωπο να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τα αισθήματα που δημιουργούνται μέσα του ενώπιον διαφόρων καταστάσεων. Έτσι θα είναι σε θέση να τα ελέγχει καλύτερα και να τα χρησιμοποιεί, ώστε να μπορεί να βρίσκει καλύτερους τρόπους δράσης για την επίτευξη των στόχων του.

Το αίσθημα του δικαιώματος

Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν δικαιώματα για πολλά πράγματα, ακόμη και αν δεν έχουν τα προσόντα και τις δυνατότητες ή δεν έχουν δουλέψει αρκετά για να τα αποκτήσουν.

Η διαφορά της αντίληψης με την πραγματικότητα, οδηγεί σε άνισες συγκρίσεις με γένεση άσχημων αισθημάτων ζήλιας και ζηλοφθονίας, με αποτέλεσμα να νιώθουν ψυχική ενόχληση από την πρόοδο και τις επιτυχίες των άλλων.

O ζηλόφθονος δηλαδή, από ένα σημείο και πέρα, διαφοροποιεί τη συμπεριφορά του προς τον μέχρι χθες φίλο ή συγγενή του, επειδή βλέπει να του έρχονται όλα ευνοϊκά! Aπό κάποια στιγμή και μετά αρχίζει να απομακρύνεται, να φέρεται ψυχρά, αλλά και να αφήνει στην άκρη τα όποια πάρε-δώσε μαζί του. Δεν λείπουν μάλιστα και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες εκφράζεται με υπονοούμενα, με μισόλογα, αλλά και με κατηγορίες!

H ζηλοφθονία επομένως είναι ένα είδος δολοφόνου των φιλικών σχέσεων και διαποτίζει και την ψυχή μας με χαιρέκακα αισθήματα, δηλαδή με ζήλια, με φθόνο, με μίσος και με χαρά για τον πόνο του άλλου!

Η ζήλια είναι μια ανθρώπινη ασθένεια που δεν μπορεί να κρυφτεί εύκολα. Συνήθως ζηλεύουμε ότι καλύτερο συναντούμε στον άλλον. Η ζήλια, ως πάθος, έχει την τάση, αν δεν κυριαρχείται, να κυριαρχεί, αν δεν μειώνεται, να αυξάνει. Έτσι, στην αυξητική της μορφή, κατακλύζει τον άνθρωπο και κυριεύει αυτόν που στο εξής άγεται και φέρεται με έναν περίεργο και επιθετικό τρόπο.

Το πρόβλημα της ζήλιας όταν είναι διαρκές και αυξανόμενο λειτουργεί ως ανωμαλία στην πορεία του ανθρώπου.
Η ζήλια δεν μένει μόνη της… καλεί κοντά της τους πιο στενούς της φίλους, τον φθόνο και την κατηγόρια. Όταν, λοιπόν, συγκατοικήσουν στην καρδιά του ανθρώπου αρχίζουν αμέσως το έργο τους, σαν σαράκια να την κατατρώνε.
Είναι γνωστή η συμπεριφορά του ζηλόφθονου ατόμου. Η ζήλια και ο φθόνος τον υποδαυλίζουν να κατηγορεί οτιδήποτε θαυμάζει και δεν μπορεί να κατορθώσει, ενώ κάνει εχθρούς όσους δεν συντάσσονται με το μέρος του.

Ο εγωισμός, που είναι η ρίζα όλων των παθών μας, προκαλεί τη ζήλια, τον φθόνο και την κατηγόρια.
Είναι τα αγκάθια που δεν μας αφήνουν να νιώσουμε την ηρεμία, την απλότητα, την πραότητα, την ταπεινοφροσύνη, την υγεία και την ομορφιά του εαυτού μας και του περιβάλλοντα κόσμου μας.
Είναι μεσότοιχοι και εμπόδια που τα τοποθετούμε θεληματικά ή εγωιστικά, ώστε να μην επιζητούμε την αρμονική σχέση με τον εαυτό μας, με τους φίλους μας και με το περιβάλλον.

Οφείλουμε να θεραπεύσουμε αυτή την ασθένεια γιατί νοσούμε ολόκληροι και δεν μπορούμε να γευτούμε την αρμονία του εαυτού μας και της φύσης. Αν η ομορφιά που υπάρχει γύρω μας δεν αντανακλά στην καρδιά μας, τότε ποτέ δεν θα νιώσουμε την ηρεμία και τη γλυκύτητά της.

Αν καταφέρουμε να καταπολεμήσουμε και να αποβάλουμε αυτά τα αρνητικά εμπόδια θα γίνει η ζωή μας πιο όμορφη, πιο απολαυστική και πιο αρμονική.