Τον άνθρωπο που αντικατέστησες με τόση ευκολία, δεν τον αγάπησες ποτέ.

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης

Γύρισες στον τόπο του εγκλήματος, σαν να μην τρέχει μία.
Σαν να μην έφυγες ποτέ γιατί “δεν ήταν αυτό που ήθελες”.
Γύρισες με ένα χαμόγελο μέχρι τ’αυτιά κι ένα ηλίθιο νιαούρισμα στην φωνή και θες να το πιάσουμε ακριβώς από εκεί που το αφήσαμε .

Αλήθεια;
Σοβαρολογείς;
Χωρίς εξηγήσεις, χωρίς συγγνώμη, χωρίς μια λέξη ρε αδερφέ που να λέει ότι έστω μετάνιωσες.
Ότι δεν γύρισες επειδή δεν βρήκες επάξιο αντικαταστάτη, ότι δεν γύρισες επειδή εκεί είχες εκτιμήσει λάθος τα δεδομένα, ότι δεν γύρισες επειδή απέτυχες στο παιχνίδι της αποκατάστασης, αντικατάστασης και υποκατάστασης.
Γιατί ξαφνικά αυτό που δεν ήταν αυτό που ήθελες, έγινε ξαφνικά αυτό που χρειαζόσουνα και είχες ανάγκη.
Κι εγώ τώρα έτσι όπως σε κοιτάω και σου χαμογελάω, αναρωτιέμαι αν πιστεύεις έστω και μια λέξη από αυτά που λες.
Μόνο που κοpίτσι μου δεν στα είπανε καλά τα χαμπέρια.
Η πόρτα άνοιξε όχι για να μπεις αλλά για να βεβαιωθώ εγώ πόσο δίκιο είχα για όσα σκέφτηκα για σένα εκείνο το πρωί που έφυγες γιατί “δεν ήταν αυτό που ήθελες”.
Η πόρτα άνοιξε για να σου πω μια αλήθεια που θα πρέπει να θυμάσαι.
Οι άνθρωποι δεν είναι το σαν το μοδάτο κινητό σου που μόλις βγει το επόμενο μοντέλο πας για αντικατάσταση.
Οι άνθρωποι δεν έχουν ημερομηνία λήξης, ούτε και τα αισθήματά τους.
Οι άνθρωποι δεν αντικαθίστανται για να ικανοποιείς εσύ τις ανάγκες σου.
Γιατί όταν κοpιτσάκι μιλάς για υποκατάτατα και αντικαταστάσεις, γίνεσαι λίγη και φτηνή.

Γιατί οι Γυναίκες, εκείνες οι άξιες, όταν φεύγουν, το κάνουν γιατί έχουν τελειώσει με την σχέση τους.
Και δεν πάνε στον επόμενο, εκτός κι αν τον έχουν ήδη καβαντζούλα από πριν, οπότε μιλάμε για άλλη κατηγορία γυναικούλας, αλλά ζουν για τον εαυτό τους, ζουν την καθημερινότητά τους, ζουν την ζωή τους κι όταν βρεθεί στο δρόμο τους ο επόμενος, δεν είναι υποκατάστατο αναγκών αλλά ένας σύντροφος.
Ένας συνοδοιπόρος.
Οι άνθρωποι, δεν γεννήθηκαν για να ικανοποιούν τις ανάγκες των συντρόφων τους.
Γεννήθηκαν για να ζουν μαζί.
Και τώρα που τα άκουσες, κάνε μου τη χάρη και φεύγοντας, κλείσε την πόρτα πίσω σου.