Το σχεδόν μαζί κουράζει

Αναρωτιέμαι πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος αν ο έpωτας και η αγάπη ήταν πάντα αμοιβαία. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα, πολλές φορές δηλαδή εpωτευόμαστε ή μας εpωτεύονται χωρίς ανταπόκριση.

Γνωρίζουμε κάποιον το πάμε στο χαλαρό και ξαφνικά ο ένας εκ των δύο επενδύει και νιώθει ενώ ο άλλος το συνεχίζει στο χαλαρό.

Ο έpωτας μας χτυπάει με το βέλος του χωρίς να μας ρωτήσει. Είναι λογικό αν το καλοσκεφτούμε ένας άνθρωπος άθελά του να δεθεί και να εpωτευτεί αφού περνά τόσες ώρες με τον άλλο. Και ίσως να νιώθει ότι και ο άλλος έχει αισθήματα έστω και λίγα. Και κάθεται ο εpωτευμένος συντηρεί μια κατάσταση που άλλος δεν καίγεται και πολύ να διατηρήσει, με αποτέλεσμα να χάνει κομμάτια του εαυτού του και να βασανίζεται.

Κάθε φορά που λέμε με κάποιον να το πάμε χαλαρά το αγγελάκι του έpωτα γελάει. Γελάει γιατί μόνο εκείνο ξέρει αν θα εpωτευτούμε ή όχι και είναι μόνο στο δικό του χέρι. Γιατί όμως επιλέγουν δύο άτομα να το πάνε χαλαρά και στην πορεία δημιουργείται μια σχεδόν σχέση και ένας εκ των δύο πληγώνεται; Οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι. Ένας από αυτούς είναι ότι τα άτομα ήθελαν πραγματικά να το πάνε χαλαρά και στην πορεία κάπου ένας εκ των δύο δέθηκε. Και αν δένεσαι και εpωτεύεσαι δε βλέπεις καθαρά και δε λειτουργείς όπως θα λειτουργούσες χωρίς το πάθος.

Ένας ακόμη λόγος που μπορεί να οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση είναι όταν ο ένας εκ των δύο ήθελε κάτι χαλαρό και απλά να περάσει καλά ενώ ο άλλος ήξερε εξ αρχής ότι θέλει κάτι περισσότερο και δεν το είπε. Ίσως να μην το είπε με την ελπίδα ότι στην πορεία ίσως και ο άλλος να εpωτευτεί και να μην ήθελε να χάσει αυτό τον άνθρωπο από τη ζωή του.

Όπως και να έχει όμως αυτή είναι μια σκέψη ικανή να σε τρελάνει και να σε κουράζει για καιρό. Γιατί από την στιγμή που ο άλλος σου λέει εξ αρχής ότι δεν είναι για πολλά-πολλά και θέλει απλά να περάσει καλά, πολύ δύσκολα αυτό μπορεί να αλλάξει. Το ρίσκο να πληγωθείς είναι πολύ μεγάλο σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ένας ακόμη λόγος που μπορεί να οδηγήσει σε μια σχεδόν σχέση που ο ένας επενδύσει και εpωτεύεται και ο άλλος όχι είναι να μην γίνει η συζήτηση για το τι θέλει ο καθένας από τον άλλο. Αν δηλαδή ο ένας πιστεύει ότι και ο άλλος θέλει σοβαρή σχέση ενώ ο άλλος πιστεύει ότι και οι δύο θέλουν απλά να περάσουν καλά. Επικοινωνία μηδέν δηλαδή, τι να πεις σε αυτό; Θεωρώ ότι στις μέρες μας που τίποτα δεν είναι δεδομένο επιβάλλεται να είμαστε εξηγημένοι από τα πρώτα ραντεβού έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι ότι είμαστε και οι δύο στο ίδιο επίπεδο με τα ίδια θέλω.

Όποιοι και να είναι οι λόγοι που οδηγούν σε τέτοιες καταστάσεις σχεδόν σχέσης το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ένας άνθρωπος πληγωμένος και κενός και ένας άλλος φορτωμένος τύψεις επειδή δεν ένιωσε και δυστυχώς πλήγωσε έναν άνθρωπο. Γιατί ας μην νομίζουμε ότι μόνο ο εpωτευμένος πληγώνεται και ότι ο άλλος δεν έχει αισθήματα και είναι ο κακός της υπόθεσης.

Όχι, όσο και ας μη μας συμφέρει πρέπει να παραδεχτούμε ότι και ο άλλος πονάει και δεν είναι απαραίτητα μ@λάκας επειδή δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα αισθήματά μας.

Καλό είναι να είμαστε πιο ξεκάθαροι μεταξύ μας και εκεί που βλέπουμε ότι δε μας αγαπούν όσο και όπως θα θέλαμε πρέπει να μάθουμε να φεύγουμε. Ας μην αναλωνόμαστε σε μονόπλευρες καταστάσεις και ας πάμε στο αμοιβαίο.